Treść zadania

Rozwiązania

• 

  0 0

  miniak123 29.5.2010 (22:52)

  Korzenie oddechowe (pneumatofory)
  Wyrastające pionowo w górę odgałęzienia korzeni podziemnych równoległych do powierzchni gruntu. Mogą osiągać wysokość nawet do półtora metra nad powierzchnię gruntu. Posiadają one dobrze rozwinięty miękisz powietrzny (aerenchymę), którego cechą charakterystyczną jest silny rozwój przestworów komórkowych tworzących ciągły system kanałów powietrznych umożliwiających dostarczenie do komórek tlenu i dwutlenku węgla niezbędnego do procesów oddychania i asymilacji. Korzenie oddechowe występują u niektórych roślin klimatu ciepłego rosnących na terenach bagnistych, gdzie jest mało tlenu, ponieważ słabo rozpuszcza się on w wodzie. Spotykane np. u cypryśnika błotnego i namorzynów.
  Korzenie podporowe
  Stabilizują roślinę rosnącą na grząskim podłożu. Są to korzenie przybyszowe ukośnie wrastające w ziemię, wyrastające z łodygi z różnych wysokości nad ziemią. Występują najczęściej u drzew i krzewów rosnących na terenach podmokłych, zwłaszcza w tropikalnych lasach deszczowych i namorzynach. Ich szczególną formą są korzenie szkarpowe spłaszczone bocznie (w naszej florze takie korzenie wykształca wiąz szypułkowy rosnący na siedliskach łęgowych). Korzenie podporowe wyrastają także w dolnych węzłach wysokich roślin zielnych (np. kukurydzy, niecierpka gruczołowatego).
  Korzenie spichrzowe (bulwy korzeniowe)
  Pełnią funkcję organów magazynujących substancje pokarmowe. Są grube i mięsiste – charakteryzują się silnie rozrośniętym miękiszem spichrzowym w korzeniu głównym lub w korzeniach przybyszowych. Są często mylone z bulwami pędowymi (zwłaszcza powstającymi na podziemnych rozłogach, jak u ziemniaka i słonecznika bulwiastego) oraz z bulwami hypokotylowymi. W tym drugim wypadku pełniący funkcje spichrzowe hipokotyl często łączy się ze spichrzowym korzeniem (np. u marchwi zasadniczą część organu spichrzowego stanowi korzeń). Właściwe bulwy korzeniowe obecne są np. u dalii, kliwii, jaskrów, ziarnopłonu wiosennego.
  Korzenie czepne
  Korzenie przybyszowe wyrastające z łodygi pnączy i ułatwiające wspinanie się ku górze. Obecne są np. u bluszczu pospolitego.
  Ssawki (haustoria)
  Korzenie wykształcane przez rośliny pasożytnicze i półpasożyty. Rośliny te pobierają przez nie od roślin żywicielskich wodę z solami mineralnymi (półpasożyty takie jak np. jemioła), ewentualnie także asymilaty (pasożyty takie jak np. zaraza żółta, kanianka, łuskiewnik).
  Korzenie asymilacyjne
  Korzenie przybyszowe, które przyjęły funkcję organów asymilacyjnych. Są one taśmowate lub płatowate. Najczęściej spotykane u epifitów (form wykorzystujących inne rośliny jako podłoże), np. u przedstawicieli storczykowatych.
  Korzenie kurczliwe
  Skracają one swoją długość poprzez zmianę turgoru, co powoduje zagłębianie rośliny w podłożu. Obecne są np. u kokoryczy.
  Korzenie powietrzne
  Spotykane głównie u epifitów w dżungli tropikalnej. Służą do pobierania pary wodnej z atmosfery. Są pokryte welamenem – tkanką wspomagającą gromadzenie wody. Spotykane u wielu przedstawicieli storczykowatych. Korzenie powietrzne niektórych drzew po zetknięciu się z glebą pełnią funkcje podporowe np. u figowców.
  Korzenie hydrofitów
  Odgrywają rolę mocującą w przypadku roślin zakorzenionych, z reguły są krótsze i słabiej rozgałęzione, niż u roślin lądowych. Często pozbawione są włośników, a czapeczki korzeniowe są wydłużone i tworząc tzw. kieszenie korzeni[3].

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie