Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  basia73 7.10.2010 (21:07)

  Po bezpotomnej śmierci Zygmunta Augusta w roku 1572 szlachta stanęła przed trudnym wyborem. Dziedziczny za Piastów tron polski stał się elekcyjny już po śmierci Ludwika Węgierskiego, kiedy to królem obrano Jadwigę. Na sejmie konwokacyjnym w podwarszawskiej wsi Kamion (6-28 stycznia 1573) ustalono, że na czas bezkrólewia (interregnum) władzę sprawował będzie prymas (w 1572 Jakub Uchański), tytułowany interrexem. Wyposażono go w prawo zwoływania zjazdów oraz mianowania i koronowania króla. Wybór władcy miał się dokonać przez powszechne głosowanie szlachty, czyli w wyniku elekcji viritim, o co szczególnie zabiegał Jan Zamojski. Kandydat do tronu przed ogłoszeniem musiał zaprzysiąc poszanowanie przywilejów i wolności szlacheckich (artykuły henrykowskie).
  Wygaśnięcie męskiej linii Jagiellonów spowodowało, że o koronę polską ubiegać się zaczęli: brat króla Francji Henryk de Valois, car moskiewski Iwan Groźny, syn cesarza Maksymiliana Habsburga, Ernest oraz Stefan Batory, książę siedmiogrodzki. Zwyciężył Henryk Walezy, zaprzysiągł podstawowe zobowiązania władcy i objął rządy w kraju. Szlachta narzuciła mu dodatkowe warunki, tzw. pacta conventa czyli zobowiązania, jakie musi wypełnić w czasie panowania. Henryk złożył obietnice, prawdopodobnie nierealne: np: wybudowanie własnym kosztem floty polskiej. Po czterech miesiącach panowania Henryk uciekł z kraju na wieść o śmierci brata, króla Francji.
  Kolejnym władcą została wybrana Anna Jagiellonka - siostra Zygmunta II Augusta i ostatnia z rodu Jagiellonów, a jej mężem i faktycznym władcą został Stefan Batory. Część magnaterii nie uznała tego wyboru i ogłosiła królem cesarza Maksymiliana II, jednak cesarz wkrótce zmarł. Rządy księcia Siedmiogrodu miały przynieść poprawę stosunków z Turcją. Batory przez całe życie prowadził rządy silnej ręki (słynna sprawa ścięcia za zdradę Samuela Zborowskiego). Władca nie zgadzał się by ktokolwiek stał nad nim: "...człowiekiem wolnym urodziłem się(...) zanim do tej ziemi przybyłem. (...) Wy sami mi włożliście mi koronę na głowę. Jestem więc waszym rzeczywistym, a nie malowanym monarchą i nie ścierpię żeby kto nade mną panował. (...) tak strzeżcie wolności waszej, aby się w swawolę nie przerodziła". Panowanie władcy wypełniły wojny z Rosją (oblężenie Pskowa, w których odzyskał Inflanty). Polityka zagraniczna króla opierała się na podbiciu kraju carów i wspólnymi siłami Rzeczpospolitej i Rosji wyzwoleniu Węgier z panowania tureckiego. Władca zreformował armię, tworząc piechotę wybraniecką, liczącą 3 tysiące żołnierzy. Po śmierci Iwana Groźnego władca próbował wykorzystać sytuację do podboju Rosji, jednak planom tym sprzeciwił się Sejm.
  Epoka Wazów [edytuj]
  W 1587 roku na tron wybrano Zygmunta Wazę (wnuka Zygmunta Starego). W czasie jego rządów odzyskano Smoleńsk i Ziemię Siewiersko-Czernichowską oraz prowadzono wojnę ze Szwecją o sukcesję w tamtym kraju. Rządy Zygmunta przyniosły utratę większości Inflant. Kolejny władca również pochodził z dynastii Wazów, był to Władysław IV Waza, syn Zygmunta III. Pod koniec jego życia wybuchło największe powstanie kozackie w historii Polski. W 1648 rządy objął jego brat Jan II Kazimierz (ex-kardynał). W tym czasie utracono ostatecznie większość Inflant i zwierzchność nad Prusami Książęcymi. W 1667 podpisano traktat andruszowski, który oddał Rosji Smoleńsk i Kijów razem z lewobrzeżną częścią Ukrainy.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie