Treść zadania

Akt III scena 37
(przez drzwi głębne od chwili wsunął się był za Jaśkiem tropiący Chochoł; a teraz na skrzynię malowaną się wygramolił i ze skrzynki
tak do drużby poczyna)
CHOCHOŁ
To ich Lęk i Strach tak wzion,
posłyszeli Ducha głos:
rozpion się nad nimi Los
JASIEK
Tak się męcą, pot z nich ścieko,
Bladość lica przyobleko;
Jak ich zwolnić od tych mąk?
CHOCHOŁ
Powyjmuj im kosy z rąk,
Poodpasuj szablę z pęt,
zaraz ich odejdzie Smęt.
Na czołach im kółka zrób,
skrzypki mi do ręki daj;
ja muzykę zacznę sam,
tęgo gram, tęgo gram.
JASIEK
który był uczynił rzecz
Ka te kosy złożyć - -?
CHOCHOŁ
W kąt
JASIEK
ciska za piec drzewca
Nik ich tam nie najdzie stąd.
CHOCHOŁ
Ze skałej postrzepuj proch
i ciś je w piwniczny loch.
Lewą nogę wyciąg w zad,
zakreśl butem wielki krąg;
ręce im pozałóż tak:
niech się po dwóch chwycą w bok;
odmów pacierz, ale wspak.
Ja muzykę zacznę sam,
tęgo gram, tęgo gram:
będą tańczyć cały rok.
JASIEK
który był uczynił wszystką rzecz
Już ni majom kos.
CHOCHOŁ
Rozśmiej im się w noc
JASIEK
Już ich odszedł Smęt
CHOCHOŁ
Już nie mają pęt.
JASIEK
Chwytajom się w tan
CHOCHOŁ
Już nie czują ran.
JASIEK
Zniknoł czar!
CHOCHOŁ
To drugi CZAR!
(a zaklęte słomiane straszydło, ująwszy w niezgrabne racie podane przez drużbę patyki – poczyna sobie jak grajek-skrzypak – i – słyszeć się daje
jakby z atmosfery błękitnej idąca muzyka weselna, cicha a skoczna, swoja a pociągająca serce i duszę usypiająca, leniwa w omdleniu, a jak źródło
krwi żywa, taktem w pulsach nierówna, krwawiąca jak rana świeża… – melodyjny dźwięk z polskiej gleby bólem i rozkoszą wykołysany)
JASIEK
jest teraz kontent a dziwuje się
Tyle par, tyle par!
CHOCHOŁ
Tańcuj, tańczy cała szopka,
a czyś to ty za parobka?
JASIEK
z ręką do czoła, jakby se chciał na ucho nasunąć czapki
Kajsi mi się zbyła copka –
przeciem druzba, przeciem druzba,
a druzbie to w copce słuzba.
CHOCHOŁ
w takt się chyla a przygrywa
Miałeś, chamie, złoty róg,
miałeś, chamie, czapkę z piór:
czapkę wicher niesie,
róg hula po lesie,
ostał ci się ino sznur,
ostał ci się ino sznur.
Kogut pieje
JASIEK
jakby tknięty, przytomniejąc
Jezu! Jezu! Zapioł kur! - -
Hej, hej, bracia chyćcie koni!
Chyćcie broni, chyćcie broni!
Czeka nas WAWELSKI DWÓR!!!!!
CHOCHOŁ
w takt się chyla a przygrywa
Ostał ci się ino sznur
-----------------------
Miałeś, chamie, złoty róg.
JASIEK
aże ochrypły od krzyku
Chyćcie broni, chyćcie koni!!!!
(a za dziwnym dźwiękiem weselnej muzyki wodzą się liczne, przeliczne pary, w tan powolny, poważny, spokojny, pogodny, półcichy – że ledwo
szumią spódnice sztywno krochmalone, szeleszczą długie wstęgi i stroiki ze świecidełek podzwaniają – głucho tupocą buty ciężkie – taniec ich
tłumny, że czwartym kołem stół okrążają, ocierając o się w tym ścisku, natłoczeni.)
JASIEK
Nic nie słysom, nic nie słysom,
ino granie, ino granie,
jakieś ich chyciło spanie…?!
(dech mu zapiera Rozpacz, a przestrach i groza obejmują go martwotą; słania się, chylą ku ziemi, potrącany przez zbity krąg
taneczników, który daremno chciał rozerwać; – a za głuchym dźwiękiem wodzą się sztywno pary taneczne we wieniec uroczysty,
powolny, pogodny – zwartym kołem, weselnym) –
– – – – – – –– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
Kogut pieje
JASIEK
nieprzytomny
Pieje kur, ha, pieje kur...
CHOCHOŁ
nieustawną muzyką przemożny
Miałeś, chamie, złoty róg....