Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  sonar 14.12.2010 (18:38)

  13 XII 2010
  
  Co ja dzisiaj przeżyłam !!!!
  A dzień zapowiadał się tak szaro i zwyczajnie. Rano jak co dzień poszłam do szkoły , nawet zdążyłam się zdenerwować, że zapomniałam odrobić zadania z matematyki. Postanowiłam szybko odpisać zadanie od Werki i dlatego pobiegłam do szkoły na skróty. W połowie drogi zauważyłam , że idąca przede mną kobieta dziwnie się zachowuje - słania się na nogach i zatacza.
  W pierwszej chwili pomyślałam - pijana i chciałam ją wyminąć, żeby szybko dobiec do szkoły.
  Kiedy się zrównałyśmy ta kobieta spojrzała na mnie bardzo dziwnym wzrokiem i padła mi pod nogi.
  Autentycznie się wystraszyłam i na dobra sprawę nie wiedziałam co mam robić. I w tym momencie bezradności przez głowę przeleciała mi myśl - PIERWSZA POMOC !!!
  Faktycznie, cała nasza klasa skończyła taki kurs , ale to była zupełnie inna sytuacja. Zebrałam wszystkie swoje siły i pochyliłam się nad kobietą.
  Po pierwsze - nie poczułam zapachu alkoholu.
  Po drugie zauważyłam , że ta pani była w dosyć zaawansowanej ciąży.
  Po trzecie - nagle poczułam, że wiem co mam robić.
  Rzuciłam plecak na śnieg i szybko sprawdziłam czy ta pani oddycha . Niestety, nie oddychała.
  Przypomniałam sobie w jaki sposób na kursie uczono nas postępowania z takim poszkodowanym.
  Szybko wyjęłam telefon i wezwałam pogotowie.
  Potem przyklęknęłam i ułożyłam głowę tej kobiety w odpowiedniej pozycji, rozchyliłam jej usta i ......zastopowało mnie .
  Nie mam zestawu do sztucznego oddychania !
  Ale masz chusteczki higieniczne - coś się we mnie odezwało.
  Wyszarpnęłam kilka chusteczek z opakowania, rozłożyłam je i zrobiłam na ich środku dziurę.
  Położyłam je na ustach kobiety i zaczęłam wykonywać wdechy ratownicze.
  Dwa wdechy i trzydzieści uciśnięć - powtarzałam sobie i to robiłam.
  Powoli opuszczały mnie siły, ale wiedziałam , że nie mogę przestać.
  Niech to pogotowie wreszcie przyjedzie !!!!
  Słabłam i bałam się , że za chwilę padnę obok tej kobiety, ale na szczęście tak się nie stało - pogotowie zjawiło się w odpowiedniej chwili.
  Ratownicy zajęli się ta panią a ja siadłam na śniegu i głęboko oddychałam.
  Było już po ósmej, matematyka już się zaczęła, nie miałam z resztą odrobionej pracy domowej.....
  No super, lepiej być już nie może !
  W tej chwili podszedł do mnie ratownik medyczny i spytał się czy ze mną wszystko w porządku. Pokiwałam głową, że już wracam do normy.
  "Zrobiłaś dobrą robotę, brawo" - usłyszałam na pożegnanie i karetka odjechała do szpitala a ja powlokłam się do szkoły.
  Jednak nic mnie tam złego nie czekało - okazało się , że matematyca zachorowała i moja klasa siedziała sobie w czytelni.
  Nikomu nie powiedziałam o tym co mnie spotkało - bo po co ?
  Zastanawiam się jednak , czy w przyszłości nie zostanę lekarzem, Być może....

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie