Treść zadania

NA JUTRO! Odpowiedz na zadane pytania do fragmentu: Zbrodnia i Kara

Reakcje po zbrodni

- Anastazjo... za co bili gospodynię? Bacznie mu się przyjrzała. - Kto bił gospodynię? - Tylko co... pół godziny temu. Ilia Pietrowicz, zastępca komisarza, na schodach... Za co tak ją zbił? I... po co przychodził? Anastazja w milczeniu i ze zmarszczonymi brwiami utkwiła w nim oczy i długo tak patrzała. Pod jej wzrokiem zrobiło mu się bardzo nieprzyjemnie, nawet straszno. - Anastazjo, czemu milczysz? - spytał wreszcie nieśmiało, słabym głosem. - To krew - odparła w końcu cicho i jakby do siebie samej mówiąc. - Krew!... Jaka krew?... - jąkał blednąc i odsuwając się pod ścianę. Anastazja, wciąż patrzała na niego bez słowa. - Nikt gospodyni nie bił - rzekła znów głosem surowym i stanowczym. Spozierał na nią, ledwie dysząc. - Ja sam słyszałem... nie spałem... usiadłem na łóżku - bąknął jeszcze pokorniej. - Słuchałem długo... Przychodził zastępca komisarza... Na schody zbiegli się wszyscy, ze wszystkich mieszkań... - Nikt nie przychodził. To krew w tobie krzyczy. Jak krew nie ma już nijakiego wyjścia i już zsiada się na wątpiach - wtenczas się człowiekowi przywiduje... Będziesz jadł czy nie? Nie odpowiedział. Anastazja wciąż stała nad nim, bacznie na niego patrzała i nie odchodziła. - Daj mi pić... Nastieńka. Poszła na dół i po paru minutach wróciła z wodą w białym fajansów; kubku; lecz on już nie pamiętał, co było potem. Pamiętał tylko, że łyknął haust zimnej wody, a reszta rozlała mu się z kubka na pierś. Potem stracił przytomność. (...) Raskolnikow wstał i wszedł do przyległego pokoju, gdzie dawniej stał kuferek, łóżko i komoda; pokoik wydał mu się zadziwiająco malutki mebli. Tapet jeszcze nie zmieniono; w kącie jaskrawo zaznaczało się tapecie to miejsce, gdzie przedtem była szafka na święte obrazy. Przyjrzał się i wrócił na swój parapet. Starszy robotnik z ukosa rzucił na niego spojrzenie - Pan w jakiej sprawie? - zwrócił się nagle do Raskolnikowa. Zamiast odpowiedzi Raskolnikow wstał, wyszedł do siebie, ujął za dzwonek i szarpnął. Tenże dzwonek, tenże blaszany dźwięk! Szarpnął drugi, trzeci raz; wsłuchiwał się i przypominał sobie. Dawne, dręcząco- straszne, pokraczne uczucia odnawiały się w nim coraz żywiej i ostrzej; wzdrygał się za każdym brzękiem, przy czym robiło mu się coraz przyjemniej, coraz przyjemniej. - Czego chcesz? Coś za jeden? - krzyknął robotnik zbliżając się do niego. Raskolnikow znowu wszedł do pokoju. - Chcę wynająć mieszkanie - rzekł. - Oglądam. - Któż wynajmuje mieszkanie w nocy? I trzeba było przyjść ze stróżem. - Widzę, że podłoga wyszorowana; będziecie malowali? - ciągnął Raskolnikow. - Krwi już nie ma? - Jakiej krwi? - Przecie zamordowano tu starą i jej siostrę. Była tutaj cała kałuża. - Dobrze, ale ktoś ty taki? - niespokojnie zawołał robotnik. - Ja? - Tak. - Chciałbyś wiedzieć?... Chodźmy na policję; tam powiem. Robotnicy patrzeli na niego w osłupieniu. - Czas na nas, już późno. Chodźmy, Aloszka. Trza zamykać - odezwał się wreszcie starszy. - Zgoda, chodźmy! - odparł Raskolnikow i ruszył przodem, bez pośpiechu zstępując ze schodów. - Hej tam, stróż! - krzyknął wychodząc przez bramę.”

Pytania do fragmentu
1. Wypisz co najmniej pięć reakcji Raskolnikowa po dokonanej zbrodni.
2. Dlaczego Raskolnikow odwiedza mieszkanie, w którym mieszkała lichwiarka?
3. Kim był Porfiry Pietrowicz i jaką rolę odegrał w życiu Raskolnikowa?


Z GÓRY DZIĘKUJĘ ZA JAK NAJSZYBSZĄ ODPOWIEDŹ!!!