Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  kropkapl 26.1.2011 (19:33)

  Jechaliśmy właśnie na wycieczkę szkolną w góry .Było nas 23 osoby plus wychowawca i jeden opiekun.
  Edmund jak zwykle się wygłupiał i biegał po autokarze. Na nic się zdały prośby,ostrzeżenia i kary pani, on ciągle dokazywał. Pod koniec trasy autokaru mijaliśmy skaliste zbocze pani uznała że czas na przerwę dla nas i oczywiście wykończonego naszymi wrzaskami kierowcy. Wszyscy włącznie z opiekunami i kierowcą odpoczywali na trawie tylko jednemu Edmundowi się nudziło, więc zaczoł dokuczać koleżankom. Pani miała go już dosyć więc kazała my iść do autokaru i czekać na koniec przerwy. Niestety Edmund jak to Edmund nie usiedziałby na miejscy 5 minut. Zaczoł się bawić kablami spod kierownicy; rozcinał je, łączył i tak dalej. Gdy przerwa się skończyła wrócił na miejsce jak gdyby nigdy nic i jak wszyscy się już znaleźli w autokarze kierowca ruszył. Zdziwił się, że jedziemy tak szybko i strasznie ciężko było zwolnić(chamulce prawie wcale nie reagowały na wysiłki kierowcy). Na nieszczęście zbliżaliśmy się do ostrego zakrętu tuż przy zboczu. Edmund oczywiście się śmiał i był bardzo zadowolony ze swojego kawału. Zbocze coraz bliżej a chamulce nie działają i oczywiście wszyscy w krzyk. Nic się nie dało zrobić autokar razem z nami stoczył się ze zbocza. Na szczęście nic poważnego nikomu się nie stało. Gdy wyczołgała się spod autokary ostatnia osoba wszyscy spojrzeliśmy na Edmunda, oczywiste było dla nas że to jego sprawka. Edmund nie prubował się nawet tłumaczyć wiedział, że nabroił. Jednak po chwili ktoś dopiero zauwrzył gdzie się znajdujemy. Byliśmy w samym środku lasu; i znowu bezkresna panika. Jednak jedna osoba zachowała zimną krew; właśnie Edmund. Spokojnie rozejrzał się po okolicy i głośno krzykną by przywołać ten chaos do porządku. Zdziwieni zamilkneliśmy, a Edmund spokojnie oznajmił żebyśmy nie panikowali i że on wie jak poradzić sobie z tym nieszczęściem. Nawet pani osłupiała, ale nie wiedziała co robić więc była cicho. Tak więc najwiękrzy rozrabiaka prowadził nas po lesie. Edmund czułsię odpowiedzalny za nasz bezpieczny powrót, nikt bowiem nie wiedział że nasz kolega jest harcerzem i tak dobrze radzi sobie w takim środowisku. A Edmund szedł i szedł i nikt nawet nie zauwarzył kiedy znaleźliśmy się na znanym górskim szlaku cały dzień szliśmy ,ale doszliśmy do ośrodka wypoczynkowego znajdującego się w tych górach. Wszyscy szczęśliwi, a zarazem zaskoczeni tym że Edmund rzeczywiście nas uratował, bowiem nikt w tych górach z nas niebył i nie znał tutejszych szlaków. Więc Edmund nie dostał kary, ale jedno nie dawało nam spokoju; skąd on tak dobrze się tam orientował. Nasz kolega odpowiedział że to proste; na jednej z harcerskich wycieczek wylądował ze swoją grupą w tym lesie i musieli dojść z tamtąd do jakiejkolwiek cywilacji (to był taki harcerski test przetrwania w dziczy).
  Oczywiście Edmund nie przestał rozrabiać, ale nasza klasa patrzyła na niego już zupełnie inaczej.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie