Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  stokrotka16 19.5.2010 (18:06)

  Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie
  
  Bardzo chciałam mieć prawdziwych przyjaciół wokół siebie. Robiłam wszystko, aby przyciągać innych do siebie. Jednak jak się później okazało w wielu wypadkach pomyliłam się, co o ludzi, którymi się otaczałam. Jednak dużo czasu upłynęło zanim wszystko zrozumiałam. Aby wszystko wyjaśnić, muszę zacząć od samego początku.
  
  Chodziłam już od dłuższego czasu do liceum i właściwie bez większego trudu przechodziłam do kolejnych klas. Nigdy szczególnie długo nie siedziałam nad książkami. Mimo to oceny miałam dosyć dobre. Przede wszystkim dlatego, że miałam dobra pamięć i szybko zapamiętywałam nowe informacje. Miałam więc dużo wolnego czasu, który spędzałam w licznym gronie przyjaciół. Przynajmniej tak wtedy o nich myślałam. Były wspólne zabawy, imprezy i mnóstwo uśmiechu.
  
  Jednak pewnego dnia coś się stało i wszystko się diametralnie zmieniło. Zemdlałam w łazience. Mama zdenerwowana zawiozła mnie do szpitala. Tam robiono mi mnóstwo badań, ale były problemy z ustaleniem, co się ze mną dzieje. Lekarze różnych specjalności posyłali mnie na kolejne badania, ale nie mogli postawić żadnej diagnozy. Najgorsze, ze omdlenia zdarzały się coraz częściej. Przez cały czas przebywałam więc w szpitalu. Na początku jeszcze któryś ze znajomych wpadał w odwiedziny, ale po jakimś czasie pojawiała się tylko jedna osoba z mojej klasy. Była to Alicja, która nawet nie należała do mego kręgu. Właściwie nawet jej dobrze nie znałam, bo była raczej zamknięta w sobie. Poza tym te jej dziwaczne stroje były zawsze pretekstem do żartów ze strony moich znajomych, ubranych w markowe kreacje. Alicja przychodziła regularnie, gdy tylko miała czas wolny i zdawała mi relacje z tego co się dzieje w szkole.
  
  Mijały dni, tygodnie, miesiące, a ja ciągle byłam w szpitalu. Alicję poznałam już całkiem dobrze. Zrozumiałem jak serdeczna i wspaniałą to przyjaciółka. Zawsze starała się mnie pocieszyć. Wypełniała mi czas wolny swoimi opowieściami. A moi dawni znajomi? No cóż zadzwoniłam raz do Kaśki, ale ta szybko mnie zbył jakimiś pokrętnymi tłumaczeniami, że jest bardzo zajęta. Z innych źródeł wiedziałam, że świetnie bawią się na imprezach. Dla mnie jednak nie mieli czasu. Pomyślałam, że bardzo się pomyliłam oceniając ludzi. Nie zauważałam Alicji, a czasami nawet kpiłam z jej stylu bycia. To był potworny błąd. Chciałam być szczera i wyznałam wszystko swej nowej przyjaciółce. Bałam się jej reakcji. Nie chciałam jej urazić. Alicja z uśmiechem do tego podeszła. Stwierdzała, że modne rzeczy ją nie interesują podobnie jak konsumpcyjne podejście do życia.
  
  W pewnym momencie lekarze zastanawiali się nawet, czy to nie jest jakiś objaw padaczki. Zresztą tych diagnoz było dużo. Na szczęście po upływie sześciu miesięcy czy wszystko wróciło do normy. Nic mi nie dolegało. Wszelkie niepokojące objawy ustały. Wróciłam do domu pod rękę z Alicją. To moja jedyna prawdziwa przyjaciółka -pomyślałam. Rzeczywiście tak było. Przekonałam się o tym później wielokrotnie. Cieszyłam się, że w końcu przejrzałam na oczy. Po tym przykrym pobycie w szpital, pozbyłam się wielu złudzeń. Byłam uszczęśliwiona, że poznałam bratnią duszę.
  
  Po tym, co nie tak dawno przeżyłam mogę potwierdzić z całą stanowczością, że prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie. Wtedy, w takich trudnych momentach prawda wychodzi na jaw. Konkretne sytuacje mogą nam pokazać, że ci których darzyliśmy zaufaniem na to nie zasługiwali. Wszyscy potrzebujemy prawdziwych przyjaciół, bo z nimi możemy dzielić nasze smutki. Wtedy żadne kłopoty nie są straszne, bo można o nich porozmawiać.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie