Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  iza651333 19.4.2010 (19:08)

  Robinson Crusoe przyszedł na świat w angielskim mieście York, tam też dorastał, patrząc na portowe życie z ciekawością dziecka. Ale ta fascynacja morskimi podróżami nie podobał się jego ojcu, który już stracił dwóch synów, obu na morzu. Nie chciał, by Robinson podzielił ich los. Jednak nudne życie kupca, jakim był jego ojciec nie pociągało Robinsona, nie chciał całego życia spędzić w jednym miejscu. Ciekawił go ogromny świat. Któregoś dnia zdecydował uciec z domu i zaciągnąć się na statek. Być może jego ojciec miał słuszną intuicję, ponieważ już pierwszy statek, na który Robinson wsiadła, zatonął. Mimo to młody marynarz nie zrezygnował ze swych marzeń. Zaciągnął się po raz drugi, tym razem na statek kapitana Smitha. Tym razem miał więcej szczęścia, odbył wiele rejsów, ucząc się żeglugi. Po śmierci kapitana sam potrafił oprowadzić interesy jego żony. Wdowa prosiła go , by nadal transportował ładunki na pokładzie Eleonory. Przez jakiś czas wszystko przebiegało pomyślnie, do czasu, gdy statek nie został napadnięty. Piraci zrabowali ładunek, a załogę sprzedali do niewoli. Robinson również został jednym z niewolników, ale zdołał zbiec Maurom i wraz z przyjacielem błądzili wzdłuż wybrzeża. Kiedy nadarzyła się okazja, zaciągnęli się na portugalski statek. Robinson wrócił do transportu handlowego. Osiem lat trwał jego przygoda z morzem. Przez osiem lat nie widział się z rodziną, ale spełniały się jego marzenia o poznawaniu nowych krain. Jednak dobra passa trwała krótko i los po raz olejny brutalnie obszedł się z Robinsonem. Z jednej strony mógł uważać się za szczęściarza, ponieważ jako jedyny w ogóle ocalał z katastrofy statku, który zatonął w czasie gwałtownego sztormu, ale lata, jakie nastąpiły później, były dla niego twardą szkołą. Robinson ocknął się na obcej plaży i jak się szybko przekonał bezludnej, jak cała wyspa, na którą wyrzuciły go fale. Początki życia wyspie były najtrudniejsze, Robinson nie miał nic do jedzenia, nie wiedział, gdzie się schronić przytomność nocy, nie miał niczego. Nie był pewien, czy na wyspie jest sam, spał na drzewie, bojąc się dzikich zwierząt, jadł tylko to, co znalazł, jakieś owoce czy małże, przytomność nocy cierpiał chłód, przytomność dzień słońce parzyło mu skórę. Ale stopniowo zaczął sobie organizować życie na wyspie. Zadomowił się przytomność jaskini, która przystosował do własnych potrzeb. Pracował wytrwale, żeby odzyskać część przedmiotów przytomność zatopionego statku i sporządzić niezbędne narzędzia. Powoli osiągał wrażenie normalnego życia, zaczął nawet uprawiać zboże. Polował na zwierzęta, które dostarczały mu mięsa i skór. Dzięki temu nie był głodny i nie marzł. Z każdym rokiem radził sobie coraz lepiej, poznawał wyspę, uczył się nowych rzeczy, ale z każdym rokiem coraz bardziej doskwierał mu samotność. Nauczył się rzyć na wyspie w miarę możliwości wygodnie, jednak niemożność podzielenia się jednym słowem z istotą ludzką odbierał mu radość. Przeżył, ale został sam. Pod tym względem los mu nie sprzyjał. Po latach przepływający tamtędy statek uległ podobnej katastrofie, Robinson mógł z niego odzyskać wiele bezcennych przedmiotów, ale najbardziej ubolewał nad tym, ze nikt nie przeżył, wiele by dał by mieć towarzysza. Jedyną istot, która ocalała był wilczur, którego rozbitek nazwał Friend, czyli Przyjacielem. Towarzystwo psa musiało mu wystarczyć. Było dla niego wielką pociechą. Wkrótce potem n wyspie nieco się zaludniło, przybili do niej Karaibowie, tubylcze plemię, prawdopodobnie z niedalekiej wyspy. Robinson bardzo się ich obawia, był to bowiem okrutny lud ludożerców. Przywieźli ze sobą ofiarę, która zamierzali zjeść. Robinson do tego nie dopuścił, przestraszył ich strzałami z muszkietów. W ten sposób ocalił ich niedoszła ofiarę, młodego chłopaka, którego nazwał Piętaszkiem.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie