Zadanie jest zamknięte. Autor zadania wybrał już najlepsze rozwiązanie lub straciło ono ważność.
Najlepsze rozwiązanie
Rozwiązania
-
iwona__ 11.5.2010 (19:43)
Żydzi polscy ucierpieli najbardziej w czasie holokaustu. Ok. 6 mln polskich obywateli zginęło w czasie wojny, połowa z nich była narodowości żydowskiej. Zostali oni zamordowani w nazistowskich obozach zagłady, w Auschwitz-Birkenau, Treblince, Majdanku, Bełżcu, Sobiborze, Chełmnie lub zmarli z głodu w gettach. Wielu zginęło na skutek działalności na Wschodzie hitlerowskich szwadronów śmierci, Einsatzgruppen.
Niektóre z masakr były tylko inspirowane przez Niemców, a przeprowadzane z pomocą, lub nawet przez samych Polaków. Przykładem może być tutaj pogrom w Jedwabnem, podczas którego zginęło (według późniejszych ustaleń IPN) co najmniej 340 Żydów[79]. Istota polskiego udziału w masakrach Żydów w czasie wojny do dziś pozostaje przedmiotem kontrowersji, choć Instytut Pamięci Narodowej przedstawił dowody na istnienie zajść podobnych do jedwabieńskich w wielu innych miejscowościach regionu[80]. Jako powód takiego zachowania wymienia się antysemityzm, chęć odwetu na Żydach wspierających komunistów lub też zwykłą chciwość.
Niemcy utworzyli wiele gett, w których skupiano Żydów z całych okupowanych terenów. Największe były getto w Warszawie (w którym przebywało ok. 460 tys. osób w 1941 r., 380 tys. w 1942 r.[81]), a także getto w Łodzi (gdzie znajdowało się ok. 160 tys. Żydów[82]). Inne polskie miasta, w których powstawały duże getta to m.in. Białystok, Częstochowa, Kielce, Kraków, Lublin, Lwów, Radom i Wilno. Ewenementem na skalę krajową było otwarte getto w Szydłowcu.
Warszawskie getto zostało założone przez generalnego gubernatora Hansa Franka 16 października 1940. W tym czasie 450 tys. Żydów skupionych w getcie stanowiło ok. 30% populacji Warszawy, podczas gdy zajmowało ono tylko ok. 2,4% powierzchni miasta[83]. 16 listopada wybudowano wysoki mur, ostatecznie odgradzając je od reszty świata. W ciągu następnego półtora roku do getta przywożono Żydów z mniejszych miast i wsi. Jednak liczba w ten sposób uwięzionych pozostawała ta sama, gdyż wielu umierało z powodu głodu i chorób zakaźnych, zwłaszcza tyfusu. Średnie racje żywieniowe w 1941 dla Żydów w Warszawie wynosiły 253 kcal, 669 kcal dla Polaków, podczas gdy dla Niemców – 2613 kcal.
22 czerwca 1942 rozpoczęła się masowa deportacja, w czasie następnych 52 dni (do 12 września 1942), około 300 tys. osób zostało przewiezionych pociągami do obozu zagłady w Treblince. Deportacja została przeprowadzona przez 50 niemieckich żołnierzy SS, 200 łotewskich żołnierzy z batalionów Schutzmannschaften, 200 ukraińskich policjantów i 2500 członków Żydowskiej Policji Getta. W zamian za współpracę, nietykalność zagwarantowano pracownikom Judenratu, jak również funkcjonariuszom Żydowskiej Policji i ich rodzinom. Okazało się jednak, że gwarancje te działały tylko przez krótki czas.Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie
-
Wesoly_Kostek 11.5.2010 (19:48)
www.sciaga.pl
http://sciaga.onet.pl/12581,56,138,18,1,19717,sciaga.htmlDodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie
Podobne zadania
wojny po II wojnie światowej Przedmiot: Historia / Gimnazjum | 1 rozwiązanie | autor: jooanna_ 15.4.2010 (18:05) |
Wymień miejsca gdzie Polacy walczyli w czasie II wojny światowej. Przedmiot: Historia / Gimnazjum | 3 rozwiązania | autor: Johanna 25.4.2010 (11:50) |
Wojny grecko-perskie.pilne!!! Przedmiot: Historia / Gimnazjum | 1 rozwiązanie | autor: ada135 28.4.2010 (17:26) |
Jaki wpływ na przebieg II Wojny Światowej miały zdobycze techniki? Przedmiot: Historia / Gimnazjum | 1 rozwiązanie | autor: jao-cha 3.5.2010 (17:13) |
na czym polega człowieczeństwo w nieludzkich czasach wojny Przedmiot: Historia / Gimnazjum | 1 rozwiązanie | autor: ktos1315 3.5.2010 (18:45) |
Podobne materiały
Przydatność 50% W czasie wojny milczą prawa.
Już od najdawniejszych czasów, do lat nam współczesnych okres wojen i konfliktów zacierał wszelkie prawa. Łamane były prawa pisane i kodeksowe, jak również i te jeszcze niepisane, a wynikające z tradycji, obrzędu i kultury. Słowa Cycerona „w czasie wojny milczą prawa”, choć wypowiedziane przed naszą erą są trafne i wiecznie aktualne. Mają wymiar ponadczasowy. Na...
Przydatność 100% Opowiadanie Warszawiaka w czasie wojny.
Niedziela 17 stycznia 1943r. Dziś miałem dzień pełen wrażeń, którego nie zapomnę do końca życia, gdy obudziłem się rano, usłyszałem dziwne wrzaski z mojej klatki.szybko zerwalem sie z lozka i zaczelem sie ubierac. po pewniej chwili niespodziewanie usluszalem jak ktos wali do moich dzwi.udając ze nikogo nie ma w domu wyjzalem przez malo dziurke w dzwiach, zauwazylem 3...
Przydatność 100% Kwestia Polska w czasie I Wojny Światowej.
W początkowym okresie działań wojennych na Zachodzie i na Wschodzie mocarstwa traktowały sprawę polską z dużą rezerwą. Austro-Węgry zezwoliły na tworzenie Legionów Polskich, ale zawiedzione w swych rachubach na wywołanie powstania na tyłach armii rosyjskiej, traktowali Legiony jako siłę pomocniczą. Rosjanie również nie traktowali poważnie utworzonego przy ich boku Legionu...
Przydatność 100% Ziemie polskie w czasie II wojny światowej.
Państwo polskie po wielu latach przebywania pod zaborami, odrodziło się po pierwszej wojnie światowej jako wolny i niepodległy kraj. Jego mieszkańcy nie cieszyli się jednak odzyskaną wolnością zbyt długo. Sąsiadujący z Polską – Niemcy szybko zdołali odbudować swoją armię i we wrześniu 1939 roku rozpoczęli kolejny globalny konflikt zbrojny ( drugą wojnę...
Przydatność 50% Ziemie polskie w czasie drugiej wojny światowej.
Państwo polskie po wielu latach przebywania pod zaborami, odrodziło się po pierwszej wojnie światowej jako wolny i niepodległy kraj. Jego mieszkańcy nie cieszyli się jednak odzyskaną wolnością zbyt długo. Sąsiadujący z Polską – Niemcy szybko zdołali odbudować swoją armię i we wrześniu 1939 roku rozpoczęli kolejny globalny konflikt zbrojny ( drugą wojnę...
0 odpowiada - 0 ogląda - 3 rozwiązań
0 0
Konto usunięte 11.5.2010 (19:40)
Partia nazistowska i jej przywódca Adolf Hitler po dojściu do władzy w 1933 rozpoczęli realizację programu rasistowskiego i antysemickiego, przewidującego izolację ludności żydowskiej i stopniowe pozbawienie jej wszelkich praw obywatelskich oraz cywilnych. Usunięto Żydów z miejsc pracy, wszystkie żydowskie nieruchomości i przedsiębiorstwa uległy konfiskacie. Wspierano także emigrację Żydów z Niemiec. Główną podstawą prawną dyskryminujących posunięć były ustawy norymberskie z 1936 roku.
W okresie przedwojennym Niemcy rozwinęli także uzasadniającą te kroki wielką akcję propagandową. Oskarżali Żydów o pasożytnictwo, wyzysk, demoralizowanie i niszczenie narodów, wśród których zamieszkują. Propaganda nagłaśniała także rzekomą organizację międzynarodowego spisku, obejmującego żydowskich bankierów i przemysłowców, a także polityków pochodzenia żydowskiego i znajdujących się pod wpływem Żydów. Spisek ten miał mieć charakter międzynarodowy; obejmował rzekomo liberałów, socjaldemokratów i komunistów, a także masonów, słowem wszelkie organizacje polityczne przeciwstawiające się nazizmowi lub po prostu z nim nie sympatyzujące.
Naziści postrzegali Żydów nie jako wspólnotę wyznaniową czy narodowościową - odrzucali zatem religijną konwersję albo asymilację jako rozwiązanie "problemu żydowskiego". Ich zdaniem Żydzi stanowili rasę, czy raczej mieszankę rasową, której reprezentanci stanowią element szkodliwy z przyczyn genetycznych: takie postrzeganie Żydów skłaniało do ich izolowania i eliminowania a także do nieoszczędzania zasymilowanych osób pochodzenia żydowskiego. Poglądy takie były przedstawiane w sposób sugerujący rzekomą naukowość sądów tak głoszonej propagandy, odwoływano się do sfałszowanej wiedzy historycznej, antropologicznej. Szerzono informacje nieprawdziwe i sprzeczne. Jednocześnie niektórzy z nazistów z najwyższych kręgów władzy byli pochodzenia żydowskiego co było skrzętnie ukrywane. Antysemicka i rasistowska propaganda znalazła częściowy oddźwięk wśród Niemców, ale także w innych krajach europejskich, sprzyjając postawom kolaboracji, albo - częściej - obojętności wobec holocaustu.
Po wybuchu wojny polityka nazistów wobec Żydów była wprowadzana w kolejnych krajach europejskich w miarę ich zajmowania przez wojska niemieckie. Przybierało to z reguły formy rejestracji osób pochodzenia żydowskiego, zmuszania do noszenia na ubraniach specjalnych opasek na rękawie i symbolu sześcioramiennej gwiazdy Dawida, wprowadzania różnych zakazów i posunięć dyskryminujących, w krajach z liczną ludnością żydowską (m.in. w Polsce) izolację w dzielnicach zamkniętych (gettach), często otoczonych murem. Wobec Żydów łamiących przepisy dyskryminacyjne, albo opuszczających zamknięte dzielnice wprowadzano kary śmierci. Również surowe kary wprowadzano wobec osób pomagających Żydom (w Polsce kara śmierci obowiązywała za pomoc w ukrywaniu się albo za dostarczanie żywności). Koncentracja dużych mas ludzi w niewielkich obszarach powodowała częste choroby, a ograniczone dostawy żywności - masową śmierć głodową.
Początkowo władze niemieckie rozważały wysiedlenie europejskich Żydów, ale projekt ten był niemożliwy do przeprowadzenia w warunkach wojny. Pierwszym aktem eksterminacji były działania Einsatzgruppen SS na terenie ZSRR po inwazji 22 czerwca 1941 roku. Oddziały te, działające wkrótce po wkraczających wojskach niemieckich dokonały zabójstw ponad pół miliona Żydów, a także Cyganów, jeńców wojennych oraz członków partii komunistycznej. Rola tych oddziałów sprowadzała się do spędzania lokalnej ludności żydowskiej i innych osób przeznaczonych do eksterminacji do specjalnych miejsc i masowych rozstrzeliwań, najczęściej za pomocą karabinów maszynowych. Niekiedy wykorzystywano miejscowych kolaborantów do pomocy w morderstwie. W ten sposób dokonano holocaustu Żydów ukraińskich, besarabskich, białoruskich i bałtyjskich. Najbardziej znanym miejscem eksterminacji są wąwozy Babij Jar koło Kijowa, gdzie 29 i 30 września 1941 zamordowano ponad 33.700 Żydów.
Władze nazistowskie oceniły taką metodę zabijania Żydów za zbyt kosztowną (amunicja) i pracochłonną oraz trudną do powtórzenia w krajach, w których terror był słabszy. Na mniejszą skalę eksperymentowano z innym pomysłem: samochodami wydzielającymi gazy spalinowe do ładowni i zabijające znajdujących się w niej ludzi tlenkiem węgla. Po okresie eksperymentów najbardziej racjonalnym sposobem mordowania okazał się gaz Cyklon B, używany dawniej jako środek_owadobójczy.
\"Rozwiązanie problemu żydowskiego\" było przedmiotem obrad konferencji w Wannsee 20 stycznia 1942 roku. Ustalono na niej, że problem dotyczy 11 milionów Żydów europejskich i należy go przeprowadzić poprzez \"wysiedlenie\" Żydów \"na Wschód\" w sposób, który znacznie zmniejszy liczbę ludności żydowskiej. Przeprowadzenie operacji powierzono SS, a jej koordynowanie miał prowadzić Obersturmbannfhrer Adolf Eichmann. Postanowiono również wykorzystać doświadczenia programu eutanazji T-4.
Pierwszym systematycznym programem eksterminacji Żydów była Operacja Reinhardt, która objęła 2 miliony Żydów zamieszkujących Generalne Gubernie. W ramach tej operacji utworzono obozy zagłady: Bełżec, Sobibór i Treblinka. Później utworzono także obozy zagłady w Brzezince, Chełmnie i Majdanku.(Mapa nr.1, str.6)Wszystkie obozy umieszczono na ziemiach polskich z powodu utrudniającego pomoc terroru, centralnego położenia Polski, dużej populacji żydowskiej oraz wystarczającej_infrastruktury_kolejowej.
Eksterminacja obejmowała kolejne grupy Żydów, poczynając od osób bezużytecznych jako pracownicy, osób starszych, kobiet i dzieci, ale nie ominęła Żydów pracujących na rzecz wojsk niemieckich. Systematycznie opróżniono żydowskie getta, rozpoczęto polowanie na Żydów ukrywających się po tzw. stronie aryjskiej. Operację rozciągnięto na wszystkie kraje pod okupacją niemiecką. Wykorzystując pomoc kolaborantów osoby pochodzenia żydowskiego odizolowywano i wysyłano transportem kolejowym do obozów zagłady, gdzie byli z reguły bezzwłocznie kierowani do komór gazowych.
Obozy koncentracyjne, znajdujące się na terenie dzisiejszej Polski pozostawały przez długi czas niezauważone przez opinię publiczną innych państw oraz Żydów mieszkających w Ameryce. Pierwsze dokumenty na temat istnienia obozów koncentracyjnych były dostarczone na Zachód już w 1942 roku, w czym znaczny udział miał polski ruch oporu na ziemiach okupowanych. Jednak skala niemieckich działań, a zwłaszcza ich przemysłowy charakter, była tak wielka że czołowi politycy zachodni nie chcieli uwierzyć w możliwość ludobójstwa w takich rozmiarach.
Skutkiem prowadzonej przez Niemców polityki eksterminacji Żydów i Cyganów jako niearyjczyków dla których nie było miejsca w nowym państwie niemieckim była śmierć około 6 mln żydowskich mężczyzn, kobiet oraz dzieci i prawie doszczętna likwidacja wielu społeczności prześladowanych ras. Informacje o holocauście wstrząsnęły światową opinią publiczną, wywołując powszechne potępienie nazizmu i kolaboracji z Niemcami. Skompromitowane zostały wszelkie idee polityczne wiążące się w pewien sposób z nazizmem i holocaustem, w tym eutanazja, programy genetyczne, rasizm, antysemityzm, nacjonalizm, autorytarne_szkolnictwo.
Odpowiedzialnych za prowadzenie eksterminacji oskarżono po wojnie w ramach procesów norymberskich. Zaś zbrodnie te uznano za zbrodnie przeciwko ludzkości, nie podlegające przedawnieniu.
Innym skutkiem informacji o holocauście było fala współczucia wobec Żydów, która przyczyniła się do popierania (głównie w USA) przez różne środowiska państwa Izrael i ruchów syjonistycznych. Holocaust był źródłem poczucie winy oraz wstydu (zwłaszcza w Niemczech), lęku przed niemieckim nacjonalizmem, oraz świadomości konieczności poniesienia konsekwencji działań polityków nazistowskich. Rozrachunek objął także kościoły chrześcijańskie.
Holocaust był jednym z czynników, które spowodowały wzmocnienie postaw syjonistycznych oraz emigrację ocalonych Żydów do Izraela po II wojnie światowej. Wielu Żydów doszło do przekonania, że tylko posiadanie własnego państwa może uniemożliwić powtórzenie się tragedii. Holocaust stał się jednym z ważniejszych elementów świadomości żydowskiej. Poparcie wielu działaczy arabskich dla Hitlera w czasie II wojny światowej i holocaustu w pewnym stopniu stępiło wrażliwość na los ludności arabskiej w Palestynie
Skutki te wywołały także przeciwstawną reakcję. Oskarżano organizacje żydowskie oraz państwo Izrael o wykorzystywanie holocaustu dla własnych celów finansowych i politycznych (Holocaust Industry). Polityczne znaczenie uzyskała grupa historyków, określana mianem rewizjonistów holocaustu (Holocaust revisioners), która poddawała w wątpliwość liczbę ofiar holocaustu. W środowiskach neonazistowskich i w świecie arabskim pojawiały się także głosy, które negowały istnienie hitlerowskich obozów zagłady oraz dokonane w nich ludobójstwo, istnienie komór gazowych oraz planu zagłady Żydów. W wielu krajach (w tym w Polsce) poglądy takie są ścigane sądownie, albo cenzurowane (tzw. kłamstwo oświęcimskie).
Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie