Treść zadania

Rozwiązania

• 

  0 0

  WronaxD 6.11.2012 (20:12)

  Słowianie czcili wielu bogów,ale za najważniejszego spośród nich uważali Peruna,zwanego również niekiedy Świętowidem.Był to bóg pioruna,grzmotu i błyskawicy,,a jego imię oznaczało ,,ten , który uderza."Miejsca uderzenia pioruna otaczano wielką czcią.Do Peruna zwracano się z modłami w ważnych chwilach, np.przy zawieraniu pokoju.Ważnym dla Słowian bóstwem był też Swarożyc-bóg ognia i słońca oraz Wołos-bóg magii ,przysięgi i stróż zwierząt.Tych bogów otaczano największą czcią,im składano ofiary, przed ich posągami odprawiano obrzędy,poświęcano im święte gaje,magiczne kręgi lub świątynie.Ponadto różne plemiona oddawały cześć sobie tylko znanym bóstwom,poświęcając im wzgórza , drzewa,rzeki i potoki.
  
  więtowit (połabskie: Svątevit; prawdop. ze "święty" – dawniej tyle co "potężny" i "wit" – "pan") – główne bóstwo czczone przez plemię Słowian połabskich – Ranów, zamieszkujące na wyspie Rugii w grodzie Arkona. Relacja duńskiego kronikarza Saxo Gramatyka zawarta w dziele Gesta Danorum podaje, że w tamtejszej świątyni przedstawiać boga miał posąg olbrzymiej, antropomorficznej istoty o czterech twarzach. W prawej ręce trzymać miał róg, który kapłan podczas świąt napełniał miodem w celu odprawienia wróżb[1]. Atrybutem Świętowita był miecz, a świętym zwierzęciem biały koń, którym posługiwano się przy wróżbach przed wyprawami wojennymi; ruch konia lewą nogą miał oznaczać klęskę, prawą zaś zwycięstwo.
  
  waróg – słowiańskie bóstwo nieba, słońca, ognia (według Gieysztora ognia niebiańskiego) i kowalstwa.
  Aleksander Brückner wywodził imię bóstwa od słowa swar. Wskazuje się także na liczne indoeuropejskie podobieństwa językowe (sanskryckie svár - niebo, perskie χvar - słońce) oraz rekonstruowane prasłowiańskie *sъvariti – kuć, wykuwać, skuwać coś na gorąco.
  Echem kultu słońca wśród Słowian był utrzymujący się jeszcze długo po chrystianizacji zwyczaj pokłonu i modlitwy do wschodzącego słońca, a także święta przysięga na słońce. Śladem kultu Swaroga są także liczne nazwy miejscowe, jak wielkopolski Swarzędz, pomorski Swarożyn, ruski Swaryż, czy połabski Swarzyn (obecnie Schwerin), a także tabuizowane formy imienia bóstwa obecne w takich nazwach miejscowych jak Twarożna Góra w Polsce czy Tvarog w Styrii.
  Synem Swaroga był Swarożyc bądź Dadźbóg, istnieją jednak hipotezy uznające oba te bóstwa za personifikacje Swaroga.
  
  Weles, Wołos (w źródłach staroruskich: Velesъ, Volosъ bogъ) – bóg słowiański.
  
  
  A. Czeko-Potocka "Ofiara Welesowi"
  
  
  Współczesne artystyczne wyobrażenie Welesa.
  Podziemny bóg magii, przysiąg, sztuki, rzemiosła, kupców, a przede wszystkim bogactwa. W tym ostatnim wymiarze przypisuje się Welesowi opiekę nad bydłem, gdyż jego posiadanie było ówcześnie miernikiem dobrobytu. Aleksander Brückner sprzeciwił się jednak postrzeganiu Wołosa jako „bydlęcego boga” i wskazał na podobieństwo imienia bóstwa do imienia świętego Własa (czyli św. Błażeja, wg prawosławnych Słowian opiekuna bydła) jako prawdopodobne źródło pomyłki XI-wiecznych kronikarzy[1]. W folklorze Weles przedstawiany jest jako władca zaświatów – Nawii, na której łąki wyprowadza dusze.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie