Treść zadania

Rozwiązania

• 

  0 1

  sylvianka 10.6.2010 (08:47)

  Ekranizacja ksiązki " Mały książe"
  
  
  
  W Wielkiej Brytanii pan Stanley Donen wyreżyserował film pt. "Mały Książę" zainspirowany książką autorstwa Antoine de Saint-Exupéry. Tematem filmu jest przymusowe lądowanie pilota na Saharze oraz podróż Księcia po planetach oraz zdobywanie wiedzy o dorosłych.
  
  Film wszedł na ekrany w 1974 roku. W roli Małego Księcia wystąpił Steven Warner, który jako sześciolatek świetnie wczuł się w swoją rolę. Pilota zagrał Richard Kiley, węża Bob Fosse, lisa Gene Wilder, biznesmana Clive Revill, różę Donna McKechnie, historyka Victor Spinetti, a generała Grahan Crowden.
  
  Reżyser wiernie realizował wizję pierwotnego tekstu, choć nie był on dokładnym "odbiciem" książki. W filmie możemy wyróżnić dwie części. Najpierw ukazane było dzieciństwo i przymusowe lądowanie pilota na Saharze, następnie świat Małego Księcia, który poszukuje miłości, przyjaźni i szczęścia. Niezbyt dokładnie reżyser pokazał podróż chłopca po kolejnych planetach. Odwiedził tylko trzy osoby, co nie jest zgodne z treścią. Aktorzy bardzo dobrze wczuwali się w swoje role, a kostiumy były znakomicie do nich dobrane.
  
  W ciekawy sposób reżyser zaprezentował lisa i węża. Na początku spotkania z chłopcem były to zwierzęta, a potem ludzie. Dzięki temu łatwiej wyobrażałam sobie te postacie.
  
  Główne miejsce akcji to Sahara, na której Mały Książę opowiada o swoim życiu. Kiedy mówił o tym co robił, następowało "przeniesienie" do innego miejsca i pokazanie go.
  
  W filmie jest dużo piosenek śpiewanych przez poszczególnych aktorów. W nich reżyser przekazuje treść książki, co urozmaica utwór. Taki rodzaj filmu zalicza się do muzycznych.
  
  Moim zdaniem produkcja jest warta obejrzenia, choć w pewnych momentach może wydawać się nudna. Myślę, że po dopracowaniu niektórych szczegółów film mógłby być naprawdę interesujący.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie

• 

  0 0

  krynio 10.6.2010 (16:58)

  Film "Pianista" jest fabularyzowaną biografią wielkiego muzyka - Władysława Szpilmana, który, będąc Żydem, przeżył prawdziwe piekło podczas II wojny światowej. Jego historia jest nam o tyle bliska, że akcja filmu rozgrywała się w Warszawie, a większość problemów jest związanych z historią naszego państwa.
  "Pianista" opowiada prawdziwą historię życia ludzi w getcie, gdy na tereny Polski wkroczyli Niemcy z jak najmniej pokojowymi zamiarami.
  Główny bohater - Władysław Szpilman jest wspaniałym muzykiem. Przesiedlenie Żydów na 403 hektarowy obszar, otoczony murem i kolczatką, przerywa jego dobrze zapowiadającą się karierę. Szpilman miał szczęście, że przeżył, ponieważ całą jego rodzinę wywieziono do obozu zagłady w Treblince, a z 500.000 Żydów holocaust przeżyło niewielu. W przetrwaniu głównemu bohaterowi pomogli dobrzy Polacy i oficer niemiecki, który pomógł mu przeżyć dostarczając żywność.
  Film pokazuje okrucieństwo Niemców wobec Żydów, których pozbawiano życia bez skrupułów, czasem nawet śmiejąc się.
  Film został doceniony nie tylko przeze mnie - otrzymał on aż 3 nagrody Amerykańskiej Akademii Filmowej - Oskary. Jeden z nich przypadł Romanowi Polańskiemu za reżyserię, drugi za scenariusz, a ostatni dla Adriena Brody za pierwszoplanową rolę męską. Bardzo się cieszę, że nasz, polski reżyser, został tak wielce uhonorowany za swoją twórczość, jednak mam wątpliwości co do aktora grającego Władysława Szpilmana, ponieważ niespecjalnie mi się podobał w tej roli, uważam, że jego gra była trochę "sztuczna".
  Jeśli chodzi jednak o sam film, to najbardziej wstrząsnęły mną sceny mordów na Żydach. Przejmujący był także powrót zmęczonego ciągłym ukrywaniem się Szpilmana do getta, z którego zostały tylko ruiny domów i ludzkie ciała. Cała, jakże realistyczna scena, wzbudziła we mnie gniew, a zarazem smutek nad ludzką nietolerancją i chęcią dominacji. Dotarło do mnie, że sama mogłam być Żydówką, chować się w podziemiach i walczyć o życie. "Pianista" wzbudził we mnie także dobre emocje - uświadomiłam sobie, jak ważna jest w życiu pasja i zamiłowanie do czegoś - w przypadku Szpilmana była to muzyka. Pozwalała mu ona zarobić na życie, ale również pokonać samotność i strach.
  Według mnie "Pianista" jest filmem, który naprawdę warto zobaczyć, chociażby po to, aby uświadomić sobie, jak wielkim problemem jest rasizm i nietolerancja religijna.
  Film ten powinien pomóc nam nie tylko przenieść się w świat, gdzie ludzie ginęli przez czyjąś pychę i dążenie do władzy, ale także zrozumieć, jak wielkim szczęściem jest pokój.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie