Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  sonar 17.9.2010 (20:19)

  W pewne lipcowe popołudnie wybrałam się na spacer do lasu. Towarzyszyła mi moja serdeczna koleżanka Mariola.
  Popołudnie było ciepłe i słoneczne, nic nie zapowiadało zmiany pogody. Postanowiłyśmy podczas przechadzki nazbierać trochę jagód na deser. Zabrałyśmy małe wiaderka i poszłyśmy.
  W lesie było bardzo przyjemnie - wcale nie odczuwało się upału a powietrze miało przyjemny zapach.
  Szłyśmy leśną ścieżką i co jakiś czas zatrzymywałyśmy się przy krzaczkach jagód by zerwać co ładniejsze owoce.
  W pewnym momencie moja koleżanka odłączyła się ode mnie , bo znalazła bardzo ładną kępę jagód. Poszłam trochę dalej i zobaczyłam przewrócone drzewo. Postanowiłam usiąść na nim i poczekać na Mariolę.
  Usiadłam i zaczęłam przyglądać się otaczającej mnie przyrodzie. Zobaczyłam piękne paprocie, krzak malin , wśród gałęzi jodły wypatrzyłam rudą wiewiórkę.
  Usłyszałam stukot dzięcioła i kukanie kukułki.
  A Marioli ciągle nie było. Postanowiłam wrócić i dołączyć do niej.
  Wstałam i podeszłam do tego miejsca , gdzie została Mariola. Koleżanki jednak tam nie było !
  Siedziałam w takim miejscu , że musiałabym ją zobaczyć gdyby wychodziła z tych zarośli. A nie widziałam - stąd wniosek, że poszła w głąb lasu.
  Kilkakrotnie zawołałam koleżankę . Nikt nie odpowiedział..
  Wpadłam w lekki popłoch - co mam teraz robić ? Wrócić czy czekać na nią ?
  Iść głębiej w las czy zadzwonić po rodziców ?
  Z zamyślenia wyrwał mnie cichutki szept :
  -Pomóż mi !
  Rozejrzałam się dookoła - nikogo nie było !
  Jednak za chwilę znowu usłyszałam ten cichuteńki głos :
  -Pomóż mi, jestem niedaleko ciebie ...
  Poczułam jak ciarki suną mi po kręgosłupie - nikogo obok mnie nie było ! Skąd więc ten głos ?
  -Maaaaaaaaaaaaaaaaaariolaaaaaaaaaaaaaaa - krzyknęłam z całych sił , płosząc przy okazji zwierzęta leśne
  W odpowiedzi usłyszałam ciszę a za chwilę znowu ten sam głos cicho powiedział
  -Pomóż mi, odwróć się w lewo i idź przed siebie. Jestem niedaleko...
  Nie wiem skąd wzięłam siły by ruszyć w las według usłyszanych wskazówek, ale poszłam.
  Nie uszłam za daleko, bo zobaczyłam Mariolę! Siedziała na trawie i miała bardzo spuchniętą twarz.
  - Co się stało ? - krzyknęłam klękając przy niej
  W odpowiedzi pokazała mi mała jamkę w ziemi. Zrozumiałam w lot - osy !
  - Pożądliły cię osy - spytałam , a koleżanka skinęła głową
  -Ale przecież ty jesteś uczulona na ich jad i możesz...- nie dokończyłam , bo Mariola zemdlała.
  Drżącymi rękami wyciągnęłam z kieszeni telefon- najpierw wezwałam pogotowie, później zadzwoniłam do rodziców koleżanki.
  Usiadłam obok Marioli i sprawdzałam czy oddycha - wreszcie na coś się przydał ten kurs I pomocy przedmedycznej.
  Pogotowie przyjechało szybko, jeszcze w lesie lekarz zrobił mojej koleżance odczulający zastrzyk i karetka zabrała ją do szpitala.
  Wracałam do domu cała roztrzęsiona i długo nie umiałam się uspokoić.
  Z Mariolą zobaczyłam się za dwa dni - poszłam ją odwiedzić w szpitalu. Moja koleżanka wyglądała już tak jak zawsze- opuchlizna prawie zaszła z jej twarzy i rąk.
  - Jak długo tu jeszcze zostaniesz ? - zapytałam
  - Jeszcze dwa dni. Lekarze chcą powtórzyć spirometrię , bo ostatnio miałam zły wynik
  - Mariola , wytłumacz mi - bo to nie daje mi spokoju - w jaki sposób wołałaś mnie w lesie ? Przecież byłaś cała spuchnięta , nie umiałaś oddychać a co dopiero mówić !
  Mariola uśmiechnęła się tajemniczo
  -Wołałam cię w myślach i byłam pewna, że mnie usłyszysz ! Wiele razy rozumiałyśmy się bez słów.
  Spojrzałam na koleżankę
  - No tak , wiele osób mówi , że nadajemy na tych samych falach..
  Obie roześmiałyśmy się serdecznie.
  - Ale miałyśmy przygodę ! Nigdy więcej takich atrakcji i rozrywek !!!

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie