Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  mala53 18.4.2010 (16:06)

  Pałac w Wieży koło Gryfowa Śląskiego był już bardzo stary. Już w czasach kiedy mieszkańcy Wieży wymarli na zarazę, spoglądał on dumnie ze stromej, skalistej krawędzi Kwisy na dolinę rzeki. W owym czasie zamek był w posiadaniu rycerza, którego żony ze względu na zatwardziałość serca, skąpstwo i chciwość bano się w okolicy. Pomimo jej wielkiego bogactwa biedni i chorzy nie znajdowali u niej pomocy ani pociechy i wielu proszących było bezlitośnie wypędzanych z zamku. Tak obciążona winami władczyni pałacu nie mogła oczywiście po śmierci znaleźć łaski przed tronem Wielkiego Sędziego. Została ona skazana na tak długie, bezustanne błąkanie się po miejscu swej bezduszności aż jej skarby po sztuce złota rozda biednym i potrzebującym. Pojawiła się więc w pałacu jako wysoka i czarno spowiła postać. W dłoni dzierży drąg, na którym zamieszczony jest srebrny dzwoneczek. Jeśli kogoś spotka, wzdychając przekazuje mu sztukę złota. Zaraz potem znów znika. Często też jej pojawienie się związane jest z brzękiem łańcuchów i monet. Pewna biedna tkaczka z Giebułtowa była w Gryfowie Śląskim na targu z przędzą, i zamierzała wrócić do domu drogą łączącą obie miejscowości. Noc już zapadła, kiedy przechodziła koło bramy majątku. Nagle usłyszała głos dzwoneczka i kiedy spojrzała w kierunku skąd dobiegał, zobaczyła czarną postać zjawy, która skinęła na nią zachęcająco. Sparaliżowana strachem zastygła tkaczka bez ruchu i nie mogła wydobyć słowa. Wtedy "Czarna Dama" zbliżyła się do niej i włożyła jej sztukę złota do koszyka i znikła w ciemnościach nocy. Cicho pobrzmiewał jeszcze dzwoneczek na drodze tkaczki, która stała w bezruchu cała drżąc i dygocząc. Potem jednak wróciła do Gryfowa Śląskiego i opowiedziała co się jej przytrafiło. I pewnie nikt by jej nie uwierzył gdyby nie sztuka złota potwierdzająca całą historię.
  
  
  Za czasów panowania Bolesława Wstydliwego (1243 – 1279) postanowiono do korpusu kościoła stojącego na krakowskim Rynku Głównym dobudować dwie wieże. Jak podaje legenda, zadania tego podjęli się dwaj bracia. Starszy z nich zajął się budową wieży południowej, zaś młodszy – wieży północnej.
  
  Początkowo ich prace szły równo. Stało się jednak tak, że wieża południowa zaczęła piąć się w górę w zdecydowanie szybszym tempie niż wieża północna. Uraziło to wybujałą ambicję młodszego brata. Odbierając ten fakt jako swoją osobistą porażkę targnął się na życie starszego brata. Dokończył budowę wieży północnej, a wieżę południową polecił nakryć kopułą na tej wysokości, na jakiej skończył prace jego brat.
  
  Bratobójcę zaczęły jednak dręczyć wyrzuty sumienia. W dzień poświęcenia świątyni przyznał się on do popełnionej zbrodni. Po tym wyznaniu rzucił się z okna wieży. W dłoni trzymał nóż, którym dokonał zbrodni na swym bracie.
  
  Nóż ten zawieszono w jednej z bram sukiennic dla upamiętnienia wydarzenia oraz ku przestrodze. Można go oglądać do dziś.
  
  Legenda ta ma także swoją drugą wersję. Mówi ona o tajemnych siłach, które dokończyły budowę wieży w imieniu zamordowanego brata. Morderca widząc to miał spaść z rusztowania i zginąć.
  
  
  LEGENDA O PANU TWARDOWSKIM, KTÓRY SIĘ Z DIABŁEM BRATAŁ
  
  Od lat trwa spór, czy najsławniejszy czarnoksiężnik Krakowa, Piotr Twardowski, był postacią historyczną czy fikcyjną. Twardowski pracował nad wynalezieniem kamienia filozoficznego, który umożliwiłby przemianę wszystkiego w złoto, odmładzał i leczył choroby. Aby to osiągnąć, podpisał cyrograf z diabłem, któremu miał w Rzymie ofiarować duszę. W zamian diabeł spełniał wszystkie jego życzenia. Dzięki pomocy diabła, Twardowski robił różne sztuczki: wbił kilkadziesiąt gwoździ w ziarnko maku, usypał Pustynię Błędowską. Pewnego dnia trafił jednak do karczmy "Rzym" i gdy diabeł zamierzał się na jego duszę, Twardowski wskoczył na koguta i wzbił się w niebo, odmawiając godzinki. Do dziś tkwi na Księżycu, ale że tęskni za Krakowem, spuszcza na ziemię pająka, który przynosi mu ploteczki od krakowskich kwiaciarek.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie