Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  sonar 9.12.2010 (23:49)

  Nigdy nie zapomnę tego dnia , gdy po raz pierwszy sama pojechałam na kolenie letnie. Miałam wtedy siedem lat i trochę się bałam tego wyjazdu.
  Jechaliśmy nocnym pociągiem do Łeby , ale emocje tak nakręcały wszystkich kolonistów, że o spaniu nie mogło być mowy.
  W przedziale razem ze mną jechało jeszcze siedem osób - trzy dziewczyny i czterech chłopaków.
  Początkowo nikt nic nie mówił - wszyscy byli bardzo skrepowani i wystraszeni. Dopiero po dwóch godzinach jazdy zaczęliśmy ze sobą rozmawiać. Okazało się , że mamy mniej więcej tyle samo lat i każdy z nas po raz pierwszy sam jedzie na kolonie. Rozmawialiśmy mijane miasta i małe miejscowości i z każdą chwilą czuliśmy się pewniej i raźniej. Oczywiście, wcale nie zasnęliśmy - nie było takiej opcji !
  Gdy przyjechaliśmy do Łeby , strach się gdzieś ulotnił i byliśmy pewni , że te kolonie będą udane.
  I tak też było.
  Nie zapomnę nigdy tego dnia - od tamtej pory wiem , że strach ma wielkie oczy ale nie trzeba się na zapas bać.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie