Treść zadania

Rozwiązania

• 

  0 1

  bozkoz 25.5.2010 (14:15)

  Fascynacja antykiem oczywiście występowała z różnym natężeniem w różnych okresach dziejów świata, tymi, które wykazywały największą były: odrodzenie (renesans) oraz oświecenie. W okresie odrodzenia ludzie powrócili do dawnych, antycznych i klasycznych wzorów postępowania, kanonu piękna, rozumienia świata, światopoglądu oraz - co tu najważniejsze - sposobu tworzenia sztuki. "Odrodził" się wówczas idea antropocentrycznego spoglądania na świat. Antropocentryzm charakteryzował starożytność, po czym w okresie średniowiecza został zduszony przez teocentryzm, czyli zamiast w centrum zainteresowania postawić człowieka, jak to robili Grecy, postawiono w tymże Boga bez prawa do naruszania tego niego porządku. Nazwę "odrodzenie" nadał epoce zespól pracujący nad Wielką Encyklopedią Francuską w drugiej połowie XVIII wieku. Oznaczała ona tyle, że byłą to epoka wielkiej świetności, powrotu do tego, co najlepsze (tym samym średniowiecze było skazane na potępienie albo na przynajmniej częściowe zapomnienie; pojawiały się określenia takie jak mroki średniowiecza, które sugerowały ciemnotę tamtych czasów, gdy jedynym miernikiem wartości była zgodność z religią chrześcijańską; takie postrzeganie średniowiecza jeszcze długo pokutowało, zanim zostało zrehabilitowane przez takich twórców XX wieku jak U. Ecco). Nie bez powodu badacze oświeceniowi dodatnio ocenili dorobek odrodzenia, a potępili to, co działo się w średniowieczu, ponieważ odrodzenie wróciło do racjonalnej wizja świata.Obie te epoki: odrodzenie i oświecenie, zaistniały również i w polskiej kulturze. Dzięki temu nie można się mylić twierdząc, ślady klasyczne w polskiej literaturze przede wszystkim zajmują czołowe miejsce. Nie wolno jednak zapominać o tym, to całe epoki, które wykazywały stanowcze nacechowanie fascynacją antykiem, ale istniał też ponadepokowy nurt klasycyzmu, który jest obecny zawsze. I tak zostały przejęte nie tylko idee, ale również sposoby wyrażania się. Gatunki antyczne zostały przywrócone czytelnikom. Poetyka Arystotelesa była druga po Biblii księgą tych czasów. Można nawet zaryzykować twierdzenie, że gatunków literackich, które powstały i rozwinęły się już w antyku, przeżyły swój prawdziwy renesans w epoce pośredniowiecznej. Gatunki takie jak sielanka, hymn, oda, nowa odmiana anakreontyku (fraszka), erotyki, treny, eposy, dramaty i pieśni rozkwitły i do dziś możemy czytać je jak wzorcowe przykłady.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie