Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  mira31130 9.6.2010 (12:20)

  Castle in Dębno is definitely the most interesting example of late Gothic mansion Malopolska knight, losing his defensive qualities to function representation. Archaeological studies have shown that the present structure was established in place of the earlier, the fortified seat of Wood-earth, dating back to the second half of the thirteenth century it was given on the set of oval (30 x 60 m) and surrounded by a fortification system consisting of natural embankment and moat. It can be assumed that the original fortress erected Gryfici - perhaps comes Świętosław, Castellan Wiślica (1284-1288). He was in 1274 gave Prince Boleslaw the Chaste Dębno. Later, the heirs of the village and house were Pobogowie. About half of the fourteenth century Dębno passed into the hands of the influential Odrowąż, after it ruled Odrowążach Wesselinich Hungarian family, and later Tarło, Lanckorohskis, Rogawscy, Rudniccy and Jastrzębscy. The founder of a brick castle was James Dębiński Odrowaz coat, Chancellor of the Crown, governor, Castellan of Cracow and Sandomierz.
  
  Residence in its present form was built in the years around 1470-1480, probably by a workshop in Krakow builder Martin of powder. The new building, whose foundation was placed with boulders and the walls were built of brick in the thread Polish, consisted of four two-storey buildings connected jednotraktowych corners, vaulted, trapezowaty surrounding the courtyard. West wing was oflankowane two towers, cylindrical pit, and the upper part octagonal. In the eastern wing from the north and south there are two bays nadwieszone on stone consoles. Floor living quarters were available from the wooden porch obiegającego courtyard. Extremely interesting is the interior floor chambers in the eastern wing - note the beautiful late-Gothic stonework portals and arches leading to the bays. From the east there was a polygonal extension, probably a chapel, which was demolished in 1777.
  
  The castle has a richly decorated stonework. The walls are decorated with diamond and zigzag patterns, made of brick zendrówki. A particularly decorative projection is the north, where the ornamental decorations are visible - tracery and heraldic motifs. Easily we see the Eagle, Chase Odrowaz coat and monogram of Christ.
  
  Castle interiors owe much to the secretary of King Stefan Batory, Wesseliniemu Francis, who received his modernized in 1583 based in the spirit of the Renaissance. Adaptation - as we know from the wall preserved signature and date - headed by Jan de Simoni, known for his work in Krakow and Sacz builder, work was completed in 1586. Later, a small building upgrades do not affect its general appearance, the most significant modifications made in 1722 Tarło, but they are not turned too Dębna. From the period of their rule, the castle is linked to the legend of the beautiful Tarłównie, governor's daughter who fell in love with the reciprocal of one of the courtiers of his father. To wash away the shame of ancestral names, governor killed his beloved daughter and told her brick alive. According to some, on moonless nights Tarłówny ghost appears at the castle, reportedly was seen even in the last century.
  Castle, a fascinating wealth of architectural detail of Jan Matejko longer and conspicuous to its late-Gothic structure, was in the 70s Twentieth century, completely renovated. Founded in a museum collection of documents in their old culture of the nobility and knights, collects portraits, military, hunting trophies, everyday objects, connected to the life and customs of the nobility. Here you can see both kontusz sashes and seventeenth-century jewelry, or collections of Meissen porcelain.
  
  Zamek w Dębnie jest zdecydowanie najciekawszym w Małopolsce przykładem późnogotyckiej rezydencji rycerskiej, zatracającej swe walory obronne na rzecz funkcji reprezentacyjnych. Badania archeologiczne dowiodły, iż obecna budowla powstała w miejscu wcześniejszej, warownej siedziby drewniano-ziemnej, której początki sięgają drugiej połowy XIII w. Wystawiono ją na planie owalu (30 x 60 m) i otoczono systemem fortyfikacyjnym złożonym z ziemnego wału i fosy. Można przypuszczać, że pierwotną warownię wznieśli Gryfici - być może komes Świętosław, kasztelan wiślicki (1284-1288). Jemu właśnie w 1274 książę Bolesław Wstydliwy nadał Dębno. Później dziedzicami wsi i rezydencji byli Pobogowie. Około połowy XIV w. Dębno przeszło w ręce wpływowego rodu Odrowążów; po Odrowążach władała nim węgierska rodzina Wesselinich, a później Tarłowie, Lanckorońscy, Rogawscy, Rudniccy i Jastrzębscy. Fundatorem murowanego zamku był Jakub Dębiński herbu Odrowąż, kanclerz koronny, wojewoda sandomierski i kasztelan krakowski.
  
