Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  mira31130 3.5.2010 (10:03)

  (1897-1962) W jego życiu i twórczości nierozłącznie splatają się romantyzm i lewicowość. Ten najwybitniejszy (jedyny wybitny) poeta proletariacki walczył w Legionach Piłsudskiego, za udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 r. został odznaczony krzyżem Virtuti Militari, by zaraz potem przyłączyć się do ugrupowania lewicującej młodzieży. Już w momencie debiutu (1925) wpisuje się w nurt poezji rewolucyjnej. W części wierszy Broniewskiego widać wyraźne wpływy heroicznych wzorców romantycznych, w innych jego język jest prostszy, a poeta nie dba w nich o tradycyjnie pojęte piękno poetyckie. Przeciwstawiając sobie te dwa radykalnie różne wzorce - liryki romantycznej i rewolucyjnej, konstruuje własny model romantycznej poezji walczącej. Często przywołuje w swoich wierszach postacie rewolucjonistów - zarówno tych słynnych (Elegia na śmierć Ludwika Waryńskiego), jak i anonimowych (Na śmierć rewolucjonisty). Obok poezji rewolucyjnego buntu i protestu Broniewski uprawia także refleksyjną lirykę osobistą. Wyróżniają się w niej utwory wspomnieniowe, takie jak Miasto rodzinne czy Mój pogrzeb. Zbliżająca się wojna zmusza poetę do ponownego oddania się poezji zaangażowanej, tym razem patriotycznej. W kwietniu 1939 r. pisze słynny apel do narodu - Bagnet na broń. Podczas wojny poeta trafia do sowieckiego więzienia, a następnie do armii Andersa (pracuje w biurze prasowym). Natomiast po powrocie do kraju w 1945 r. swoją twórczością wspiera nową władzę, w latach 50. tworzy poezję socrealistyczną (poemat Słowo o Stalinie). Nawet w ostatnim tomie Broniewskiego Anka, poświęconym pamięci tragicznie zmarłej córki, obok przejmujących wierszy osobistych znajdują się zdumiewające utwory agitacyjne.
  
  BRONIEWSKI W SWOICH TRENACH UKAZUJE SMIERĆ JAKO COS NORMALNEGO I CODZIENNEGO.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie