Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  babsi444 6.4.2010 (14:22)

  Romantyzm europejski rozpoczyna się w latach dziewięćdziesiątych XVIII wieku i trwa do około lat czterdziestych XIX wieku. Popularnie dzieli się go na trzy fazy:
  
  * wczesny romantyzm (około 1798-1804);
  * pełny romantyzm (około 1804-1815);
  * późny romantyzm (około 1815-1848).
  
  W Polsce mamy dwie daty początkowe: 1818 i 1822 rok. W 1818 roku ukazała się słynna rozprawa Kazimierza Brodzińskiego O klasyczności i romantyczności, która była głosem w tzw. „walce klasyków z romantykami”. Oprócz Brodzińskiego do romantyków należeli: Maurycy Mochnacki i Adam Mickiewicz. Natomiast do klasyków zaliczamy: Jana Śniadeckiego, Franciszka Dmochowskiego, Kajetana Koźmiana. Klasycy opowiadali się za przestrzeganiem klasycznych norm tworzenia, wyeliminowaniem z literatury elementów ludowych wierzeń i fantastyki oraz opieraniem poezji na rozumie i nauce. Młodzi postulowali uczuciowość, irracjonalizm, wyobraźnię. 1822 rok to wydanie Ballad i romansów Adama Mickiewicza. Romantyzm polski kończą również dwie daty: 1855 – śmierć Mickiewicza i 1863 – powstanie styczniowe.
  
  Genezę słowa „romantyzm” objaśnił Juliusz Kleiner. Otóż ironia losu sprawiła, że epoce najbardziej oddalonej od klasycznych wzorców i starożytnego myślenia za nazwę posłużył wyraz etymologicznie związany z rzymskością, bo wywodzący się od słowa romanus. Już w średniowieczu lingua romana (tj. język rzymski, a więc łaciński) oznaczała właśnie język nierzymski. W przeciwieństwie do łaciny językiem rzymskim nazywano język ludowy, który powstał z pomieszania łaciny, języków germańskich i galickich. Języki, które zostały w ten sposób utworzone, do dziś noszą nazwę języków romańskich. Od nazwy języka ludowego utworzono z czasem nazwy utworów pisanych w tym języku: „romance”, „romans”, „romant”. Romancą nazywano utwór raczej drobny, a romantami obszerne powieści, opowiadające o niezwykłych, awanturniczych, fantastycznych przygodach. I dokładnie w tym sensie po raz pierwszy pojawia się w rękopisach z XV wieku wyraz „romanticus”, czyli „romantyczny”. Później nazwy tej używano w stosunku do specjalnie pięknej poezji, pięknej natury. Następnie zaczęto mówić o romantycznych utworach, takich, które miały charakter romansu. W końcu podporządkowano temu terminowi poezję zrodzoną z form i idei średniowiecznych, czyli dramat szekspirowski i hiszpański. To pojęcie było już bliskie samym romantykom, a więc twórcom i myślicielom końca XVIII i początku XIX wieku.
  
  
  Najwybitniejsi pisarze i poeci romantyczni: Kazimierz Brodziński, Aleksander Fredro, Seweryn Goszczyński, Klementyna Hoffmanowa, Adam Mickiewicz, Antoni Malczewski, Zygmunt Krasiński, Józef Ignacy Kraszewski, Teofil Lenartowicz, Maurycy Mochnacki, Cyprian Kamil Norwid, Wincenty Pol, Henryk Rzewuski, Juliusz Słowacki, Władysław Syrokomla, Kornel Ujejski, Maria Wirtemberska, Narcyza Żmichowska.
  
  Angielska
  
  * George Gordon Byron – największy twórca romantyzmu angielskiego, a z całą pewnością i europejskiego. Jego życie naznaczone było skandalami, licznymi romansami, kontaktami z innymi wielkimi romantykami, podróżami. Byron zmarł z powodu silnej gorączki podczas walk o niepodległość Grecji. Miał zaledwie 36 lat. Najważniejsze utwory to: Wędrówki Childe Harolda, Giau Korsarz , Don Juan, Manfred, Kain.
  * Walter Scott – był szkockim powieściopisarzem i poetą związanym przede wszystkim z Edynburgiem. Otrzymał staranne wykształcenie, był adwokatem. Literatura europejska zawdzięcza mu zainteresowanie kulturą ludową, a także stworzenie dość specyficznych powieści historycznych, w których mamy elementy fantastyczne i ludowe. Napisał: Waverley, Rob Roy, Narzeczona z Lammermoor, Ivanhoe, Talizman.
  
  
  
  Niemiecka
  
  * Johann Wolfgang Goethe – największy poeta tzw. okresu „burzy i naporu”, a potem romantyzmu w Niemczech. Był niezwykle wykształcony, związany z księciem sasko-weimarskim, na dworze którego pełnił służbę. Odbył podróże do Włoch i Szwajcarii, ale zmarł w samotności po śmierci żony w Weimarze w 1832 roku. Jego poezja wywarła ogromy wpływ na literaturę europejską. Dzieła: Cierpienia młodego Wertera, Powinowactwo z wyboru, Torquato Tasso, Faust, Prometeusz, Wezwanie do Neapolu, Król Elfów, Uczeń czarnoksiężnika, Herman i Dorota.
  * Friedrich Schiller – znana jest dziś wielka przyjaźń, która łączyła go z Goethem. Był lekarzem, prawnikiem, wykładowcą historii i filozofii, twórcą teatru. Już w wieku 18 lat zdobył sławę dramatem Zbójcy, ale został aresztowany i musiał uciekać. Oprócz wspomnianego dramatu napisał jeszcze: Intryga i miłość, Wilhelm Tell, Dziewica Orleańska, Oda do radości, Don Carlos.
  
  Francuska
  
  * Victor Hugo – był poetą, pisarzem, dramaturgiem romantyzmu francuskiego. Powieści: Katedra Marii Panny w Paryżu, Nędznicy. Poezja liryczna: Ody i ballady, Legenda wieków: Sztuki: Cromwell, Król się bawi, Lukrecja Borgia, Marya Tudo
  
  Rosyjska
  
  * Aleksander Puszkin – rosyjski poeta, dramaturg i prozaik, którego dzieła maiły ogromny wpływ na rozwój romantyzmu w Europie. Należał do dekabrystów, występował przeciwko tyranii cara, co przypłacił zsyłką na południe Rosji oraz kontrolą jego dzieł do końca życia. Napisał: Rusłan i Ludmiła, Jeniec kaukaski, Trzech Budrysów, Borys Godunow, Eugeniusz Oniegin.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie