Treść zadania
Autor: staroscinalo2 Dodano: 25.3.2012 (16:55)
"Ta wszechobecna reklama!" rozwiń myśl w tytule
Zadanie jest zamknięte. Autor zadania wybrał już najlepsze rozwiązanie lub straciło ono ważność.
Rozwiązania
Podobne zadania
książki z jedzeniem w tytule max 20
Przedmiot: Język polski
/ Szkoła podstawowa
|
1 rozwiązanie | autor: ~KAROLINA holda 2.12.2015 (18:48) |
Podobne materiały
Przydatność 100% Money talks. Plaga korupcji jest wszechobecna. Przedstaw sposoby rozwiązania problemu w formie rozprawki. Corruption. Essay -262 słowa
Corruption Nowadays the corruption case is one of the main problems of the civilized world. It is really visible in poor counties because when people do not have money for life, they try to get it at all costs. So that is why they abuse power. But not only I also believe that if people get richer, they also get greedier. In my opinion we should fight with dishonesty and thieving! In my essay...
Przydatność 65% Czym różni się powieść Bolesława Prusa pt. "Lalka" od filmu Wojciecha Hasa o tym samym tytule?
"Lalka" Bolesława Prusa drukowana była w "Kurierze Codziennym" w latach 1887-1889. Jako całość została wydana w 1890 roku. Jej filmowa adaptacja ukazała się 1968 roku w reżyserii Wojciecha Jerzego Hasa. Film został zrobiony z wielkim rozmachem, na jaki zasługiwała tak wielka powieść. Aktorzy dobrani zostali bardzo dobrze: Izabelę Łęcką zagrała Beata...
Przydatność 65% Charakterystyka porównawcza wiersza "Płonąca żyrafa" Stanisława Grochowiaka i obrazu Dalego o tym samym tytule.
Dominika Rokosz Wiersz Stanisława Grochowiaka „Płonąca Żyrafa” jest nawiązaniem do słynnego obrazu Salvadora Dalego o tym samym tytule. Co więcej, jest on jego filozoficzną interpretacją. Zarówno wiersz, jak i obraz cechuje realizm w sposobie przedstawienia: opisy,...
Przydatność 55% Porównaj, na jakie emocje żony biblijnego patriarchy Lota położyły nacisk Beata Obertyńska i Wisława Szymborska, autorki wierszy o tym samym tytule.
Beata Obertyńska Żona Lota Za ostatnie, bezwolne głowy odwrócenie w stronę – rudą ulewą sieczonego – miasta. Krzepnie na mnie z szelestem wilgotne odzienie I sól mnie szorstką korą na wichrze porasta… Już nie walczę… Choć żywa, jestem już umarła. W biały słup się zamieniam… Śmierć powłoką ciasną od nóg mnie zaskorupia i pełznie do gardła za to...
0 odpowiada - 0 ogląda - 0 rozwiązań
Zgłoś nadużycie