  Rezydencję w jej dzisiejszym kształcie wzniesiono w latach ok. 1470-1480, prawdopodobnie przez warsztat krakowskiego muratora Marcina Proszko. Nowa budowla, której fundament położono z głazów narzutowych a ściany wzniesiono z cegły w wątku polskim, składała się z czterech dwukondygnacyjnych budynków jednotraktowych połączonych narożami, podpiwniczonych, otaczających trapezowaty dziedziniec. Skrzydło zachodnie zostało oflankowane dwiema basztami, dołem cylindrycznymi, a w górnej partii ośmiobocznymi. W skrzydle wschodnim od północy i południa znajdują się dwa wykusze nadwieszone na kamiennych kroksztynach. Pomieszczenia mieszkalne piętra były dostępne z drewnianego ganku obiegającego dziedziniec. Wyjątkowo ciekawy jest wystrój komnat piętra w skrzydle wschodnim - warto zwrócić uwagę na przepiękną późnogotycką kamieniarkę portali oraz arkad prowadzących do wykuszy. Od wschodu znajdowała się wieloboczna dobudówka, zapewne kaplica, którą zburzono w 1777.
  
  Zamek posiada bogatą dekorację kamieniarską. Ściany ozdobiono wzorami rombowymi i zygzakowatymi, wykonanymi z cegły zendrówki. Szczególnie ozdobny jest ryzalit północny, gdzie widoczne są dekoracje ornamentalne - maswerkowe i o motywach heraldycznych. Bez trudu dostrzeżemy Orła, Pogoń herb Odrowąż i monogram Chrystusa.
  
  Zamkowe wnętrza wiele zawdzięczają sekretarzowi króla Stefana Batorego, Franciszkowi Wesseliniemu, który zmodernizował swą otrzymaną w 1583 roku siedzibę w duchu renesansowym. Adaptacją - o czym wiemy z zachowanej w murze sygnatury i daty - kierował Jan de Simoni, znany z prac w Krakowie i Sączu budowniczy; prace zakończono w roku 1586. Późniejsze, niewielkie modernizacje budowli nie miały wpływu na jej ogólny wygląd; najpoważniejszych przeróbek dokonali w 1722 Tarłowie, ale i oni nie przekształcili zbytnio Dębna. Z okresem ich panowania na zamku związana jest legenda o pięknej Tarłównie, córce wojewody, która zakochała się z wzajemnością w jednym z dworzan swego ojca. Aby zmyć hańbę z rodowego nazwiska, wojewoda zgładził ukochanego swej córki, a ją kazał zamurować żywcem. Według niektórych, w bezksiężycowe noce duch Tarłówny ukazuje się na zamku; widywano go ponoć jeszcze w ubiegłym stuleciu.
  Zamek, fascynujący bogactwem detalu architektonicznego już Jana Matejkę i zwracający uwagę swą późnogotycką strukturą, został w latach 70. XX w. gruntownie odrestaurowany. Założone w nim muzeum dokumentuje w swych zbiorach dawną kulturę szlachecko-rycerską, gromadzi portrety, militaria, trofea myśliwskie, przedmioty użytku codziennego, związane z życiem i obyczajami szlachty. Można w nim zobaczyć zarówno pasy kontuszowe, jak i XVII-wieczną biżuterię, czy zbiory miśnieńskiej porcelany.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie