Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  iza651333 17.5.2010 (16:07)

  „Całe życie ludzkie czymże jest innym jak nie jakąś komedią, w której każdy występuje w innej masce i każdy gra swoją rolę dopóki reżyser nie spędzi go ze sceny.”
  Erazm z Rotterdamu
  
  Od aktorów oczekuje się całego zestawu umiejętności, między innymi dobrej emisji głosu, dykcji, wyrazistości ruchu i mimiki, zdolności analizowania, rozumienia tekstu dramatycznego, wywoływania i odgrywania uczuć. Zwykle dobrzy aktorzy są wyszkoleni w śpiewie, tańcu, improwizacji, obserwacji i naśladowaniu, walce scenicznej i odgrywaniu tekstów klasycznych, posługiwaniu się dialektem i gwarą. Wielu z nich bierze udział w długotrwałych kursach i uczęszcza do szkół pozwalających rozwijać takie umiejętności.
  Przytoczony przeze mnie opis dotyczy profesjonalnych aktorów- artystów występujących w różnego rodzaju przedstawieniach, teatrach, filmach. Jednakże te same cechy, które powinien posiadać dobry odtwórca roli, wykorzystujemy w codziennym życiu. Każdy z nas to swego rodzaju aktor, który poprzez odpowiednie zastosowanie gry aktorskiej kreuje własną rzeczywistość, świat, w którym chce żyć. Co więcej, odgrywanie ról przed innymi ludźmi pozwala nam osiągnąć różne wartości. Niektórzy używają aktorstwa w celu przypodobania się innym, pozyskania pieniędzy, sławy; pozostali zaś, aby chronić swoją niezależność, dumę, a także najbliższych.
  Tytułowy bohater „Świętoszka” Moliera, Tartuffe, jest mężczyzną w średnim wieku, o dużym uroku osobistym. Przez mieszkańców domu Orgona określany jest najczęściej jako obłudnik, a także jako osoba wyrachowana, bezwzględna i fałszywa. Swoją prawdziwą osobowość skrywa pod maską wielkiej pobożności. Podaje się za skromnego i cnotliwego chrześcijanina, jednakże jest człowiekiem, któremu nie są obojętne uciechy życia doczesnego- Tartuffe nie stroni od dobrego jedzenia, kosztowności oraz rozkoszy cielesnych. Ponadto, jest doskonałym aktorem. Podając służącej chusteczkę z nakazem zakrycia dekoltu udaje skromnego i broniącego się przed pokusami, a w rzeczywistości dostrzega piękno i urodę kobiecego ciała. W rozmowach z Elmirą ( żoną Orgona) prawi komplementy i zabiega o jej względy:
  „I jam również szczęśliwy, że choć chwilę małą
  W słodkim sam na sam z panią zyskać się udało.
  Z dawna o nią błagałem niebiosów, wszelako
  Próżnom się dotąd modlił o sposobność taką.”
  
  W swojej udawanej świętości próbuje namówić Elmirę do zdrady męża:
  
  „Troska, z jaką strzeżemy własnej dobrej sławy,
  Zwalnia uwielbień przedmiot od wszelkiej obawy
  I pozwala zażywać w spokojności błogiej
  Miłości bez zgorszenia, rozkoszy bez trwogi.
  

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie