Treść zadania

Rozwiązania

• 

  0 0

  Konto usunięte, 15.9.2010 (21:27)

  Faza wstępna epoki trwała od 1891 do 1900 roku
  Rozwijanie modernizmu:
  -modernizm w sztuce – prądy w kulturze przełomu XIX i XX w.
  -modernizm w architekturze – prąd architektoniczny panujący około 1918-1975
  -modernizm w literaturze – prąd literacki
  -modernizm katolicki – katolicki ruch religijny przełomu XIX i XX w.
  Modernizm był to zespół kierunków literacko-artystycznych oraz światopoglądowych, występował szczególnie w pierwszej fazie Młodej Polski
  Modernizm oznacza nowoczesność, chęć odcięcia się od przeszłości, krytyczne ocenianie tradycji. Moderniści buntują się przeciwko kulturze mieszczańskiej, odrzucając takie instytucje jak: rodzina, opinia publiczna, państwo, kościół, małżeństwo. Negatywnie oceniają literaturę i sztukę pozytywistyczną. Pozytywistycznemu kultowi zbiorowości przeciwstawiają wartość jednostki, dzięki jej zaletom ducha, intelektu, zdolnych do działań twórczych (pogarda dla tłumu i mieszczaństwa). Nadwrażliwą, ponadprzeciętną jednostką dla modernizmu był artysta. Z uwielbienia sztuki wzięło się uwielbienie artysty (sztuka była największą wartością). Artysta – indywidualność wyjątkowa i niepowtarzalna, przerastająca społeczeństwo, pełniąca twórcze posłannictwo. Jego zdolności mają charakter nadprzyrodzony. Jest samotnym odkrywcą i głosicielem prawd wiecznych i uniwersalnych (Przybyszewski w artykule „Confiteor”).
  Sztuka jest odtworzeniem życia duszy artysty. Nie ma żadnego celu, jest celem sama w sobie. Jest absolutem czyli czymś najwyższym, bo jest odbiciem duszy (sztuka dla sztuki). Nie może być w związku z tym na usługach żadnej idei. Nie może być użyteczna, bo przestanie być sztuką. Prawdziwa sztuka staje się religią, a najwyższym kapłanem jej jest artysta.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie