Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  plintula 15.5.2010 (13:19)

  Norwid był poetą drugiego pokolenia romantyków. Pisarz miał bardzo silne
  poczucie zarówno przynależności pokoleniowej jak i odrębności swojej generacji.
  Doświadczenia losów generacji własnej i poprzedniej, a także przekonanie o ich
  zmarnowaniu i przemyślenia na ten temat zaważyły na poglądach poety. Były one
  na tyle oryginalne, że aż niezrozumiałe dla współczesnych co stało się
  przyczyną niepopularności poety za życia. Jedną z wyróżniających się odrębności
  poezji Norwida była głęboka intelektualna jej warstwa, dominująca nad
  emocjonalną (rzecz w Romantyzmie niesłychana). Był on poetą-myślicielem czy też
  poetą-filozofem, obdarzonym bystrym, analitycznym umysłem, patrzącym krytycznie
  na świat. Z tego między innymi powodu potomność nadała mu przydomek poety
  myśli. Tematykę jego utworów stanowią głębokie rozważania na ważkie ówczesne
  tematy będące przedmiotem publicznych dyskusji. Opinie Norwida nie przysparzały
  mu zwolenników. Interesujące go zagadnienia, choć współczesne mu, rozważał w
  ponadczasowym, uniwersalnym wymiarze. Podobnie jak innych Romantyków (choć
  nieco w inny sposób) cechował go humanizm. Warto wymienić zakres zainteresowań
  Norwida. Mówił on między innymi o: roli i miejscu człowieka w historii i ich
  wzajemnych zależnościach; o własnym wzorcu patrioty; o opozycji pojęć naród-
  społeczeństwo; o swym rozumieniu Ojczyzny; o swoich rodakach; o roli sztuki i
  artysty; o swych poprzednikach; o wielkich ludziach swej epoki, a także o wielu
  innych kwestiach. Szczegółowe rozważanie jego poglądów nie leży w temacie
  pracy. lecz warto zauważyć, że wszystkie jego opinie stanowiły polemikę z
  romantycznym dziedzictwem (kolejny powód wyobcowania).Jednakże ciekawszym
  aspektem intelektualizmu norwidowskiej poezji (mimo iż tematyka stanowi
  bezsporny na nią dowód) są założenia jego poetyki.
  
  Stanowiły one jedno ze źródeł konfliktu Norwida z publicznością i krytyką.
  Zbiór "Vade-mecum" stanowił programowy wyraz niechęci poety do liryki łatwej,
  lekkiej i przyjemnej, odwołującej się do powierzchownych odczuć i wzruszeń.
  Norwid narzekał na nawyk Polaków do "czytań łatwych i pisań lekkomyślnych". M.
  Jastrun pisał: "Chodziło tu nie tylko o zmianę formy, ale o coś więcej: o
  przeobrażenie wyobraźni czytelnika, o uderzenie w jego sentymenty, w jego
  tradycyjne pojmowanie poezji w potocznym tego słowa znaczeniu. Norwid wierzył,
  że jego >>Vade-mecum

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie