Treść zadania

Rozwiązania

• 

  0 1

  ewelina900 5.6.2010 (13:50)

  Jan Kiepura był synem Franciszka (piekarza), po matce Miriam (Marii) z Neumanów (uzdolnionej muzycznie, grającej na skrzypcach) był pochodzenia żydowskiego. W latach 1916-1920 uczęszczał do Gimnazjum Państwowego im. Stanisława Staszica w Sosnowcu i zdał maturę, członek Polskiej Organizacji Wojskowej, w 1919 ochotnik I Pułku Strzelców Bytomskich i uczestnik I powstania śląskiego. W 1921 studiował prawo w Uniwersytecie Warszawskim i równocześnie (prawdopodobnie w tajemnicy przed ojcem) poświęcał sporą część przysyłanych z domu pieniędzy na lekcje śpiewu u Wacława Brzezińskiego oraz dla opanowania specyficznych "tenorowych sekretów" u słynnego tenora Tadeusza Leliwy. W 1923 odbył się pierwszy koncert w sali kina "Sfinks" w Sosnowcu. W 1924 Emil Młynarski przyjął go do chóru w warszawskim Teatrze Wielkim, gdzie wystąpił w roli górala w "Halce" S. Moniuszki, którą prędko mu odebrano, ponieważ młodzieniec, chcąc za wszelką cenę pokazać się, przedłużał kilka swoich nut ponad miarę, nie zważając na dyrygenta. W 1925 występował w dużej, tytułowej roli w "Fauście" Gounoda we Lwowie (15 stycznia), Poznaniu (26 stycznia) i w Warszawie (11 lutego). Turiddu w "Rycerskości wieśniaczej" Mascagniego, Książę Mantui w "Rigoletcie" Verdiego i Jontek w "Halce" Moniuszki w Warszawie. Faust w Katowicach. W 1926 Cavaradossi w "Tosce" i Rinuccio w "Giannim Schicchim" Pucciniego oraz Stefan w "Strasznym dworze" Moniuszki w Warszawie, Stefan i Faust w Poznaniu, Faust w Toruniu, Bydgoszczy, Inowrocławiu i Grudziądzu. Wyjazd do Wiednia i występ jako Alfred w "Zemście nietoperza" Straussa w Theater an der Wien. Sukces w roli Cavaradossiego w "Tosce" u boku Marii Jeritzy w wiedeńskiej Staatsoper, Książę Mantui, Cavaradossi i Calaf ("Turandot" Pucciniego) w Berlinie, Książę Mantui w Brnie, Raoul de Nangis ("Hugenoci" Meyerbeera) i Faust w Budapeszcie. Pierwsze występy Kiepury w Warszawie nie zwróciły większej uwagi świata artystycznego i nie przysporzyły mu szczególniejszych sukcesów. Za radą przyjaciół postanowił udać się do Paryża, by ubiegać się o debiut w tamtejszej Wielkiej Operze. Po drodze zatrzymał się w Wiedniu – i tu już pozostał. Ciekawostką jest, iż historia odkrycia wielkiego talentu Kiepury w tym mieście, odpowiednio ubarwiona, przeszła już do legendy; Kiepurą zainteresował się Franz Schalk, dyrektor Państwowej Opery w Wiedniu, oraz wszechwładna podówczas w wiedeńskim świecie artystycznym znakomita śpiewaczka Maria Jeritza. Niebawem wystąpił więc Kiepura na scenie Staatsoper u boku Jeritzy w "Tosce" i chociaż w języku włoskim umiał zaśpiewać tylko dwie główne arie, a całą resztę swej partii z konieczności śpiewał po polsku, odniósł wspaniały sukces: prasa obwołała go "królem tenorów", "Krezusem głosowym" i nawet "następcą Carusa". Następną rolą Kiepury w Operze Wiedeńskiej była rola księcia Kalafa w "Turandot", którą teatr ten wystawił w 1926 jako pierwszy, poza ojczystym krajem kompozytora. Tym razem opanował już swą partię po niemiecku, i to w ciągu zaledwie ośmiu dni, a śpiewał ją na zmianę z Leo Slezakiem. Po "Turandot" przyszła kolej na "Cud Heliany" Korngolda. W 1929 występował już w mediolańskiej La Scali, debiutując z sukcesem w "Tosce", a następnie biorąc udział w prapremierze opery "Le preziose ridicole" Felice Lattuady pod batutą Artura Toscaniniego. Ponownie pojawia się w La Scali w 1931, odnosząc sukces jako kawaler Des Grieux w "Manon" pod muzycznym kierownictwem Victora de Sabaty. Kiedy po wybuchu drugiej wojny światowej w 1939 i postanowieniu rządów Polski i Francji formowania armii polskiej we Francji, Jan Kiepura zaangażował się jako ochotnik i przyjechał do Lille by wesprzeć emigrantów polskich[2].

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie