Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  sonar 16.9.2010 (18:04)

  Jestem córką dawnego władcy Świtezi - Tuhana. Chcę wam opowiedzieć moją historię
  Świteź , nie zawsze była jeziorem. To był gród, którym władał właśnie mój ojciec.
  Żyło się nam tu dobrze, dostatnio i spokojnie.
  Niespodziewanie wojska carskie zaatakowały Nowogród i strach padł na cała Litwę. Wszyscy się bali co będzie dalej.
  Mendog - władający Nowogrodem ,napisał list do mojego ojca z prośbą o pomoc.
  Tuhan wydał rozkaz do wyjazdu na wojnę i stanęło zaraz pięć tysięcy zbrojnych mężów , gotowych już do wyjazdu.
  Lecz nowa zgryzota dopadła mojego ojca - czy ma wyjechać z odsieczą do Nowogrodu i zostawić Świteź bez wojska ? Czy też ma wysłać tylko połowę wojsk i od razu skazać je na porażkę.
  Serce mi się krajało gdy patrzyłam jak się martwi.
  Przypomniałam sobie sen , jaki miałam dzisiaj w nocy i poszłam pocieszyć mojego ojca.
  Opowiedziałam mu , że dzisiaj w nocy śnił mi się anioł, który unosił się nad Świtezią.
  W dłoni miał miecz- błyskawicę, okrążył miasto i nakrył go złotymi piórami . Powiedział przy tym , że póki mężczyźni są za granicą grodu - on będzie bronił kobiet i dzieci.
  Uspokoił się mój ojciec i wyruszył na wojnę.
  Zostaliśmy sami , bez opieki żołnierzy. Powoli kończył się dzień.
  Nagle, gdy tylko zapadła noc obudził nas straszny wrzask , szczęk broni i tętent koni.
  Wybiegliśmy na podwórze by zobaczyć co się dzieje . Okazało się , że to wojska cara zaatakowały i Świteź. Szybko zamknęliśmy bramy grodu, ale zdawaliśmy sobie sprawę, że nie mamy żadnych szans na odparcie ataku.
  Przestraszyliśmy się , ale już po chwili strach zniknął a w sercach naszych zagościła wściekłość.
  Ludzie chcieli się zabić , byle nie iść w ruską niewolę.
  Próbowałam przemówić im do rozsądku , ale bez żadnego skutku.
  Widząc, że szykowane są topory do ścinania głów oraz żagwie do podpalenia grodu - zaczęłam się żarliwie modlić. Prosiłam Boga by wystrzelały nas jego pioruny, by przyszła po nas śmierć.
  Moje modły zostały wysłuchane - Bóg zabrał nas do siebie. Świteź zapadła się pod ziemię , a na jej miejscu powstało jezioro.
  Wszyscy mieszkańcy grodu przemienieni zostali w rośliny kwitnące białawym kwieciem. Później nazwano tę roślinę "cary".
  Jeśli car lub ktoś z jego wojsk zerwał tę roślinę padał na straszliwą chorobę i umierał w męczarniach.
  
  Ja ukazałam się tylko raz w swojej ziemskiej postaci - opowiedziałam panu Płużyc historię Świtezi.
  Opowiedziałam i zniknęłam na zawsze.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie