Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  blanka123 28.5.2010 (15:57)

  Romeo to tytułowy bohater dramatu Williama Szekspira. Był mieszkańcem Werony, potomkiem pana Montekiego i podobnie jak jego rodzina, nie lubił Kapuletów.
  
  Młodzieniec był bardzo przystojny i szlachetny. Dbał o swój wygląd. Był dobrze zbudowany, tak wiec pojedynki nie sprawiały mu problemów. Udowodnił to szczególnie wtedy, gdy zabił Tybalta.
  
  Był niekonsekwentny, uparty i nieopanowany. Na balu u Kapuletow ze wzajemnością zakochał sie w Julii, nie wiedząc, ze pochodzi ona ze znienawidzonego rodu Kapuletow. Romeo tak mówił o miłości do Julii: "Dowiedz sie zatem, ze anioł kobieta, Którą ukochał, jest z krwi Kapuleta. Jego to dziecko i nadzieja cala; Jak ja ją, tak ona mnie pokochała, I do jedności, która nas już splata, Brakuje tylko, byś nas ty dla świata Stula zjednoczył. Gdzie, o jakiej dobie Dozgonną miłość przysięgliśmy sobie, Powiem Ci idąc, czcigodny kapłanie; Błagam ćię tylko, niech sie to dziś stanie." Był bardzo odważny, gdyż naraził życie, aby spotkać sie w ukochana. Dziek Julii zmienia swoje życie; pokornieje, dojrzewa wewnętrznie.
  
  Wielkie uczucie do Julii uświadamia mu, ze życie ma sens tylko przy jej boku. Kiedy zostaje skazany na wygnanie mówi: "Zewnątrz Werony nie ma świata, Tylko tortury, czyściec piekło samo! Stad być wygnanym, jest to być wygnanym ze świata."
  
  Na podstawie "romea i Julii" możemy mówić o ogromnym wpływie miłości na ludzkie życie. Może ono mieć pozytywne znaczenie, ale również w niektórych przypadkach prowadzić do śmierci.
  
  
  
  Główną bohaterką dramatu Williama Szekspira pt."Romeo i Julia" jest Julia - młoda, czternastoletnia dziewczyna, jedyna córka Kapuletów.
  
  W części ekspozycyjnej tragedii sprawia wrażenie dobrze wychowanej i posłusznej dziewczyny. Jest bardzo uległa, układna i chętna, aby usatysfakcjonować rodziców w sprawie swego zamążpójścia. Z pokorą i szacunkiem wysłuchuje poleceń matki dotyczących Parysa (ma zwrócić uwagę na jego powierzchowność i przymioty osobowości). Gdyby Romeo nie pojawił się w jej zyciu, Julia z pewnością posłusznie wstąpiłaby w związek małżeński z młodzieńcem wskazanym jej przez matkę. Oczarowana jednak poznanym na balu tajemniczym nieznajomym, dziewczyna zapomina o posłuszeństwie wobec rodziców i planowanym przez nich mariażu.
  
  Niezwykle zaskakująca dla Julii jest wiadomość, kim jest młodzieniec, który wywołał u niej wczesnej nieznane, a jakże silne i namiętne uczucie. Pod wpływem miłości młoda dziewczyna przeżywa prawdziwą metamorfozę. Niedoświadczona, uległa i posłuszna rodzicielskim nakazom Julia zmienia się w zdecydowaną i pełną wigoru młodą kobietę, która w imię swych uczuć zdolna jest przeciwstawić się całemu światu. Stwierdzając: "muszę kochać przedmiot nienawiści...", decyduje się oddać swe serce ukochanemu. Niezwykła siła uczucia sprawia, że dziewczyna uświadamia sobie, iż życie ma dla niej sens jedynie wówczas, gdy będzie się toczyć u boku Romea: "jeżeli żonaty, całun mnie czeka zamiast ślubnej szaty..."
  
  W sławnej scenie balkonowej Julia odważnie objawia ukochanemu cały ogrom swych uczuć, jest szczera i tego samego oczekuje od Romea. Dwukrotnie pyta swojego kochanka o to, czy traktuje ją poważnie i jednocześnie wystawia na próbę jego oddanie, proponując mu małżeństwo. Romeo, choć jest trochę zaskoczony tempem rozwoju wydarzeń, zapewnia Julię gorąco o swej gotowości do ślubu. Na tym etapie rozwoju uczucia to Julia jest "siłą napędzającą" bieg wydarzeń - w jej ręku znajduje się inicjatywa i ona nadaje ton przedślubnym przygotowaniom.
  
  Trzeba przyznać, że dziewczyna jest zadziwiająco konsekwentna w tym, co robi i myśli. Po wyroku skazującym Romea na wygnanie Julia rozpacza i przyrównuje swe aktualne położenie do śmierci. Podbudowana wizytą męża i pełna nadziei na jego szybkie ułaskawienie i powrót, zdecydowanie przeciwstawia się woli rodziców, co wcześniej byłoby nie do pomyślenia. Bardzo widoczna jest w tym okresie metamorfoza, która dokonała się w Julii pod wpływem miłości. Rozświetla ona jej życiei zburzyła dotychczasowy system wartości wszczepiony dziewczynie przez rodziców. Ojciec i matka Julii są zaskoczeni buntowniczą postawą córki oraz zbulwersowani jej jednoznaczną odmową ślubu z kandydatem, którego dla niej wybrali.
  
  Julia czuje się bardzo osamotniona w swoim domu i daremnie oczekuje pomocy od Marty, jedynej osoby za swego środowiska, która zna jej tajemnicę. Zwrócenie się po pomoc zakonnika nie jest oznaką słabości, lecz dowodem na to, że spadające na nią po raz nieszczęscia przytłaczają młodą i niedoświadczoną życiowo dziewczynę. "Napój pozornej śmierci" jest dla niej jedyną szansą na uniknięcie śmiertelnego grzechu dwukrotnych zaślubin i połączenie się z ukochanym. Jednocześnie uzycie eliksiru, który jest bardzo silnym środkiem nasennym, jest jedyną szansą na uzyskanie rozgrzeszenia ze strony rozsierdzonych rodziców. Nic dziwnego, że Julia sięga po napój, wnosząc się w tym momencie na wyzyny tragizmu. Do głowy przychodzą jej rózne absurdalne myśli, lecz w końcu wypija tę niby truciznę na chwałę miłości, która zdominowała jej zycie, gdy stwierdza śmierć ukochanego. Przekonanie, że bez męża nic nie ma dla niej sensu, pomaga jej dokonaniu samobójstwa przy użyciu sztyletu Romea.
  
  Julia jest jedną z najciekawszych kreacji bohateraz tragicznego w historii literatury światowej. Jest ukazana w ruchu, wciąż się przeobraża. Ta dynamizacja postaci tytułowej bohaterki dramatu Szekspira jest bardzo ważna, czyni ją bowiem interesującą pod względem psychologicznym. W ciągu pięciu dni, z beztrosko żyjącej młodej dziewczyny przekształca się w dojrzałą, ciężko doświadczoną przez los kobietę, która raz przysiągłszy miłość, pozostaje wierna ukochanemu ąz do śmierci. Miłość w rozumieniu Julii to daleko idąca lojalność i dążenie do osiągnięcia małżeńskiego szczęscia, chociażby miało ono nastąpić dopiero na "tamtym" świecie.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie