Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  kana2008 3.6.2010 (11:33)

  Była to bardzo wspaniała dziewczyna
  często powtarzał: Ty moja jedyna
  bała się najgorszego, że kiedyś ją porzuci
  Nie będzie chciał jej znać - ich czas nigdy
  nie wróci...
  Wiedziała, że wtedy życia by nie miała
  Nie dałaby rady... Za mocno kochała
  Po jakimś czasie nie tak samo było...
  Zero jego wyznań... Coś się w nim zmieniło...
  Coraz rzadziej się z nią spotykał
  Gdy mówił: Kocham, wzroku jej unikał
  Czuła jakby była z obcą osobą
  Czegoś się bała, nie była sobą
  Przytuliła go mocno,
  Mówiła: Kochanie...
  Nie sadziła, że dziś nastąpi ich pożegnanie...
  Zaczął mówić coś...: Wiesz, mam Cię dość
  Ona milczała, tylko łza cichutko
  Po jej policzku spływała
  Mówił, że pokochał inną już
  Nie wiedział, że dziewczynie
  Właśnie wbijał w serce nóż
  Siedziała sama myśląc o tym co się stało
  Nie mogła uwierzyć... tak ją to zabolało
  Do domu wracać nie chciała...
  Poszła na skarpę... miejsce które tak bardzo lubiła...
  Miejsce... Gdzie wszystkie swe smutki i żale wylewała...
  Myślała czy teraz jest z tą dziewczyną...
  Czy do niej też mówi: jesteś tą jedyną
  Zranił tak bardzo jej małe serce...
  Przyrzekła, że nie da się zranić nikomu więcej...
  Następnego dnia jego ujrzała
  Uśmiechniętego z nią idącego i nagle się zaśmiała
  Wszystkie wspomnienia szybko wracały...
  I znowu do oczu jej łezki napływały...
  Poszła do domu
  Sięgnęła do szafki z lekarstwami...
  Wzięła wszystkie tabletki
  I uciekła trzaskając drzwiami
  Chciała umrzeć w miejscu
  Gdzie kiedyś z nim była...
  Poszła na skarpę i własnym oczom nie wierzyła...
  Słyszała jego piękne wyznania
  Płakała i była już bliska skonania...
  Mówił: jej naprawdę nigdy nie kochałem...
  To na Ciebie jedyną całe życie czekałem...
  Tak ją te słowo mocno zabolało
  Upadła na ziemię, nie wiedząc co się stało
  Wyrzucała sobie swoją naiwność...
  Wierzyła gdy mówił: to musi być miłość...
  Otworzyła oczy i zobaczyła ją...
  Patrzyła na nią i pomyślała
  Że to ta sama dziewczyna
  Która jej ukochanego odebrała...
  Zerwała się nagle i biegła przed siebie
  Krzyczała: nienawidzę Cię! Nie wybaczę Ci tego!
  Zabrałaś mi wszystko... mojego kochanego!
  Więcej powiedzieć nie zdołała
  Wyjęła tabletki...
  I jedna za drugą łykała...
  Krzyknęła tylko:
  Boże wiesz jakie jest moje marzenie...
  posiedzę, poczekam na jego
  spełnienie...
  Poczuła się senna... co chwilę upadała...
  Zobaczyła tego, któremu cała się oddała...
  Próbował wziąć ją na ręce...
  Mówiła: nie dotykaj mnie nigdy więcej!
  Oczy jej się zamykały...
  Tylko usta te same słowa powtarzały...
  Nigdy mnie nie kochałeś... Zbędne nadzieje mi dawałeś...
  I coraz ciszej i wolniej mówiła...
  Bo swoje ziemskie życie właśnie kończyła...
  Patrząc na niego powiedziała:
  Nie zapomnij mnie... I tak kocham Cię...
  Mimo że mnie skrzywdziłeś i życie moje w piekło zmieniłeś...
  I on zapłakał nagle... słysząc jej wyznanie...
  Odchodziła powoli... nie wiedząc co się stanie...
  Czekała na chwilę... W której jej serce bić przestanie...
  On chodził niespokojny, wyrzucając z siebie...
  Że to przez niego ona chce być teraz w niebie
  Opadło jej ciało... serce bić przestało...
  On gdy to ujrzał rozpędził się, i skacząc ze skarpy zawołał: kocham
  Cię!
  A z jej martwego ciała, po policzku ostatnia łza poleciała...

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie