Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  olka9703 9.5.2010 (17:23)

  http://www.google.pl/images?hl=pl&source=imghp&q=Sztuka+wojenna+w+%C5%9Bredniowieczu&btnG=Szukaj+obraz%C3%B3w&gbv=2&aq=f&aqi=&aql=&oq=&gs_rfai=
  
  Tu są zdjęcia
  
  Chciałbym napisać tu parę słów o rozwoju sztuki wojennej w interesującej nas epoce. Pominę tu bardziej szczegółowe kwestie uzbrojenia, którymi zajmę się w osobnym linku. Epoka nowożytna przyniosła szereg zmian w prowadzeniu wojen. Znika praktycznie z pól wojennych ciężka jazda charakterystyczna dla średniowiecza. Konnica schodzi na dalszy plan i stanowi mniejszą część nowoczesnej armii. Na czoło wysuwa się zdecydowanie piechota, uzbrajana w coraz lepszą broń palną i oczywiście artyleria. Powoduje to całkowitą zmianę ustawień wojsk na polu walki. Piechota jest ustawiana w zwarte czworoboki, których zewnętrzne, pojedyncze szeregi stanowią pikinierzy, za nimi zaś wewnątrz stoi kilka szeregów strzelców. Zadanie pikinierów jest proste, ustawić piki w ten sposób, by nieprzyjacielska jazda nie mogła się przebić i zaatakować strzelców. Pod taką osłoną strzelcy mogą wykonywać swoje własne zadania. Pierwszy szereg strzela, drugi nabija broń, zastępując następnie linię tych, którzy wystrzelili. Formacja taka na polu walki jest często śmiertelnie skuteczna, dlatego też jest stosowana z powodzeniem na wszystkich polach bitew. No może prawie. Gdy w Europie zachodniej piechota zajmuje pierwsze miejsce, w Europie wschodniej sytuacja jest trochę inna. Powodem jest tutaj kwestia czysto geograficzna, zbyt małe zaludnienie i szerokie połacie wyludnionych terenów. W takich warunkach armia złożona wyłącznie z piechoty nie jest w stanie skutecznie operować ze względu na zbyt małą mobilność. Dlatego też armie wschodnie ciągle muszą składać się w dużej części z kawalerii, która jednakże jest dużo lżejsza od tej funkcjonującej w średniowieczu.
  Wyżej wspomniałem już o artylerii. Interesujący nas okres wprowadza sukcesywnie nowy wynalazek jakim jest łoże działowe, czyli inaczej laweta. Do tej pory działa przewożono na wozach, co ograniczało bardzo ich możliwości bojowe. Laweta z kołami, na której umieszcza się działa, zwiększa możliwości mobilne i co za tym idzie wartość bojową artylerii. Teraz dużo szybciej można ustawić działa w szeregu, odwracać je i unikać niekontrolowanego odrzutu. Różne wynalazki przy ulepszaniu kul armatnich wzmagają przy okazji siłę ognia artylerii. Przy okazji tych przemyśliwań mimochodem na polu walki pojawia się granat ręczny wystrzeliwany czy to z kuszy o specjalnym łożu, czy też wprawiany w ruch siłą mięśni ludzkich wykonujących tak zwany rzut.
  Okres walki o Dominium Maris Baltici to szerokie wykorzystywanie żołnierza zaciężnego. Oddział zaciężny jest organizowany w ten sposób, że odpowiedni mocodawca, na przykład król, książę, miasto, zawiera umowę z dowódcą wojskowym. Otrzymuje on list przypowiedni, który stanowi w zasadzie pozwolenie na werbunek w określonym celu. Za uzgodnione wynagrodzenie i na ściśle określonych warunkach dowódca taki wystawia na swój koszt określoną liczbę żołnierzy i walczy do wypełnienia umowy. Oddział zaciężny tak sformowany, na czas służby zostaje całkowicie podporządkowany władcy, który go opłaca. No, chyba że zachodzą okoliczności wyjątkowe, jak na przykład nie wypłacanie żołdu gwarantowanego umową, wtedy to nastąpić może mała różnica zdań i żołnierz decyduje się na odebranie należności korzystając z uprzejmości mieszkańców państwa, na terenie którego właśnie się znajduje.
  Są to ogólne zasady panujące w dziedzinie sztuki wojennej, które można wykorzystać, a na pewno należy wiedzieć prowadząc rozgrywkę w systemie Dominium. Biorąc pod uwagę, że system ten obejmuje realia zarówno historyczne, jak i alternatywne, poniżej podam jeszcze parę dodatkowych założeń systemowych dotyczących możliwości poborowych oraz formacji wykorzystywanych przez poszczególne państwa europejskie.
  Organizacja wojskowa
  
  
  Piechota
  
  Drużyna - 10 żołnierzy + sierżant = 11
  Pikiet - 5 drużyn + porucznik = 56
  Kompania - 2 pikiety + kapitan = 113
  Batalion - 6 kompanii + pułkownik = 679
  Regiment - parę batalionów + generał major
  Brygada - wiele batalionów i chorągwi + generał
  
  Kawaleria
  
  Drużyna - 10 żołnierzy + wachmistrz = 11
  Szwadron - 5 drużyn + porucznik = 56
  Kompania - 2 szwadrony + kapitan = 113
  Rota - 3 kompanie + rotmistrz = 340
  Chorągiew - 2 roty + pułkownik = 681
  
  Liczebność batalionu piechoty:
  600 żołnierzy
  60 sierżantów
  12 poruczników
  6 kapitanów
  pułkownik
  = 679 ludzi
  
  Liczebność chorągwi jazdy:
  600 konnych
  60 wachmistrzów
  12 poruczników
  6 kapitanów
  2 rotmistrzów
  pułkownik
  = 681 ludzi
  
  
  Stopnie wojskowe:
  Kapral - podoficer, stopień nominalny w ramach drużyny, zastępca sierżanta
  Sierżant - Wachmistrz
  Porucznik
  Kapitan
  Rotmistrz
  Pułkownik
  Generał major
  Generał
  
  Roczny żołd batalionu piechoty:
  
  2190 - pułkownik
  
  6 x 1440 - kapitanowie
  
  12 x 1095 - porucznicy
  
  60 x 730 - sierżanci
  
  600 x 540 - żołnierze
  
  = 391 770
  
  z prowiantowaniem
  
  + 35 308 licząc po 5 groszy dziennie za żołnierza
  
  = 427078
  Cechą charakterystyczną sztuki wojennej jest to, iż podlega ona permanentnym zmianom. Zwycięstwo w dużym stopniu uzależnione jest od tego czy uda się przeciwnika zaskoczyć, samemu nie wpadając w pułapkę. Konieczne jest więc nieustanne wyciąganie wniosków z bitw poprzednich i korygowanie założeń. W wiekach XIV i XV nastąpiły na tym polu zmiany większe niż kiedykolwiek, powodując jednocześnie poważne komplikacje ówczesnego układu społecznego.
  
  W okresie średniowiecza taktyka nie odgrywała najistotniejszej roli. Bitwy w dużej mierze polegały na indywidualnych pojedynkach poszczególnych rycerzy i chaotycznych starciach całych grup. Jako że zazwyczaj dochodziło do starć czołowych, dowodzenie było niezwykle trudne, jeśli nie niemożliwe. Ówczesne sztuka walki znacznie lepiej sprawdzała się na turniejach rycerskich aniżeli na polu walki. Tak było aż do połowy wieku XIV.
  

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie