Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  sonar 26.11.2010 (20:15)

  Na skraju wyspy znajdowała się obrośnięta krzewami lauru pieczara cyklopa, a obok niej zagroda dla zwierząt. Mimo świadomości niebezpieczeństwa weszliśmy do jej wnętrza.
  Pieczara była pusta, postanowiliśmy zaczekać aż wróci jej gospodarz. Nastąpiło to dopiero wieczorem . gdy wszedł do jaskini ze strachu skamieniały nam serca. Polifem był wielki i przerażający. Najpierw zapędził swoją trzodę do jaskini , a później zamknął wejście do niej ogromnym kamieniem. Staliśmy w kącie zbici w gromadkę a tymczasem cyklop oporządzał swoje stado. Później , gdy rozpalił ognisko zauważył nas. Powiedziałem , że nazywam się Nikt , ale on mnie nie słuchał tylko złapał dwóch moich towarzyszy i zjadł ich. Rano znowu złapał kolejnych dwóch moich towarzyszy i też ich zjadł.
  Gdy spojrzał na mnie powiedział , że ja będę ostatnim , którego pożre.
  Odpowiedziałem , że doceniam ten zaszczyt i w rewanżu poczęstowałem cyklopa kubkiem starego wina. Polifemowi zasmakowało wino i pił tak długo aż padł nieprzytomny.
  Gdy to nastąpiło rozpaliłem ognisko, włożyłem do niego pal z drzewa oliwnego i oślepiłem cyklopa.
  Polifem ryczał z bólu , ale nie mógł złapać żadnego z nas.
  Siadł przy wejściu do jaskini i czekał aż ludzie będą próbowali uciec z jaskini.
  Jednak ja miałem pomysł , jak go oszukać. Przywiązałem siebie i swoich towarzyszy do brzuchów baranów .
  W ten sposób udało się nam uciec z jaskini Polifema. To wydarzenie mocno odcisnęło się mojej pamięci - i do dzisiaj tego doświadczenia nie mogę zapomnieć.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie