Treść zadania

Cała twórczość pedagogiczna i literacka Janusz Korczaka to swoisty manifest o prawa dziecka. Walczył o równouprawnienie dziecka w świecie dorosłych. Jego utwory skierowane do dzieci ale i te przeznaczone dla dorosłych przepełnione są walką z lekceważeniem najmłodszych ale i walką o wszelkie przysługujące im z tytułu bycia człowiekiem prawa. Naczelnym prawem, które powinno przysługiwać się dziecku jest prawo do szacunku. Szacunek to nic innego jak poważanie dziecka, nadawanie znaczenia jego uczuciom, problemom i jego działaniom. Prawo do szacunku związane jest szanowaniem dziecięcej niewiedzy, jego powodzeń i porażek, jego uczuć i słabości. Korczak ukazywał w swoich powieściach, opowiadaniach dla dzieci potrzebę nadawania tych praw, to jak dzieci domagają się ich i jak są dla nich ważne, jak do tego podchodzą dorośli, jakie są problemy przestrzeganiem tych praw i konsekwencje ich posiadania. Dziecko ma prawo do wiedzy i niewiedzy , zadaje mnóstwo pytań i gniewa kiedy to dorośli nie podchodzą do potrzeby jego wiedzy poważnie, drwią z niego i z zadawanych przez nie pytań. Rodzice ograniczają dzieci ciągłymi zakazami, coś jest niedobre, niezdrowe ale na szczęście zalecana w praktyce konsekwencja jest niewykonalna. Dziecko ma prawo próbować wszystkiego, żeby mogło uczyć się od najmłodszych lat życia, żeby przyszłość nie zaskoczyła go nową nieznaną niewiadomą. Dziecko musi poznać prawdę ale i kłamstwo, bo jak znając tylko jedno rozpozna drugie. Korczak pragnął uświadomić, ze wychowując zapominamy o powinności nauki nie tylko kochania ale i nienawiści, szacunku ale i pogardy, zgody ale i oburzenia. Poprzez brak nauki dziedziny negatywnych emocji stajemy się samoukami i dlatego takie błędy zdarza nam się popełniać. Dzieci tak samo uczą się żyć w świecie dorosłych jak w szkole czytać czy pisać. Jedno i drugie to taka sama nauka, polegająca głównie na naśladowaniu dorosłych, sprostaniu ich oczekiwaniom oraz wypełnianiu ich poleceń. Nie można zapominać jednego, że dzieci mimo stereotypów oraz ograniczeń, pragną się uczyć ale ta nauka według nich powinna polegać na osobistym doświadczaniu, one chcą same z własnej inicjatywy dotknąć, poczuć, dowiedzieć się dlaczego jest tak a nie inaczej i co będzie jeśli. Dziecko nie potrafi żyć bezczynnie, interesuje się wszystkim, wszystko musi widzieć i wiedzieć. Jest ciekawe wszystkiego co nowe i obce, wszystko wzbudza jego zainteresowanie, nawet rzeczy najmniej istotne. Dzieci mają zdolność zauważyć najmniejszy szczegół tego co je otacza. Potrafią rozszyfrować samopoczucie rodziców, mimo tego, że Ci skrzętnie je ukrywają. Wyczuwają życzliwość, szczerość wychwytują obłudę i wrogość. Dorośli nie są radzi, że dzieci tyle widzą i pewnie do końca nie zdają sobie sprawy ile tak

naprawdę wiedzą. Dziecko naśladując dorosłych uczy się życia. Bawiąc się uczy się pracy. Niestety bawią się też często by zabić czas, bo nic innego nie mają do zrobienia.


Proszę o zredagowanie tego tekstu, w taki sposób, żeby każdy z tych akapitów był skrócony do np: 5 zdań, ale te zdania muszą odtworzyć ten tekst i jego główne wątki