Treść zadania

Rozwiązania

• 

  0 0

  BrunetkaAngella 15.11.2010 (15:49)

  Krzyżacy
  Powieść-protest Henryka Sienkiewicza przeciwko germanizacyjnej polityce władz zaboru pruskiego, o wyraźnej i zamierzonej wymowie antyniemieckiej. Jej akcja rozgrywa się na przełomie XIV i XV wieku na pograniczu mazowiecko-krzyżackim. Na kanwie losów rodziny rycerza Juranda ze Spychowa i dziejów Zbyszka z Bogdańca przedstawił Sienkiewicz działania Zakonu Krzyżackiego, a w szerszym tle, zdarzenia i okoliczności poprzedzające zwycięską bitwę pod Grunwaldem. Ponadto Sienkiewicz każe głównemu bohaterowi, Zbyszkowi, wybierać pomiędzy dwiema pannami (ostatecznie jednak pomaga mu, uśmiercając Danuśkę). Opisując przygody swoich bohaterów pisarz daje wierne świadectwo średniowiecznej obyczajowości polskiej. Ciekawym eksperymentem jest język utworu oparty na... gwarze góralskiej Zakopanego.
  Najwspanialszy obraz batalistyczny w literaturze polskiej - zwycięstwo oręża polskiego pod Grunwaldem - Sienkiewicz odtworzył według opisów Jana Długosza, choć całości patronował również znany obraz Matejki.
  STRESZCZENIE:
  Dwaj rycerze, starszy - Maćko i młodszy - Zbyszko, zatrzymują się w jednej z karczm w Tyńcu koło Krakowa. Ich rodzinna miejscowość Bogdaniec, została spalona i już od jakiegoś czasu rycerze wędrują po ziemiach polskich i litewskich. Teraz chcą dotrzeć do Krakowa, aby wziąć udział w turnieju organizowanym przez króla.
  
  Tak się składa, że w tym samym czasie do gospody wchodzi księżna Anna i jej dwórki. Przybycie dam zmienia charakter toczonych rozmów. Księżna rozmawia z Maćkiem i prosi jedną z towarzyszących jej panien, aby ta umiliła im czas swoim śpiewem. Danusia, bo tak na imię owej dwórce, chętnie spełnia prośbę swojej pani.
  
  Dwaj rycerze, starszy - Maćko i młodszy - Zbyszko, zatrzymują się w jednej z karczm w Tyńcu koło Krakowa. Ich rodzinna miejscowość Bogdaniec, została spalona i już od jakiegoś czasu rycerze wędrują po ziemiach polskich i litewskich. Teraz chcą dotrzeć do Krakowa, aby wziąć udział w turnieju organizowanym przez króla.
  
  Tak się składa, że w tym samym czasie do gospody wchodzi księżna Anna i jej dwórki. Przybycie dam zmienia charakter toczonych rozmów. Księżna rozmawia z Maćkiem i prosi jedną z towarzyszących jej panien, aby ta umiliła im czas swoim śpiewem. Danusia, bo tak na imię owej dwórce, chętnie spełnia prośbę swojej pani.
  R E K L A M A czytaj dalej ↓
  
  Urzeczony głosem pięknej dziewczyny Zbyszko, zakochuje się w niej bez pamięci. Gdy Danusia traci równowagę, Zbyszko ratuje ją przed upadkiem. Prosi też, żeby zgodziła się przyjąć go na swego rycerza. Panna, której również spodobał się przystojny młodzieniec, ulega tej prośbie i od tego czasu Zbyszko z Bogdańca jest rycerzem Danusi córki Juranda ze Spychowa.
  
  Młodzieniec obiecuje swojej wybrance, że dla niej zdobędzie co najmniej kilka pawich piór, które Krzyżacy mieli zwyczaj nosić przy swoich hełmach.
  
  Niedługo po tym nadarza się wyśmienita okazja ku temu, żeby Zbyszko spełnił swoją obietnicę. Udało mu się pokonać Krzyżaka, ale gdy miał go pozbawić życia, okazało się, że jego przeciwnik jest posłem. Poselstwo było w owych czasach rzeczą świętą. Nikt nie miał prawa atakować, ani tym bardziej zabijać wysłannika innego kraju. Taki postępek groził wybuchem natychmiastowej wojny.
  
  Za zaatakowanie krzyżackiego wysłannika, Zbyszko został skazany na śmierć. Młodzieńca próbowała uratować nawet sama księżna, ale niestety nie udało jej się wpłynąć na zmianę postanowienia.
  
  Dopiero w dniu planowanej egzekucji udało się uratować młodego rycerza. Dokonała tego Danusia, która dowiedziała się o starym zwyczaju, który nakazywał uwolnienie skazańca, jeżeli jakaś niewiasta narzuci mu na głowę białą chustę. Danusia skorzystała z tego prawa. Zarzuciła Zbyszkowi na głowę chustę i krzyknęła ,,mój ci on". W ten sposób uratowała ukochanego przed śmiercią.
  
  Zbyszko i Danusia przyrzekli sobie dozgonną miłość i wierność. Sama księżna Anna poparła ich związek, ale niestety ojciec Danusi - Jurand nie wyraził jeszcze zgody na ślub ukochanej córki.
  
  Pewnego dnia ciężko zachorował rycerz Maćko. Ze względu na chorobę, on i Zbyszko musieli na jakiś czas przerwać swoje wędrówki. Zatrzymali się w domu dawnego przyjaciela Maćka. Tam chorym zajęła się córka starego druha - Jagna. Panna w niczym nie przypominała delikatnej i wrażliwej Danusi. Była świetnym myśliwym i doskonale radziła sobie z bronią. Swoim sprytem i umiejętnościami, których nie powstydziłby się niejeden rycerz, ujęła Zbyszka. Jagienka zakochała się w młodym rycerzu, ale ten cały czas pamiętał o swojej Danusi i mimo urody Jagny, cały czas pamiętał o swojej wybawczyni.
  
  Tymczasem Danusia została uprowadzona przez Krzyżaków. Jurand próbował odzyskać dziecko, ale Krzyżacy nie dość , że nie oddali mu córki, to jeszcze okaleczyli starca wypalając mu oczy.
  
  Kiedy wybucha od dawna prorokowana wojna między księciem Witoldem i Zakonem Krzyżackim, Zbyszko rusza do boju. Przyłącza się do wojsk Witolda i walczy przeciwko Krzyżakom. Podczas tej wojny trafia na ślad swojej damy - Danusi. Udaje mu się odbić niewiastę, ale okazuje się, że panna jest ciężko chora. Słabą i prawie bez życia Danusię Zbyszko próbuje dowieść do domu. Niestety nie udaje się to i dziewczyna umiera.
  
  Zbyszko wraca z wojny i odnawia znajomość z Jagną. Wkrótce dziewczyna zostaje żoną Zbyszka i razem z nim osiada w Bogdańcu.
  
  Niestety czasy są nadal niespokojne. Zakon Krzyżacki gnębi Polaków. Zbyszko musi opuścić swoją rodzinę i ponownie stanąć do walki z wrogiem. Nasz bohater bierze udział w słynnej bitwie pod Grunwaldem. I on i Maćko odznaczają się wyjątkową odwagą. Maćkowi udaje się nawet odszukać i zabić Krzyżaka, który wydał kiedyś na Zbyszka wyrok śmierci.
  
  Po skończonej walce Zbyszko wraca do swojej Jagienki i razem z nią wiedzie już spokojne i pełne szczęścia życie. Zbyszko doczekał nawet chwili, gdy Malbork ponownie dostaje się w ręce Polaków.
  
  BOHATEROWIE:
  
  Postacie fikcyjne:
  
  Zbyszko z Bogdańca
  
  Bratanek Maćka, wywodził się z rycerskiego rodu herbu Tępa Podkowa. Jego przodkowie walczyli w bitwie pod Płowcami w 1331 roku. Na polu walki ród zwoływał się zawołaniem ,,Grady!". Matką Zbyszka była Jagienka z Mocarzewa, ojcem - Jaśko z Bogdańca. Rodzice wcześnie zmarli, a wychowaniem przyszłego rycerza zajął się stryj Maćko. Zbyszko od dwunastego roku życia uczestniczył w wyprawach wojennych, przygotowując się do stanu rycerskiego. Świetnie władał bronią, był silny i zręczny.
  
  Zbyszko był młodym, przystojnym mężczyzną, o jasnych włosach i niebieskich oczach. Wiele razy wykazał się niezwykłą odwagą. Chętnie brał udział w bitwach i pojedynkach. Postępował zgodnie z rycerskim honorem, był wierny, uczciwy, dotrzymywał danego słowa. Potrafił zyskiwać nawet przyjaźń tych, którzy byli mu początkowo niechętni. Wielką miłością darzył Danusię Jurandównę. Pozostał jej wierny do końca. Zbyszko był czuły i troskliwy - opiekował się swoim stryjem. Jako dorosły mężczyzna był też troskliwym ojcem i dobrym gospodarzem. Jako rycerz cenił swój honor, był wiernym sługą króla i obrońcą ojcz
  
  Maćko z Bogdańca
  
  Szlachcic herbu Tępa Podkowa, stryj Zbyszka. Był mężczyzną postawnym, w sile wieku. Bardzo kochał swego bratanka, gotów był uczynić dla niego wszystko. W Zbyszku widział nadzieję na odrodzenie rodu (po tym, jak czterdziestu mężczyzn z rodu zginęło w bitwie pod Płowcami). Był przywiązany do tradycji rodzinnych. Maćko to prawy rycerz o dużym doświadczeniu życiowym i wojennym. Dotrzymywał danego słowa, był uczciwy. Zasłużył się dla ojczyzny.
  
  Posiadał wiele zalet, nie był jednak pozbawiony drobnych przywar. Był zachłanny na dobra materialne - chciał odbudować Bogdaniec. Był też zabobonny - wierzył w duchy, diabły. Uważał, że z siłami nieczystymi trzeba żyć w zgodzie (próbował przekupić diabła Borutę), chociaż w istocie był człowiekiem wierzącym i religijnym.
  
  Danusia Jurandówna
  
  Córka Juranda ze Spychowa. Po śmierci matki wychowywała się na dworze księżnej mazowieckiej, Anny Danuty. Była delikatna i nieśmiała, sprawiała wrażenie dziecka. Stanowiła ozdobę dworu, pięknie śpiewała i grała na lutni. Kilkunastoletnia dziewczyna odznaczała się też nieprzeciętną urodą, która zachwyciła Zbyszka.
  
  Danusia uratowała Zbyszka od śmierci, zarzucając mu na głowę białą chustę i wypowiadając słowa: "Mój ci on". W imię miłości sprzeciwiła się woli ojca i w tajemnicy przed nim poślubiła Zbyszka. Podstępem została uprowadzona przez Krzyżaków. Więziona, popadła w obłęd. Po uwolnieniu umarła pośród bliskich.
  
  Jagienka ze Zgorzelic
  
  Córka Zycha ze Zgorzelic, od ósmego roku życia wychowywana przez ojca. Czasami zachowywała się jak chłopak, chciała dorównać mężczyznom. Była zdrowa, silna i odważna, lubiła jeździć konno, polowała. Bezinteresownie pomagała innym. Kochała się w Zbyszku, choć wiedziała, że ten poślubi Danusię. Żoną Zbyszka została po śmierci córki Juranda. Sprawdziła się w roli gospodyni i matki.
  
  Jurand ze Spychowa
  
  Jurand był wysoki i dobrze zbudowany. Uznawano go za dzielnego rycerza. Mieszkał w Spychowie, był komesem, właścicielem gródka na pograniczu Mazowsza i państwa krzyżackiego. Wcześnie został wdowcem. Jego żona zmarła ze strachu, gdy chcieli ją porwać Krzyżacy. Jurand szukał na nich zemsty, często walczył z nimi. Krzyżacy nazywali go "krwawym psem".
  
  Jurand bardzo kochał swoją córkę Danusię. Aby ją uratować, porzucił rycerską dumę i pokornie czekał całą noc pod bramą zamku w Szczytnie. Oszukany przez Krzyżaków, kolejny raz zemścił się, raniąc i zabijając wielu z nich. Zamek opuszczał jednak okaleczony, ślepy i niemy.
  
  Po śmierci córki nastąpiła w Jurandzie przemiana. Nie pragnął już zemsty, często się modlił. Przebaczał Krzyżakom - uwolnił Zygfryda de Löwe. Zmarł w krótkim czasie po śmierci Danusi.
  
  Zych ze Zgorzelic
  
  Ojciec Jagienki, przyjaciel Maćka.
  
  Hlawa
  
  Czech, jeniec wojenny Zycha, giermek Zbyszka.
  
  Mam nadzieje ze pomoglam :)

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie