Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  Konto usunięte 29.3.2011 (17:51)

  Powieść Bolesława Prusa pt. "Lalka" została napisana w epoce pozytywizmu. Był to czas, w którym ważną rolę odgrywała praca i nauka.
  
  Akcja podanego fragmentu "Lalki" rozgrywa się podczas pobytu Stanisława Wokulskiego w Paryżu. Występuje narrator trzecioosobowy. wszechwiedzący. Bohater fragmentu jest bogatym kupcem, który wszystko co posiadał zdobył dzięki ciężkiej pracy. Już jako młodzieniec stawiał na wykształcenie. Wziął udział w powstaniu styczniowym, za co został zesłany na Syberię. Wykształcił się na poezji romantycznej, był nieszczęśliwie zakochany w zubożałej szlachciance Izabeli Łęckiej. Stanisław założył spółkę handlową, prowadził interesy na dużą skalę. Otaczał się ludźmi bogatymi i wpływowymi. Przyjaźnił się z Żydami, którzy pomagali mu w sklepie. Fascynował się nauką, postepem technicznym i zapewne to sprowadziło go do Paryża.
  
  Wokulski w podanym fragmencie zwiedza Paryż. Jest spostrzegawczy, dostrzega to, czego nie dostrzegł jeszcze nikt inny, nawet najwieksi podróżnicy. Zastanawia się nad tym, jak to mozliwe, ze miasto jest tak genialnie skomponowane skoro było budowane przez wiele wieków, przez ludzi, którzy się nie znali i żyli w odmiennych epokach. Przyciąga go ten harmonijny i logiczny plan miasta, który robi na nim wielkie wrażenie. Bohater jest oszołomiony różnicami w rozwoju Paryża, a Warszawy. Stanisław opisuje położenie lasku Vincennes i Bulońskiego, które tworzą to co możnaby nazwać kręgosłupem miasta. Stolica Francji jest jakby organizmem. Każde miejsce, budynek są narządami, które tworzą Paryż. W utworze czytamy:
  
  "Ogon jej opiera się o plac Bastylii, głowa o Łuk Gwiazdy (...) Szyję stanowią Pola Elizejskie, gorset Tuilevies i Louvre, ogonem jest Ratusz, Notre - Dame i nareszcie Kolumna Lipowa na palcu Bastylii". Paryż jest czyms wiecej niż tylko dobrze wykonaną pracą inżynierów, to miasto ma duszę.
  
  W Paryżu ludzie zajmują się niemal każdą dziedziną: przemysłem, rzemiosłem, handlem i finansami. Rozwija się nauka. Wokulski stwierdza, że praca tutejszych ludzi przynosi takie same skutki jak praca pszczół, mrówek lub związków chemicznych, które się łączą. Bohater zauważa pozytywne rezultaty wspólnej pracy ludzi. Odnajdujemy teorię organicyzmu, pracy u podstaw, pracy organicznej. Bohater powieści Prusa zauważa, że praca jest najważniejsza, że dzięki niej mozliwy jest postęp. Występuje więc nawiązanie do ewolucjonizmu, utylitaryzmu - zasady pozytku, ogólnej realizacji.
  
  Wokulski rozmyśla nad historią pewnej paryskiej rodziny, która bogaciła się dzięki pracy. Dziad był skromnym rzemieślnikiem a jego prawnuk milionerem.
  
  Stanisław wypowiada słowa: "Jestem dziki człowiek - więc wpadłem w obłęd, ale wydobędzie mnie z niego cywilizacja". Stwierdza, ze zagubił się w życiu, ale wszystko się zmieni. Wierzy, że na nauka, postęp techniczny, wynalazki i poświęcenie się pracy mogą nadać sens jego życiu.
  
  Paryż w oczach Wokulskiego był miejscem pieknym, z którego nie chciało się wyjeżdżać. Odnajduje w nim pozytywistyczne koncepcje społeczne, spokój i sens swojego życia. Każdy dzień tam spędzony przynosił mu nowe pomysły. Paryż jest potęgą, miejscem nauki i pracy Społeczeństwo paryskie, w przeciwieństwie do warszawskiego nie jest podzielone. Stanisława przyciąga ład i spokój panujące w tym miejscu. Poznaje on architekturę, mentalność społeczną, miejscowe zwyczaje. Atmosfera panujaca w tym miescie, to co widzi, o czym słyszy wpływają na jego sposób widzenia tego miejsca, sprawiają, że odnajduje sens życia, chce działać. Szkoda tylko, że nie wytrwał w postanowieniach i po powrocie do Warszawy oddał się w pełni miłości, która go zgubiła.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie