Treść zadania

Rozwiązania

• 

  0 0

  plintula 6.5.2010 (12:24)

  Hymn „Czego chcesz od nas, Panie…” Jana Kochanowskiego jako manifest filozofii humanistycznej, religijny i poetycki
  
  
  Hymn "Czego chcesz od nas, Panie…" powstał, jak głosi tradycja, w czasie pobytu Jana Kochanowskiego w Paryżu (po spotkaniu z poetami należącymi do grupy "Plejada"). Był to pierwszy tekst napisany przez poetę w języku ojczystym. Gdy dotarł do Polski, bardzo się spodobał czytelnikom. Drukiem wydano go już w 1562 roku wraz z poematem "Zuzanna". Utwór ten stanowi przykład liryki inwokacyjnej i przyjmuje formę rozbudowanej apostrofy skierowanej do Boga. Poprzez pochwalny charakter i podniosłą tonację nawiązuje on do tradycji psalmicznej. Pieśń ta ma charakter manifestu religijnego i manifestu Obraz świata przedstawiony w pieśni:
  
  - charakterystyczna metaforyka i liczne personifikacje podkreślające urodę przedstawionego świata;
  
  - wszystko jest w nim uporządkowane: "biały dzień, a noc ciemna swoje czasy znają…";
  
  - nie ma w nim miejsca na przypadkowość, każdy element rzeczywistości ma w nim swoje miejsce;
  
  - świat ten jest doskonały, gdyż został stworzony przez Boga specjalnie dla człowieka;
  
  - panuje w nim bezpieczeństwo i stabilność, człowiek nie musi się niczego obawiać;
  
  - jest on piękny i powabny;
  
  - natura jest bardzo hojna dla człowieka;
  
  - przypomina dzieło sztuki, ideał.
  
  
  Obraz Boga:
  
  - jest to Bóg ponadwyznaniowy, nie jest Bogiem konkretnego Kościoła, lecz wszystkich ludzi; występuje wszędzie: "Kościół Cię nie ogarnie, wszędy pełno Ciebie";
  
  - wspaniały artysta ("Deus-artifex"), architekt świata, jego twórca i budowniczy ("Demiurgos");
  
  - "pan wszystkiego świata";
  
  - zajęty tworzeniem, nie zapomniał nawet o najmniejszej roślince czy zwierzęciu;
  
  - opiekuńczy, ojciec wszystkich ludzi;
  
  - Bóg - człowiek, który zajmuje się gospodarstwem - antropomorfizacja;
  
  - hojny i pełen miłości dawca niezmierzonych dóbr;
  
  - niezmierzona jest jego dobroć, mądrość i doskonałość;
  
  - ustanowił prawa, które rządzą światem i człowiekiem;
  
  -Bóg jako Absolut - źródło wszelkiego dobra i piękna.
  
  
  Człowiek wobec Boga:
  
  - ma poczucie bliskości Boga, który go przecież stworzył, nie ma między nimi dystansu;
  
  - jest mu wdzięczny za wszystko, czego doświadcza w życiu;
  
  - chwali Stwórcę za hojne dary, za spokój i bezpieczeństwo;
  
  - jest mu oddany, ufa mu bezgranicznie;
  
  - żyje z nim w zgodzie i harmonii;
  
  - dziękuje i prosi o dalszą opiekę;
  
  - kocha Boga.
  
  
  Utwór ten jest poematem o artyście, jakim jest Bóg, i jego dziele. Stanowi on pochwałę niewidzialnego Boga poprzez pochwałę widzialnego świata, czyli jego dzieła. Humaniści zakładali, że piękno jest najwyższym dobrem. Według nich polegało ono na proporcji i harmonii. Poeta pokazuje nam, że ten świat, w którym żyjemy, jest właśnie niezwykle piękny. Piękny, nie przez rzeczy i przedmioty, ale przez układ, jaki nadał mu Bóg. Warto zwrócić również uwagę na niezwykłą bliskość między człowiekiem i Bogiem. Jan Kochanowski bardzo daleko odszedł od średniowiecznej religijności. Człowiek nie musi już tęsknić za rajem i rezygnować ze świata, ponieważ ten raj jest właśnie na ziemi i, jak twierdzi poeta, grzechem byłoby nie korzystać z tego wszystkiego, czym nas Bóg obdarowuje. Według Kochanowskiego swoją miłość do Stwórcy najlepiej wyrażamy przez podziwianie jego dzieła i cieszenie się życiem.
  
  Hymn "Czego chcesz od nas, Panie…" jest nie tylko manifestem religijnym, ale także manifestem renesansowego optymizmu. Poeta dzieli się z odbiorcami przekonaniem, że boska "dobroć nigdy nie ustanie". Wie doskonale, że Bóg również kocha człowieka, gdyż stworzył go na swój obraz i swoje podobieństwo. Gdyby tak nie było, to nie dałby mu tak pięknie stworzonego świata. Optymizm renesansowy wspiera się także na zaufaniu w wartość ludzkiego rozumu. Człowiek okazuje się zdolny do poznania harmonii świata i potrafi zrozumieć prawa, jakie Bóg ustanowił.
  
  
  Manifest poetycki:
  
  - poetycka parafraza Psalmu VIII z Psałterza Dawidowego;
  
  - pierwszy tekst napisany przez Jana Kochanowskiego w języku ojczystym;
  
  - regularny trzynastozgłoskowiec o dokładnych rymach parzystych - podkreślenie ładu i harmonii;
  
  - animizacja i personifikacja jako zasady obrazowania;
  
  - uogólnienia, stronienie od konkretów, np. Wiosna rodzi "rozliczne kwiatki", a "wszelkie źwierze" jest karmione przez Boga;
  
  - nawiązania do antyku;
  
  - piękna forma i styl;
  
  - piękne apostrofy, metafory, epitety;
  
  - elementy pochwalne, motywy dziękczynienia i błagania.filozofii humanistycznej.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie