Treść zadania

Rozwiązania

• 

  0 0

  danielek1505 28.4.2010 (17:01)

  Humanizm -(człowieczeństwo) dążenia do wszechstronnego rozwoju
  osobowości, badania własnych przeżyć poprzez poznanie kultury
  starożytnej i przejmowanie z niej wzorców postępowania i twórczości.
  Humanizm podnosił godność człowieka. Odstępował od średniowiecznego
  teocentryzmu. Za podstawę nauki uznawał poszukiwanie praw rządzących
  jednostką; odpowiedzi na pytanie - kim jest człowiek? Prąd ten
  doprowadził do zainteresowania łaciną (wzorzec Platona, Cycerona).
  Zrodził się typ poeta doctus. Zaczęto przekładać Biblię na języki
  narodowe. Humanizm współistniał z nauką Kościoła na płaszczyźnie zgody
  - irenizmu. (J. Kochanowski "Fraszki", "Pieśni")
  
  Reformacja - ruch zapoczątkowany przez Marcina Lutra, który w 1517r. w
  Wittenberdze ogłosił 95 tez atakujących Kościół (udzielanie odpustów).
  Dążył do wprowadzenia zmian w Kościele, zakwestionowano dogmaty.
  Doprowadził do powstania niezależnych od papiestwa wyznań
  chrześcijańskich, niekatolickich. Reformacja stworzyła wizerunek
  człowieka zagrożonego samotnością, psychicznie rozdartego między
  Bogiem, a szatanem; duszą i ciałem. J. Kalwin dał początek teorii
  predestynacji - Bóg przeznacza człowieka do zbawienia, albo
  po-tępienia, niezależnie od jego starań. Ruch przyczynił się do
  przemian społecznych (A.F. Mo-drzewski "O poprawie Rzeczypospolitej",
  M. Rej "Krótka rozprawa ...").
  
  Epikureizm - etyka hedonistyczna - szczęście polega na doznawaniu
  przyjemności. Epikur wyróżnia dwa rodzaje przyjemności - pozytywną,
  która zależy od okoliczności oraz negatywną, której istotą jest
  ataraksja - absolutny spokój i brak trosk. Szczęście można osiągnąć
  przez rozum i cnotę. Hasło epikurejczyków - korzystaj z chwili, "carpe
  diem". Celem filozofii jest uwolnienie człowieka od lęku przed bogami i
  śmiercią.
  
  Stoicyzm - Zenon z Kition opierał się na materializmie i racjonalizmie,
  uznawał jeden byt, materię oraz poznanie rozumowe. Stoicy przejęli od
  Sokratesa przekonanie o powiązaniu szczęścia, cnoty i rozumu. Dobro
  najwyższe - szczęście - stanowi cnota, która jest celem sama w sobie.
  Żyć cnotliwie znaczy uniezależnić się od okoliczności zewnętrznych,
  wyrzec się dóbr przemijających, zapanować nad słabościami, żyć zgodnie
  z naturą. Natura jest rozumna, har-monijna. Absolutnej wolności mógł
  dostąpić tylko mędrzec. Postawę stoicką cechuje powaga, rygoryzm.
  Społeczeństwo, stoicy traktują jako organizm, w którym każdy ma
  określone obowiązki. Celem filozofii jest rozwinięcie cnoty i
  osiągnięcie szczęścia
  
  Antropocentryzm- w centrum jest człowiek ale Bóg dalej jest ważny .
  łączy się z humanizmem, sztuka i nauka skupiała się na sprawach
  społecznych gospodarczych, cywilizacyjnych. Istniała potrzeba poznania
  siebie, wewnętrznych przeżyć, zamanifestowania własnych możliwości.
  Zaciekawienie światem doprowadziło do odkryć geograficznych (M.
  Kopernik "De revolutionibus orbium caelestium"), rozwoju anatomii,
  tworzenia wynalazków. Epokę cechował kult rozumu.
  
  TOPOS BOGA ARTYSTY- Deus artifex
  Horacjanizm - zjawisko naśladowania w liryce europejskiej modelu poezji stworzonego przez rzymskiego mistrza.
  Hymn-uroczysta i podniosła pieśń, która sławi boga , bohaterskie czyny lub jakieś powszechnie uznane wartości.
  Antyteza, w literaturze - zestawienie 2 elementów znaczeniowo
  przeciwstawnych w jedną całość treściową dla uzyskania wyższej
  ekspresji "lepiej z mądrym zgubić, niż z głupim znaleźć").
  Oksymoron, wyrażenie złożone z dwóch przeciwstawnych znaczeniowo składników
  Sonet, kunsztowna kompozycja poetyckiego utworu literackiego złożona
  z 14 wersów zgrupowanych w dwóch czterowierszach i dwóch tercynach.
  Forma ukształtowana we Włoszech w XIII-XIV w.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie