Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  1 0

  kwadraciak7 17.10.2011 (17:46)

  CHARAKTERYSTYKA GUSTAWA JAKO BOHATERA ROMANTYCZNEGO
  Bohater romantyczny miał rózne odniesienia w epoce, zaczynając od bohatera werterycznego (Werter bohater powieści J.W. Goethego „Cierpienia młodego Wertera”) przez bohatera bajronicznego (Giaur bohater powieści poetyckiej G. G. Byrona) do bohatera walenrodycznego (bohater powieści, autora Adama Mickiewicza „Konrad Wallenrod).
  Pierwszego cechuje wielka wrażliwość, delikatność, zdolność do wielkich porywów uczuciowych, ale jednocześnie brak umiejętności przezwyciężenia przeciwności losu, które nie pozwalają na związek z ukochaną osobą i tak było w przypadku Gustawa, gdy wyjawia Księdzu historię swojego życia najpierw opowiada to jako opowieść o dwojgu kochanków, potem jednak wyjawia swoją przykrą tajemnice.
  Pustelnik czyli Gustaw przynosi gałązkę cyprysu, wyjaśnia że jest to pożegnalny podarunek od byłej ukochanej (która wyszła za mąż za bogatszego człowieka). Gdyby to była gałązka mirtu byłby to znak triumfu i zapowiedź szczęśliwej miłości. Gdy ostatni raz się widzieli podzielono gałązkę na pół, dla niego był to skarb, talizman, drugą część dał jej ale ona chciała o nim zapomnieć i to samo jemu poradziła, ale on nie chciał jej słuchać. Wrócił później na miejsce owego spotkania, które odbyło się niedaleko altany i zobaczył, że jego ukochana wyrzuciła swoją gałązkę. Zaraz po opowiedzeniu tego zarzuca Księdzu brak zrozumienia (bo nigdy nie kochał i nie cierpiał z miłości), jednak Ksiądz się z tym nie zgadza mówi pustelnikowi, że stracił więcej niż on rodziców, żonę i dwójkę dzieci. W tym momencie Gustaw mówi o trzech różnych typach śmierci: „śmierć pospolita”- fizyczna degradacja ludzkiego ciała, „śmierć powolna długa, bolesna” czyli taka która spotkała Gustawa, utrata nadziei spowodowana rozłąką kochanków oraz „śmierć wieczna”- ostateczne potępienie przez grzechy.
  Gustaw jest postacią romantyczną ale też dramatyczną, on żyje cały czas tą kobietą, widzi, słyszy, czuje kochankę nie może o niej zapomnieć, dlatego jest tak bardzo nieszczęśliwy. Objawia się to skrajnym sentymentalizmem.
  Gdy wybija 22godzina Pustelnik sprawia wrażenie jakby obudził się ze snu, dopiero po dłuższym czasie rozpoznaje gdzie się znajduje i kim jest gospodarz . po chwili rozmowy z księdzem wyznaje mu właśnie swoje imię „Gustaw”, zaczyna też wspominać o swoim życiu rodzinie, szkole i dziełach które czytał Homera i Tassa. W końcu wspomina o swojej pierwszej miłości, że ostatni raz nie widział jej tylko w trakcie rozstania, ale tez na jej weselu, podglądał ją przez okno to go doprowadziło do szaleństwa, nieopanowanej rozpaczy i w ostateczności do samobójstwa. Jego ukochana z chciwości wybrała bogatego mężczyznę, niestety on sam był tylko biednym poetą i przyznaje ze smutkiem, że miłość była tylko przedmiotem przetargu, a on sam nie miał prawa wymagać od swej wybranki wierności i miłości ponieważ niczego sobie nie przysięgali. Jego rozgoryczenie wciąż wzrasta, bohater nie potrafi sobie poradzić z ogromem bólu, dlatego wyciąga sztylet przebija się.
  Gustaw jest osoba wrażliwą i bardzo uczuciową wiele cech wskazuje ze najbliżej mu do bohatera werterycznego, cały świat postrzega przez pryzmat miłości, próbuje ją przekonać by ukochana z nim została jednak nie walczy o nią, nawet można stwierdzić że nie próbuje, woli pławić się w swojej rozpaczy i marzyć.
  Gdy wybija godzina 23 Ksiądz próbuje opatrzyć ranę Gustawa, ale on czuje się bardzo dobrze i wygląda na to ze nic mu nie jest, duchowny nie może pojąć jak to jest możliwe, bohater odpowiada ze nastała godzina rozpaczy. Pyta też dlaczego ksiądz nie uznaje obrzędu „dziadów” tym samym zarzuca mu że nie wierzy w życie pośmiertne tłumaczy mu ze świat żywych pełen jest cierpiących dusz którym potrzebna jest modlitwa a dusze które przeżyły romantyczna miłośc czeka pokuta. Ksiądz widzi że Gustaw nie jest człowiekiem ale duchem. Duch prosi dzieci by, modliły się za niego i kiedy wybija północ on znika.
  Myślę, że Gustaw jest nieszczęśliwym człowiekiem, którego bardzo skrzywdzono w życiu jednak nie miał śmiałości by cos z tym zrobił, był biednym poetą, który po rozstaniu zaczął pielęgnować ból swojej nie spełnionej miłości, który przeradzał się w rozpacz a potem w szaleństwo, nie potrafił już o niczym innym myśleć niż tylko o tym jak spędzał intymne chwile z ukochaną, namiętne pocałunki, później to jak ona go potraktowała. Robił sobie wyzuty z tego kim jest i że nic nie zrobił by uratować ich związek, ale wolał patrzeć z daleka niż zareagować. Mamy tu cechy bohatera werterycznego, póżniej tak jak Werter popełnił samobójstwo nie mogąc wytrzymać psychicznie, ponieważ był bardzo wrażliwą osobą, ale tez inteligentną jak powiedział Ksiądz, był jego najmądrzejszym uczniem. Może te odosobnienie, niezrozumienie przez innych było przyczyną jego samobójstwa. Gustaw też zdaje sobie sprawę, że musi czekać na swą ukochaną aż ona umrze bo tylko wtedy będzie mu dane życie w innym świecie gdy połączy się znowu ze swoją wybranką, a teraz na ziemi jest duchem który co dziennie przezywa pokutę: godzinę miłości, rozpaczy i przestrogi.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie