Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  1 0

  sonar 17.6.2011 (21:02)

  Stoję przed bramą Akademii Pana Kleksa. Już za chwilę spotkam się z tym niezwykłym człowiekiem i przeprowadzę z nim wywiad. Nie będzie to jednak tak długi wywiad jakbym chciała - niestety pan Kleks może mi poświęcić jedynie kwadrans ze swojego cennego czasu.
  O , właśnie nadchodzi pan Kleks.
  
  - Dzień dobry panu !
  - Dzień dobry , miło mi Cię gościć w murach mojej Akademii. Zapraszam Cię do naszego parku.
  
  - Mi też jest bardzo przyjemnie, zwłaszcza , że jako dziewczyna nie miałabym szans znaleźć się tutaj w zwykły sposób.
  - To prawda , przyjmuję do mojej Akademii jedynie chłopców, których imiona zaczynają się na literę "A".
  
  
  - Skąd taki pomysł ?
  - Och, to daje znać moje lenistwo - nie będę zaśmiecał sobie głowy wszystkimi literami alfabetu. Nie mam na to ani czasu ani ochoty. "A" jest proste i przejrzyste . Sam mam na imię Ambroży, więc świetnie się komponuję z całością uczniów.
  
  
  - Pana uczniowie uczą się innych przedmiotów niż ja w swojej szkole. Dlaczego Pana szkoła różni się od tych zwykłych, masowych szkół ?
  - Moja szkoła jest niezwykła - to prawda. Staram się by pobudzać wyobraźnię chłopców i tak przygotowuję zajęcia by pobudzały ich wyobraźnię . Moi uczniowie uczą się przez zabawę i w ten sposób nauka staje się łatwa, zabawna, przyjemna i efektywna. Chłopcy sami nie wiedzą kiedy wiedza wchodzi im do głowy.
  Oprócz tego uczę moich wychowanków odpowiedzialności za swoje czyny, obowiązkowości, współczucia innym. Chcę, żeby byli mądrymi i dobrymi ludźmi.
  
  
  - To bardzo piękne cele. Jednak w życiu zdarzają się też sytuacje trudne. Co pan radzi swoim uczniom w takich sytuacjach ?
  -Radzę im , aby nigdy nie działali w emocjach. Kiedy szaleją emocje - rozum śpi i wtedy można wyrządzić wiele krzywd. Uczę moich uczniów, aby odczekali trochę czasu i spróbowali spojrzeć na problem "na zimno". Ta metoda jest bardzo skuteczna - z dumą przyznaję, że moi chłopcy dają sobie radę w takich problematycznych sytuacjach.
  
  
  - Czyli dają Panu powody do dumy ?
  - Tak, jestem z nich bardzo dumny. Są coraz mądrzejsi, są dobrzy i chcą sobie wzajemnie pomagać. To bardzo cenne w dzisiejszym świecie.
  
  
  - O ! Coś się do nas zbliża. Widzę na niebie czarną plamę.
  - To Mateusz, nasz szpak. Niezwykle mądry ptak.
  
  
  - Czy to prawda, że kiedyś był człowiekiem ?
  - Tak, to prawda. Kiedy odnajdzie czarodziejski guzik od czapki doktora Paj-Chi-Wo, wtedy odzyska swoją dawną postać. Tym też trzeba tłumaczyć jego zapał do kolekcjonowania guzików. Ciągle szuka tego właściwego.
  
  
  Rozmowę przerwał nam Mateusz.
  Przyleciał , by przypomnieć Panu Kleksowi o lekcji kleksografii. Chłopcy już od kwadransa czekają w sali lekcyjnej.
  
  Pan Kleks grzecznie się ze mną pożegnał i odprowadził mnie do bramy.
  Podziękowałam za wywiad i pożegnałam się z tym niezwykłym człowiekiem
  

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie