Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  ateniara 10.5.2010 (12:46)

  Był piątek. Po obiedzie przyszła do mnie moja najlepsza koleżanka Marta. Znamy się od dziecka i od zawsze się przyjaźnimy. Ten dzień był bardzo ładny, świeciło słoneczko, niebo było bardzo pogodne. Tak więc postanowiłyśmy z Martą udać się na małą wycieczke do pobliskiego lasu. Często tam chodziłyśmy, lecz dzisiaj nasza wyprawa była wyjątkowa.
  Spakowałyśmy sobie plecaki, w których zabrałyśmy coś do picia, małą przekąskę i jeszcze kilka drobiazgów. Poczym wyruszyłyśmy w drogę.
  Las był taki piękny tamtego dnia, ćwierkały ptaszki, fruwały motylki i wiatr roznosił zapach kwiatków.
  Szłyśmy cały czas dróżką by się nie zgubic. Śpiewałyśmy różne piosenki, śmiałyśmy się. W środku lasu była nasz polana, na której zawsze robimy sobie mały piknik. Tym razem również rozłożyłyśmy kocyk i zajadałyśmy się smakołykami patrząc w niebo. W pewnym momencie usłyszałyśmy szum strumyka, choć nigdy nie było tu żadnej rzeczki. Tak więc postanowiłyśmy sprawdzić co to może być. Przebiegłyśmy kawałek polany i na skraju jej płyną mały strumy z krystalicznie czystą wodą. Spojrzałyśmy na siebie zdziwione. Marta spytała : " Widziałaś ten strumyk wcześniej?", a ja odpowiedziałam, że nie. Ściągłyśmy buty i gołymi nóżkami biegałyśmy po strumyku. Bawiłyśmy się super. Postanowiłyśmy sprawdzić co znajduje się na końcu strumyka i szłyśmy w stronę, którą potoczek nam pokazywał. Ku naszemu zdziwieniu na końcu znajdowała się maleńka polana, gdzie przy strumyczku poiły się zwierzęta. Stałyśmy nie ruchomo by nie spłoszyć tych ślicznych ptaszków, zajączków i innych leśnym zwierzątek. Nie zwróciłyśmy uwagi, że już jest tak późno i musiałyśmy wracać bo pewnie rodzice się martwili. Pobiegłyśmy strumyczkiem do tego miejsca, z którego wyszliśmy. Pogiegłyśmy w stronę naszego kocyka, a tam....mała sarenka jadła nasze maliny i jerzyny, które pozbierałyśmy w drodze na polankę. Sarenka przestraszyła się nas i uciekła, a my szybko się spakowałyśmy. Całą drogę do domu śmiałyśmy się i jednocześnie cieszyłyśmy się z dzisiajszej wyprawy do lasu.
  Po powrocie każda z nas poszła do swojego domu. Rodzice byli bardzo źli, że nie było nas tak długo i zabronili przez tydzień wychodzić z domu. Po mimo kary i tak nie żałuje dzisiajszej przygody. I mam nadzieje, że jeszcze kiedyś uda się nam odnaleźć zaczarowaną polanę z róźnymi zwierzątkami.
  

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie