Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  2 0

  Anek 13.10.2011 (00:01)

  Bunt romantyków skierowany jest głównie przeciwko klasykom. Przykładem może być Mickiewicz, który przedstawia bunt przeciwko "szkiełku i oku" (racjonalizm). Czy też „Król Olch” Goethego.
  Utwór przedstawia jak konające w wyniku choroby dziecko, na kolanach ojca dostrzega w swojej wyobraźni tytułowego króla chcącego porwać jego duszę. Ojciec słysząc owe majaczenie chorego synka stara się go uspokoić, ale chłopiec w gorączce zaczyna mieć coraz to bardziej przerażające go wizje. Jest na nie podatny, bo jest młody i posiada wyobrażnię, a do tego ma gorączkę co sytuuje go jakby w stanie narkotycznym. Ojciec bagatelizuje niepokojący stan synka, który umiera. Utwór ten jest utworem programowym. Ojciec – dorosły nie posiadający już tak bujnej wyobrażni, nie dostrzega, nie wyobraża sobie postaci króla Olch. Jest to dla niego niezrozumiałe bo nie udowodnione (król Olch był tylko legendą). Typowy przedstawiciel klasycyzmu, ale jego syn – przedstawiciel młodego pokolenia, zapowiadającego nową epokę, idee i postrzeganie świata, odbiera rzeczywistośc całkowicie inaczej. Efektem niezrozumienia pomiędzy przedstawicielami jest śmierć młodego romantyka, który ginie od tego co dostrzegł „oczyma duszy”.
  
  Romantycy byli głownie młodym pokoleniem, któremu nie odpowiadały skostniałe systemy klasycyzmu. Były zbyt racjonalne, zasadnicze. Młodzi o bujnej wyobraźni, nie mogli odnaleźć się w takim stanie rzeczy, co było początkiem buntu wobec „ojców”.
  
  Romantycy bardzo często buntowali się przeciwko zaborcom, którzy dotknęli Polskę, na czas ich życia. Typowym przykładem bohatera chcącego wyzwolić naród ze zniewolenia jest Kordian Słowackiego. Bohater po zawiedzionej miłości, przeszedł metamorfozę i nadał swemu życiu ponowny sens uciekając się w patriotyzm i obsesję wyzwolenia narodu. Niestety, kierując się namiętnościami, podjął się zadania przekraczającego jego możliwości. Sam postanowił zabić cara, ale padł z powodu przegranej walki z rozterkami, namiętnościami i imaginacją. Pojmany przez żołnierzy, został skazany na śmierć. Kordian był jednostką, która wzięła w swoje ręce bardzo odpowiedzialne zadanie. Niestety Jednostka jest niczym w przeciwieństwie do zbiorowości i władz. Naród może być jedynie poprowadzony do walki, ale walcząc w jednolitej postaci. Jednostka będąca przedstawicielem narodu może być tym prowadzącym, ale sama na pewno nie zdoła pokonać czegoś co przekracza jej możliwości.
  
  Podobnym przykładem jest postać Gustawa/Konrada z „III cz. Dziadów”. Konrad również się podjął obsesyjnemu patriotyzmowi, nawet przeciwstawił się Bogu. Z Kordianem łączy go to, że miał taki sam cel, ambicje, ale również to, że był tylko jednostką i także ponosi klęskę.
  
  Romantyzm pęka od postaw buntowników, jest to jedyna epoka w której mógłbym w każdym prawie utworze przedstawić jakiegoś buntownika. Więc teraz chciałbym przejść do czasów nam bardziej bliskich.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie