Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  Dodlina86 13.5.2010 (00:19)

  Szanowna Pani Dyrektor, Drodzy Wychowawcy i Nauczyciele!
  
  Spotykamy się dziś z okazji zakończenia edukacji na poziomie gimnazjalnym. Dla nas, absolwentów jest to szczególny dzień. Warto przy tej okazji przywołać słowa pisarza Wiktora Hugo, który stwierdził, że „Życie składa się z przywitań i pożegnań”. Mam zaszczyt w imieniu tegorocznych absolwentów serdecznie podziękować całemu Gronu Pedagogicznemu za trud i czas, który nam poświęcili.
  
  „Tak niedawno żeśmy się spotkali, a już pożegnania nadszedł czas…” te słowa znanej piosenki wydają się szczególnie adekwatne dzisiaj, gdy po trzech latach nauki opuszczamy mury tej szkoły. Chciałabym na krótko przywołać kilka chwil z naszego szkolnego życia. Chyba każdy z nas pamięta ten pierwszy wrześniowy poranek, gdy zadzwonił budzik i wyruszaliśmy do szkoły. Nowej szkoły. Właściwie zaczynaliśmy wszystko od nowa, poznawaliśmy nowych kolegów i zwyczaje gimnazjalne. Czas, jaki spędziliśmy w murach gimnazjum był czasem niezwykle owocnym. Zdobyliśmy tutaj właściwą szeroką wiedzę, stawialiśmy czoła przeciwnościom losu, ale w tych niełatwych chwilach bardzo często z pomocą przychodziliście nam Wy, Nauczyciele. To właśnie Państwo wykazali się wielką życzliwością i cierpliwością, wprowadzając atmosferę bezpieczeństwa. Przekazaliście nam wiedzę, nie tylko tą z książek, ale też tą, która stanowi część Waszej bogatej osobowości. Promowaliście najwyższe wartości etyczne i moralne, natomiast my chłonęliśmy tę wiedzę jak gąbka. Bo przecież naszą postawę i podejście do życia kształtują nie tylko rodzice i inni najbliżsi nam ludzie, ale także nauczyciele i wychowawcy. Szkołą umożliwiła nam odnaleźć nieodkryte Dotą talenty i rozwijać nowe pasje. Pedagodzy zaś zaszczepili w nas wrażliwość na cudzą krzywdę, na piękno, na sztukę, na muzykę, na otaczający nas świat. Dzięki Waszej motywacji uparcie dążyliśmy do celów, z których kilka osiągnęliśmy. W gimnazjum zawarliśmy bezcenne przyjaźnie. Ze szkolnymi przyjaciółmi dzieliliśmy radość i sporadyczne smutki. Byliśmy jak jedna wielka rodzina. Klasowe wycieczki, powroty ze szkoły, czy strach przed klasówką uczynił z nas zżytą grupę.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie