Treść zadania

Czy dobro może istnieć bez zła? Odwołaj się do tekstu
„Dawno, dawno temu na wyschłym i jałowym kawałku ziemi rosło nadzwyczajne drzewo. Było bardzo stare, a mówiono nawet, że tak stare jak Ziemia. Rodziło to drzewo cudowne owoce, wyzłocone i lśniące jak słońce, a było ich takie mnóstwo, że gałęzie uginały się pod ich ciężarem. Nikt jednak – niestety – nie mógł skorzystać z tego daru niebios, gdyż na jednej gałęzi rosły zatrute owoce, lecz żaden człowiek nie wiedział na której. Nadeszły czasu wielkiego głodu. Nazbyt chłodna wiosna spustoszyła sady, nazbyt suche lato spaliło zbiory. I tylko stare drzewo zostało pokryte owocami, jeszcze piękniejszymi niż dotąd. Mieszkańcy wioski zebrali się pod nim i patrzyli z pożądaniem na owoce. Musieli dokonać wyboru: zaryzykować śmierć, zjadając zatrute owoce, albo umrzeć z głodu, nie tykając gałęzi. Krążyli wokół drzewa, nie mogąc się zdecydować, aż wreszcie pewien starzeć, którego już nic nie wiązało z życiem, ośmielił się pierwszy uczynić gest. Zerwał owoc z jednej gałęzi i zagłębił w nim zęby. Wszyscy mu się przyglądali. A potem, widząc, że śmiało gryzie kolejne kęsy, pośpieszyli i oni, żeby się pożywić. Miąższ owoców był soczysty, zaspokajał i głód, i pragnienie. I, o cudzie!, w miarę jak ludzie zrywali owoce, inne natychmiast rosły w ich miejsce. W ciągu kolejnych dni ludzie z wioski ucztowali, śmiejąc się z dawnego strachu. I pomyśleć, że omal nie umarli z głodu z powodu tej drugiej, zatrutej gałęzi! Po co – mówili – pozwalać rosnąc gałęzi tyleż bezużytecznej, co niebezpiecznej? Kiedy zapadła noc, wzięli zatem siekierę i odcięli gałąź przy samym pniu. Niestety, gdy powrócili nazajutrz, ujrzeli, że wszystkie owoce opadły. Leżały, gnijąc, na ziemi. A drzewo, to piękne drzewo, tak stare jak sama Ziemia, było martwe…