Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  Studentka21 9.9.2010 (18:08)

  Wydawać by się mogło, iż między dwoma utworami, napisanymi w zupełnie innych epokach, odmiennym kontekście społeczno-politycznym trudno będzie znaleźć analogię, a jednak jest to możliwe. Bo czyż nie widać pewnego podobieństwa pomiędzy ,,Panem Tadeuszem" Adama Mickiewicza a powieścią ,,Nad Niemnem" Elizy Orzeszkowej? Jakże sugestywne i piękne opisy polskiej przyrody pojawiają się na kartach owych utworów. Obrazy te nie stanowią jedynie tła wydarzeń, lecz pełnią dodatkową funkcję, odsyłają bowiem czytelników do wyidealizowanej, a wręcz arkadyjskiej przestrzeni.
  Bohaterom ,,Pana Tadeusza" praca także przynosiła dużo radości i przyjemności. Bo czyż wielkim darem bożym nie jest tak cudowna kraina, w której:
  
  
  ,,Już zaczęły żniwiarki swą piosnkę zwyczajną,
  
  
  Jak dzień słotny ponurą, tęskną, jednostajną,
  
  
  Tym smutniejszą, że dźwięk jej w mgłę bez echa wsiąka;
  
  
  Chrząsnęły sierpy w zbożu, ozwała się łąka,
  
  
  Rząd kosiarzy otawę siekących wciąż brząka
  
  
  Pogwizdując piosenkę; z końcem każdej zwrotki
  
  
  Stają, ostrzą żelezca i w takt kują w młotki.
  
  
  Ludzi we mgle nie widać, tylko sierpy, kosy
  
  
  I pieśni brzmią jak muzyk niewidzialnych głosy"?
  
  Mickiewicz starał się bardzo szczegółowo zilustrować krajobraz ukochanej ziemi, eksponując zwłaszcza jej różnorodność i bogactwo. Jak bardzo można tęsknić i wzdychać
  
  
  ,,Do tych pól malowanych zbożem rozmaitem,
  
  
  Wyzłacanych pszenicą, posrebrzanych żytem;
  
  
  Gdzie bursztynowy świerzop, gryka jak śnieg biała,
  
  
  Gdzie panieńskim rumieńcem dzięcielina pała,
  
  
  A wszystko przepasane, jakby wstęgą, miedzą
  
  
  Zieloną, na niej z rzadka ciche grusze siedzą ",
  
  wie tylko sam poeta. Soplicowo zostało ukazane jako miejsce obfitujące w zboże, w którym dla każdego podróżnika znajdzie się miejsce. To kraina rajska, w której mieszkańcy wiodą spokojne, pełne idylli życie. Mickiewicz z wielkim rozrzewnieniem wspominał ziemię rodzinną, a tęsknota za nią stała się bodźcem do napisania epopei ("Dziś piękność twą w całej ozdobie/ Widzę i opisuję, bo tęsknię po tobie."). Poeta starał się w epilogu wytłumaczyć, dlaczego swój obraz ojczystej krainy poddał idealizacji. Pisał bowiem:
  
  
  "Kraj lat dziecinnych! On zawsze zostanie
  
  
  Święty i czysty jak pierwsze kochanie,
  
  
  Nie zaburzony błędów przypomnieniem,
  
  
  Nie podkopany nadziei złudzeniem
  
  
  Ani zmieniony wypadków strumieniem."
  
  
  Dla Orzeszkowej i Mickiewicza nadniemeńska kraina była niczym mityczna Arkadia, w której ludzie wiedli szczęśliwy i spokojny żywot . Bez wątpienia o wyidealizowanym obrazowaniu rodzinnej ziemi zdecydowała nie tylko sfera emocjonalna pisarzy, ale i również piękna i niezwykła przyroda tegoż zakątka Polski. Czyż można sucho relacjonować elementy krajobrazu ukochanej ojczyzny, w której każda roślina, każdy przedmiot ma niezwykłą wartość? Bo:
  
  ,,Czyż nie piękniejsza nasza poczciwa brzezina, Która jako wieśniaczka, kiedy płacze syna,
  
  Lub wdowa męża - ręce załamie ,roztoczy
  
  Po ramionach do ziemi strumienie warkoczy,
  
  Niema z żalu postawą jak wymownie szlocha".

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie