Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  julitka119966 14.4.2010 (22:44)

  Młodzież często czyta z przymusu. Czytamy lektury najczęściej szybko, niedbale, omijając opisy i odliczając, ile jeszcze zostało stron do końca. Mówimy, że lekturę się „przerabia”, co doskonale odzwierciedla, jakie podejście do tego faktu mamy. Myślę, że o wiele więcej zyskuje się przy „omawianiu” danej powieści, opowiadania czy zbioru poezji. W „przerabianiu” pozornie pomagają nam specjalnie dla nas wydawane opracowania lektur, w których na marginesach wynotowane są ważne informacje, nawiązania, interpretacje. Nie ma miejsca na nasze indywidualne przemyślenia, na nasze skojarzenia, emocje i wzruszenia. Półki księgarń uginają się od „niezastąpionych” opracowań i ściąg, poprzez co nasuwa się pytanie o sens czytania dużej powieści, gdy w takim opracowaniu „wyczerpujące” streszczenie zajmuje kilka stron... To wszystko sprawia, że przestajemy sami myśleć – a jeśli już przeczytamy tekst i mamy na jego temat zdanie, to często obawiamy się o tym porozmawiać na lekcji, mając wrażenie, że nasze przemyślenia są nieistotne, nieciekawe i pewnie złe, bo pod takim kątem nie było dane dzieło interpretowane w podręczniku lub w opracowaniach.
  
  To tyle co mi przyszło do głowy:)

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie