Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  krzysiek001 28.11.2010 (20:24)

  Księga Koheleta [Koh], Księga Eklezjastesa [Ekl], Księga Kaznodziei Salomona [Kazn] - księga należąca do pism dydaktycznych Starego Testamentu (w Biblii Hebrajskiej zaliczana do ketuvim - pisarze). Kohelet (po gr. Ekklesiastes) - to nazwa urzędu osoby uprawnionej do przemawiania podczas zebrań. Autor podaje się za syna króla Dawida, a pewne informacje wskazują na osobę króla Salomona - co jednak stanowi prawdopodobnie fikcję literacką. Datowanie księgi nie jest pewne; tematyka i styl wskazują na III w. p.n.e.. Księga zawiera świadectwo zainteresowań filozoficznych oraz eschatologicznych starożytnych Izraelitów.
  
  
  Treść księgi
  
  Księga Koheleta zawiera rozważania nad sensem życia ludzkiego. Wynika z nich, że nic nie ma absolutnej wartości, nie jest trwałe, nie potrafi w pełni uszczęśliwiać. Ani bogactwa, ani władza, sława, nawet mądrość nie czynią człowieka pewnym i zadowolonym. Tę myśl wyrażają słowa: "vanitas vanitatum, et omnia vanitas" - "marność nad marnościami i wszystko marność".
  
  Przekonanie o tym, że wszystko jest marnością dotyczy zjawisk przyrody, zabiegów człowieka zmierzających do osiągnięcia bogactwa i sławy, używania przyjemności i mądrości. Kohelet mówi o zachłanności ludzi, marnotrawstwie, traceniu i omijaniu tego, co piękne, chęci korzystania z jak największych przyjemności.
  
  Człowiek poddany jest prawom przemijania i zapomnienia. Powinniśmy czerpać z życia pełnymi garściami wszystko to, co sprawia nam radość – tak można odczytać treść zapisaną w księdze Koheleta. Autor podkreśla, że nie należy wyczekiwać jakiegokolwiek końca, a jedynie cieszyć się z tego, co mamy i to bez względu na wszystko. W życiu jest czas na radość i na smutek, i powinniśmy zachować odpowiedni dystans do życia. Należy utrzymywać umiar i rozsądek nie tylko w szczęściu, ale także przy niepowodzeniach.
  
  Właśnie stwierdzenie o niezbędnej równowadze między cierpieniem a szczęściem jest tezą „Ody do Rozpaczy”. W niej możemy przeczytać, iż cierpienie i rozpacz jest dopełnieniem człowieczeństwa, bez niego nie doświadczymy pełni życia, a także nie docenimy szczęścia.
  
  Podsumowując: powinniśmy żyć według prawa Bożego, gdyż Bóg nie przemija, jego mądrość jest wieczna, niezmienna. Wszystko, co posiadamy jest od Boga i On będzie sądził człowieka. Konkluzja Księgi Koheleta zawiera się w ostatnich wersach (12,13-14): "Koniec mowy. Wszystkiego tego wysłuchawszy: Boga się bój i przykazań jego przestrzegaj, bo cały w tym człowiek! Bóg bowiem każdy czyn wezwie przed sąd dotyczący wszystkiego, co ukryte: czy dobre było, czy złe" (Biblia Tysiąclecia).
  Marność [edytuj]
  
  Słowo marność (łac. vanitas), pochodzi z łacińskiego przekładu drugiego wersetu księgi (vanitas vanitatum et omnia vanitas - marność nad marnościami, a wszystko marność) (Koh 1,2). Motyw marności najbardziej widoczny jest w epoce średniowiecza i baroku (fascynacja śmiercią przejawiała się w sztuce i literaturze). W innych epokach pojawiały się również związane z przemijaniem świata przemyślenia na tle egzystencjalnym.
  
  W wersji hebrajskiej do czynienia mamy ze słowem hewel, którego najlepszym tłumaczeniem jest (przemijanie). Parafraza więc brzmiałaby przemijanie nad przemijaniem; wszystko przemija. Tłumaczenie tych słów w Przekładzie Ekumenicznym brzmi: ulotne, jakże ulotne, wszystko jest takie ulotne. Przyjęcie tej nie utartej w mowie potocznej wersji często pomaga spojrzeć na całość księgi nie tylko, jako tekst o tym, iż wszystko jest "bez sensu", na co wskazywać by mógł słynny aforyzm vanitas vanitatum (...).
  W literaturze i kulturze [edytuj]
  Księga Koheleta a literatura polska [edytuj]
  
  Do Księgi Koheleta nawiązuje Jan Kochanowski we fraszce O Żywocie ludzkim: Na koniec niefortuna albo śmierć przypadnie. W tym utworze można zauważyć związek z prawdami głoszonymi się coś innego, a w pewnym momencie, nagle wszystko się skończy -"śmierć przypadnie". W „Piosence” Czesława Miłosza także odnajdujemy prawdy o przemijalności rzeczy ludzkich i potrzebie zachowania dystansu do życia.
  W kulturze popularnej [edytuj]
  
  * W 1965 roku amerykańska grupa The Byrds zdobyła rozgłos, nagrywając własne opracowanie ballady Petera Seegera pt. "Turn! Turn! Turn! (To Everything There Is A Season)" do tekstu zaczerpniętego z biblijnej księgi Koheleta (Koh 3, 1-8)[1].
  * Swoją interpretację fragmentu Księgi Koheleta (Koh 3, 1-15) stworzyła polska grupa 2Tm2,3 w utworze "Każda rzecz ma swój czas" na albumie dementi (2008)

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie