Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  paulinakoksa2 1.6.2010 (14:56)

  literaturze psychologicznej opisującej termin depresji dziecięcej można przeczytać o różnych jej aspektach. Często symptomy depresyjne objawiają się w negatywnym postrzeganiu siebie, a także w aspekcie orientacji dziecka we własnym ciele np.: w sprawności ruchowej, sposobie poruszania się i ekspresji swojej osoby poprzez ciało. Kolejnym symptomem, który może świadczyć o tym, że dziecko potrzebuje konsultacji psychologicznej lub lekarskiej są częste choroby dziecka, różne dolegliwości somatyczne, które komunikują psychologiczną niesprawność dziecka. R. Spitz jest autorem teorii mówiącej, że wczesne odłączenie od matki np. związane z nagłą hospitalizacją lub trudnymi okolicznościami życiowymi, kiedy dziecko nie posiada zastępczej, dobrej cioci jest genezą dla dziecięcej depresji. Dzieci badane przez w/w autora charakteryzowały się: pogorszeniem się stanu ogólnego, miały często występujące problemy ze snem i apetytem, były zobojętniałe, apatyczne. Stan depresyjny był reakcją na pozbawienie dziecka dobrej relacji. Okazuje się, że od pierwszego roku życia dziecko może demonstrować zachowania, które są maskowanymi, somatycznymi objawami depresyjnego nastroju:
  utrata apetytu, smutek
  spowolnienie ruchowe, uboga mimika
  izolowanie się od innych dzieci i kontaktów społecznych
  częste biegunki lub zaparcia
  Niezwykle istotnym czynnikiem wpływającym na stan psychiczny dziecka jest psychiczne samopoczucie matki po porodzie i w czasie całej ciąży. Jeśli w trakcie ciąży matka utraci bliska osobę i jest w żałobie to jej stan psychiczny silnie oddziaływuje na psychikę niemowlęcia. Ważnym czynnikiem jest też strata poprzedniego dziecka. W takiej sytuacji dziecko, które się rodzi po stracie poprzedniego często traktowane jest jako "namiastką" tamtego utraconego. Opieka nad nim może być nacechowana większym niepokojem i ambiwalencją ze strony matki. Mamy leczone psychiatrycznie z rozpoznaniem depresji w czasie ciąży i po urodzeniu potrzebują, w tym czasie stałej opieki lekarskiej. W pierwszych dniach po urodzeniu dziecka u około 50% populacji kobiet występuje "smutek poporodowy", który zwykle mija po kilku dniach. Jeżeli stan ten utrzymuje się to jest to wyraźny sygnał, że wskazane jest zgłoszenie się na konsultację do lekarza lub psychologa. Dolegliwościami, które sygnalizują, że potrzebna jest konsultacja u specjalisty są:
  
  obniżony nastrój,
  apatia,
  problemy ze snem,
  częste uczucie rozdrażnienia,
  trudności w opiece nad dzieckiem przejawiające się w nadopiekuńczości lub braku zainteresowania dzieckiem i jego potrzebami.
  Objawy te są informacją, że niezbędna jest konsultacja psychologiczna.
  Kolejnym ważnym momentem w rozwoju dziecka jest okres latencji i adolescencji trwający od 12 do 17 roku życia. Czas ten często obfituje stanami depresyjnymi. Jeżeli dziecko w tym okresie izoluje się od rówieśników, nie poszukuje przyjaźni, często ma poczucie bycia odrzuconym lub nieakceptowanym i występują problemy ze snem - to jest to sygnał, iż należałoby zwrócić się z prośbą o poradę do psychologa lub lekarza psychiatry.
  
  mgr Monika Szałapska -psycholog kliniczny, psychoterapeuta, pracuje w terapeutycznym oddziale dla dzieci z zaburzeniami emocjonalnymi i adaptacyjnymi, w wieku przedszkolnym i szkolnym a także konsultuje

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie