Treść zadania

Rozwiązania

• 

  0 1

  aska1217 3.9.2010 (22:35)

  trudnee;/
  bo kto Ci bedzie pisal cos na strone a4 ?
  pomyśl sama :) napewno cos wymyslisz bo ty wiesz co czulas:)

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie

• 

  0 1

  sonar 4.9.2010 (09:58)

  Pierwszego września wstałam w niezbyt dobrym humorze – czułam jakieś dziwne przygnębienie i żal , że wakacje tak szybko się skończyły.
  Jeszcze poprzedniego dnia wędrowałam po Beskidach i podziwiałam piękno górskiego krajobrazu a dzisiaj – koniec przyjemności , zaczął się szary czas obowiązków.
  W takim nastroju wyszłam z domu i poszłam do szkoły. Szłam sama, nie miałam ochoty na niczyje towarzystwo. Chciałam jeszcze powspominać te cudowne dwa miesiące spędzone na odpoczynku i leniuchowaniu.
  Gdy doszłam do szkoły miałam już naprawdę zły humor.
  Nowy rok szkolny rozpoczął się tradycyjnie uroczystą akademią i przemówieniem dyrektora szkoły.
  Słuchałam od niechcenia, bo czy można się ekscytować kolejną nowelizacją Statutu Szkolnego czy też terminem egzaminu gimnazjalnego ?
  Rozglądałam się dyskretnie wokół, chciałam odnaleźć w tłumie moja przyjaciółkę Dorotę ale nigdzie jej nie widziałam.
  Zauważyłam za to dziewczynę z mojej klasy – Kaśkę , złośliwie wpatrującą się we mnie. Najchętniej pokazałabym jej język, ale to już nie ten wiek. Wzruszyłam więc ramionami i odwróciłam głowę.
  Akademia dobiegła końca i poszliśmy razem z naszą wychowawczynią do przydzielonej sali.
  Nadal rozglądałam się za Dorotą, czułam, że tylko w Jej towarzystwie mogę odzyskać równowagę i spokój. Niestety, nie umiałam Jej zlokalizować....
  Weszliśmy do sali, usiedliśmy przy stolikach i wysłuchaliśmy tego co miała nam do powiedzenia nasza wychowawczyni.
  Znowu nieuważnie słuchałam, bo zastanawiałam: się gdzie może być Dorota ?
  I w tym momencie wychowawczyni – tak jakby czytała w moich myślach – powiedziała patrząc na mnie , że Dorota nie będzie z nami chodzić do klasy, gdyż wyprowadziła się nagle do innego miasta.
  Nie wierzyłam w to co usłyszałam !
  Jak to wyprowadziła się ? Dlaczego ja nic o tym nie wiem ?
  Odpowiedź sama się nasunęła na myśl – przecież całe wakacje spędziłam poza domem, bez internetu i z bardzo słabym zasięgiem telefonicznym.
  Wczoraj, po powrocie z Beskidów nie przejrzałam listów, które otrzymałam podczas wakacji – po prostu nie miałam na to siły. Być może Dorota napisała do mnie i wszystko mi w liście wyjaśniła.
  Najchętniej wybiegłabym z klasy i pobiegła do domu przejrzeć pocztę.....
  Poczułam , że ktoś położył mi rękę na ramieniu- to Kaśka z fałszywym uśmiechem na twarzy głośno mnie pocieszała.
  Aż mnie w środku zatrzęsło od tego fałszu ! Pomyślałam sobie, że ja tej „pocieszycielce” pokażę gdzie raki zimują !
  Wstałam i poprosiłam naszą wychowawczynię aby Kaśka usiadła ze mną w ławce bo czuję, że jest moją bratnią duszą.
  Kaśka zamilkła i nie umiała nic powiedzieć a wychowawczyni wyraziła zgodę na moją prośbę.
  Poczułam dziwną satysfakcję, poczułam też, że mój smutek i moje przygnębienie zmienia się w złość i gniew.
  Popatrzyłam na nielubianą koleżankę, która siedziała obok mnie i nie wiedziała jak ma się zachować.
  Uśmiechnęłam się do niej słodko....
  Poczekaj Kasieńko, już ja ci odpłacę za twoje złośliwości , mam na to cały rok szkolny !
  
  (Daj znać, jeśli chciałabyś "wersje pozytywną". Pozdrawiam -S)

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie