Treść zadania

Rozwiązania

• 

  0 0

  monia0940 6.11.2010 (16:07)

  MIASTA ŚREDNIOWIECZNE
  Miasta wczesnego średniowiecza a nawet sięgające w swej historii do czasów starożytnych były swoistym chaosem architektonicznym, budowanym bez jakiegokolwiek planu. Nowo budowane miasta otaczano zwykle murami. Rzadko w których miastach ulice były brukowane. W związku z tym w czasie upałów pokryte były kurzem i wylewanymi przez mieszkańców nieczystościami a w okresie deszczów zamieniały się w grząskie bagno. Poruszanie się zarówno pieszych jak i pojazdów po takich ulicach było bardzo utrudnione. Dla ułatwienia przejścia z jednej strony ulicy na drugą na ulicach ustawiano duże kamienie, po których suchą stopą można było dostać się do wybranego punktu miasta. Z czasem zaczęto wzdłuż ulice układać drewniane kloce lub też zaopatrując ulice w chodniki i trotuary.
  Ważnym dla miasta było jego ulokowanie w pobliżu rzeki, która zaopatrywała mieszkańców w wodę pitną. W miastach, które były od rzek oddalone kopano specjalnie studnie miejskie publiczne bądź na podwórzach bogatych mieszczan - prywatne. W niektórych miastach budowano system wodociągowy. Generalnie jednak stan higieny i czystości w miastach był fatalny, co sprzyjało szerzeniu się licznych epidemii.
  Sercem miasta był rynek. Na nim znajdowały się najważniejsze budynki, a więc siedziby władz miejskich, kościół, waga miejska, ratusz, sukiennice. Zwykle budynki należące do władz miejskich budowano z kamienia a później z cegły, zaś domy mieszczan zwykle wznoszono z drewna. Ze względu na ciasnotę i brak miejsca budynki rozrastały się w górę a nie wszerz, były to odmy wielopiętrowe. Przeważnie na parterze budynku znajdował się sklep lub warsztat rzemieślniczy. Przestrzeń mieszkalna znajdowała się na piętrze. Wyposażenie domów mieszczańskich nie było szczególnie wyszukane, skromne meble znajdowały się w izbie jadalnej, w sypialni i w kuchni. Małą popularnością cieszyło się pośród mieszczan oświetlenie sztuczne stąd rytm ich dnia wyznaczał wschód i zachód słońca. Życie miasta rozpoczynało się wraz ze wschodem słońca, praca toczyła się głównie na ulicach, dzień pracy kończył się wraz z zapadnięciem zmroku. Czas wolny od pracy spędzano w gospodzie, na spacerze czy w siedzibie cechu.
  W Polsce od XIII wieku miasta zaczęto lokować na prawie niemieckim. W miastach takich istniała instytucja wójta, który pełnił władzę sądownicza, a także rady miejskiej. W Małopolsce najstarszym miastem, które zostało lokowane zgodnie z zasadami prawa niemieckiego jest Kraków, założony na podstawie przywileju lokacyjnego Bolesława Wstydliwego.
  Charakterystyczną cechą powstawania miast w Polsce był fakt, iż nie następowało na drodze procesów oddolnych a na skutek odgórnej decyzji króla czy księcia

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie