Treść zadania
Autor: daria2676 Dodano: 29.3.2010 (21:52)
Najważniejsze reformy potrzebne na jutro.Proszę o pomoc. Autor edytował treść zadania 29.3.2010 (22:13), dodano Ale dość krótko i tylko reformy a nie życiorys
Zadanie jest zamknięte. Autor zadania wybrał już najlepsze rozwiązanie lub straciło ono ważność.
Najlepsze rozwiązanie
Rozwiązania
Podobne zadania
przydomek wielki??? na jutro!!!!! Przedmiot: Historia / Szkoła podstawowa | 2 rozwiązania | autor: sciagara_1550 31.3.2010 (15:56) |
Kazimierz Wielki - przydomek Przedmiot: Historia / Szkoła podstawowa | 3 rozwiązania | autor: marcin3g 15.4.2010 (17:52) |
Jego następca król Kazimierz Wielki umocnił kraj i zawarł sojusz z Przedmiot: Historia / Szkoła podstawowa | 2 rozwiązania | autor: Karolusia88 16.4.2010 (18:10) |
Kazimierz Wielki Przedmiot: Historia / Szkoła podstawowa | 2 rozwiązania | autor: karola20001 18.4.2010 (16:14) |
Kazimierz (Wielki) Przedmiot: Historia / Szkoła podstawowa | 7 rozwiązań | autor: pati1501 20.4.2010 (18:50) |
Podobne materiały
Przydatność 65% Karol Wielki.
(742-814), król Franków od 768, cesarz od 800. Objął rządy po śmierci ojca Pepina Małego z dynastii Karolingów. W wyniku licznych wojen doprowadził do znacznego powiększenia terytorium kraju. Największy opór wojskom Karola Wielkiego stawiali Sasi, dopiero systematyczny podbój całego terytorium tego plemienia (779-804) położył kres walkom. W 773 wezwany na pomoc Państwu...
Przydatność 65% Karol Wielki
Załącznik
Przydatność 70% Karol Wielki
Karol Wielki (742-814), król Franków od 768, cesarz od 800. Objął rządy po śmierci ojca Pepina Małego z dynastii Karolingów. W wyniku licznych wojen doprowadził do znacznego powiększenia terytorium kraju. Największy opór wojskom Karola Wielkiego stawiali Sasi, dopiero systematyczny podbój całego terytorium tego plemienia (779-804) położył kres walkom. W 773 wezwany na pomoc...
Przydatność 65% Karol Wielki
Karol Wielki Karol Wielki, urodzony 2 kwietnia 742r., był najwybitniejszym władcą Franków i Longobardów. W 800r. ukoronował się na cesarza Imperium Rzymskiego. Najwybitniejszy władca średniowiecznej Europy. Wnuk Karola Młota. Karol Wielki był synem Pepina Krótkiego z dynastii Karolingów i Bertrady z Laon – córki Heriberta, hrabiego Laon. Dzięki swoim dyplomatycznym oraz...
Przydatność 50% Karol Wielki
Karol Wielki 1Początki władzy Karolingów -słaba władza dynastii Merowingów w królestwie franków -władza w rękach Karola Młota-732 bitwa pod Poitiers(wygrana) odparł najazd arabski -jego syn Pepin krótki- przejął tron z łaski Bożej i papież go namaścił -kilka lat później Longobardowie najechali na Rzym i papież zwrócił się o pomoc do Pepina -Pepin pokonał...
0 odpowiada - 0 ogląda - 1 rozwiązań
0 0
Konto usunięte 29.3.2010 (22:11)
Karol Wielki był synem Pepina Krótkiego z dynastii Karolingów i Bertrady z Laon – córki Heriberta, hrabiego Laon.
Swój przydomek zawdzięczał nie tylko dokonaniom dyplomatycznym i militarnym, ale i posturze – przeprowadzone w 1861 roku pomiary szkieletu władcy wykazały, iż miał on 192 cm wzrostu.
Powstanie imperium [edytuj]
Po śmierci Pepina Krótkiego w roku 768 władzą we frankijskim królestwie podzielili się – zgodnie z obowiązującym zwyczajem, wg którego państwo było dziedziczną własnością rodu panującego (patrymonium) – dwaj synowie zmarłego władcy, Karloman i Karol. Karol został ogłoszony królem w Noyon w dniu 9 listopada 768 roku. W następnym roku poprowadził swoją pierwszą wyprawę wojenną przeciwko zbuntowanym Akwitańczykom pod wodzą księcia Hunolda. Po trzech latach panowania, 4 (lub 5) grudnia 771 zmarł Karloman i Karol objął samodzielne rządy, które trwały przeszło czterdzieści lat.
Niemal cały okres panowania Karola wypełniony był wojnami toczonymi na rubieżach i poza granicami jego państwa. Podczas panowania przeprowadził 54 kampanie wojenne, a połowie z nich przewodził osobiście. W trakcie walk z zamieszkującymi Półwysep Iberyjski Arabami (m.in. w 778 i 795 roku) oraz Sasami (779-804) zdołał rozszerzyć swe panowanie na obszarze od rzeki Ebro w Hiszpanii aż za Ren. W granicach imperium znalazły się też samodzielna dotąd Bawaria oraz północna i środkowa Italia, dokąd wyruszył na wezwanie papieża. Po złamaniu potęgi Longobardów ogłosił się ich władcą. Zwierzchnictwo Karola uznać musiały również plemiona słowiańskie znad Łaby i Soławy (w latach 782 i 789). W latach 791-796 wojska Karola rozbiły chanat Awarski, który zagrażał zarówno Frankom, jak i Słowianom.
Rozkwit mocarstwa [edytuj]
Monarchia Karola Wielkiego obejmowała pod koniec jego panowania obszar liczący ponad milion km². W szczytowym okresie rozwoju imperium Karola Wielkiego obejmowało tereny dzisiejszych:
* Francji (bez Bretanii)
* Belgii
* Holandii
* Austrii
* Szwajcarii
* zachodnich Niemiec
* północnych Włoch
* Korsyki
* oraz północno-wschodnią część Hiszpanii i Baleary.
Administracja w tak ogromnym państwie była niezwykle trudna. Utrzymany został funkcjonujący jeszcze za Merowingów podział na ziemie oraz powiaty, ale obok niego wprowadzono hrabstwa jako mniejsze jednostki terytorialnego zarządu, które podlegały urzędnikom mianowanym i odwoływanym przez władcę. Na kresach monarchii zorganizowano marchie, na czele których stanęli margrabiowie o szerokich kompetencjach wojskowych. Marchie te (Duńska, Friulska, Hiszpańska, Bretońska, Panońska) – były zaporą militarną blokującą ludom pogańskim i muzułmanom wstęp na ziemie państwa karolińskiego.
Karol Wielki i papież Hadrian I
Sukcesy militarne uczyniły z Karola najpotężniejszego władcę Europy Zachodniej. Zbudowane przez niego imperium, zamieszkane przez ludność romańską i germańską, zróżnicowane pod względem gospodarczym i społecznym, było w praktyce zlepkiem wielu podbitych plemion i ziem, w których nie wygasły ani poczucie odrębności, ani tęsknota za samodzielnością. Świadomy tego władca próbował zunifikować imperium, wprowadzając m.in. jednolite prawo frankijskie, nowy podział administracyjny, czy zreformowany system monetarny oparty na srebrnym denarze. Najtrwalszym fundamentem jedności była jednak silna władza monarchy oraz wspólnota wiary i kultury chrześcijańskiej.
Podboje swe argumentował chęcią rozprzestrzeniania wiary. Jednak były to działania wielce brutalne. Podczas wojen saskich w 799/800 roku kazał ściąć 4500 jeńców saskich za bunt ich rodaków przeciwko niemu.
Podpis Karola Wielkiego
Pod energicznymi rządami Karola państwo frankijskie nabrało wszelkich cech mocarstwa. Do pełni szczęścia brakowało Karolowi jedynie tytułu cesarskiego. Otrzymał go w Boże Narodzenie 800 roku w Rzymie z rąk papieża Leona III. Był to cios dla Bizancjum, którego władcy wciąż pozostawali, przynajmniej w teorii, cesarzami rzymskimi. Nic też dziwnego, że dopiero po dwunastu latach Konstantynopol uznał tytuł cesarski Karola. Nie doszło też do wskrzeszenia cesarstwa uniwersalnego, obejmującego zarówno Zachód, jak i Wschód, do czego doprowadzić miał planowany ślub Karola z bizantyjską cesarzową Ireną. Ostateczny podział chrześcijańskiego świata na dwa niezależne od siebie ośrodki władzy stał się faktem. Centrum odnowionego cesarstwa zachodniego mieściło się teraz nie w Rzymie, lecz w ulubionym mieście Karola, Akwizgranie, przez co odcięło się ono politycznie od antycznej przeszłości, nabierając charakteru europejskiego.
Wbrew swojej potędze, Karol Wielki, pomimo licznych namów, utrzymywał iż nie chce zostać cesarzem. Wykazywał tu postawę podobną Oktawianowi Augustowi – chciał pokazać swą skromność. Do jego koronacji doszło niespodziewanie i bez jego wiedzy. Papież, podczas pobytu w kościele (obchodów Świąt), po prostu nałożył mu na głowę diadem cesarski, złożył hołd, a lud zaczął wiwatować. Gdyby Karol wiedział, co się wydarzy, pomimo tak ważnego święta, na pewno nie przyszedłby do świątyni.
W okresie rządów Karola Wielkiego podział świata na rzymski oraz barbarzyński został zastąpiony podziałem na świat chrześcijański (cywilizowany) i pogański (barbarzyński). Cały chrześcijański Zachód czuł się oblegany i nieustannie nękany przez rozmaitych pogańskich wrogów. Zagrożenie to pomogło mieszkańcom państwa karolińskiego w wyrobieniu poczucia własnej tożsamości. To właśnie w tym czasie na kartach jednej z kronik, relacjonujących walki Karola z Arabami, mieszkańców monarchii karolińskiej nazwano Europenses (Europejczycy).
Karol Wielki został pochowany w Akwizgranie. Jego imperium rozpadło się wkrótce po jego śmierci w IX wieku (zobacz: traktat z Verdun).
Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie