Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  Sandra 28.3.2010 (19:19)

  W oparciu o epopeje narodową p t : Pan Tadeusz A. Mickiewicza, Jacek Soplica
  jest bohaterem o skomplikowanej konstrukcji biograficznej, zarazem zbrodniarzem
  i pokutnikiem. Nie ma w nim romantycznego szaleństwa i buntu, pychy i
  przekonania o własnej wyjątkowości. Dzięki właśnie pokorze jest mu dane
  poznać wyroki Boga. To już nie jest przywódca narodu, lecz jego sługa.
  Życie Jacka wyraźnie rozpada się na dwie części i odpowiednio do nich zmienia
  się charakter tej postaci. Wewnętrzna przemiana odmienia praktycznie wszystko,
  przynosi zaprzeczenie wcześniejszych cech charakteru.
  Jacek Soplica, związany z wpływowym Stolnikiem Horeszką, był dość typowym
  reprezentantem szlacheckiego warcholstwa. Uważał, że dla jego samowoli, fantazji
  nie może być żadnych granic, ograniczeń prawnych i moralnych. Jako szlachcic
  czuł się równy królewskim potomkom, planował nawet prowadzenie na własną
  rękę wojny z Moskwą. Młody Soplica za nic miał sobie prawo, autorytet królewski
  powinność wobec kraju. Jako obywatel był wyłącznie zagrożeniem dla państwa,
  jego całości, wewnętrznego porządku.
  Momentem przełomowym w życiu Jacka stała się zbrodnia, zabicie Stolnika
  (magnat odmówił Soplicy ręki córki Ewy), mimowolne wsparcie Rosjan w czasie
  powstania kościuszkowskiego. Osobiste interesy i zemsta splotły się z przestępstwem
  wobec narodu. Jednak poeta dał tej postaci szansę odkupienia win. Kazał Soplicy
  wyjechać do Rzymu, gdzie został zakonnikiem. Stał się księdzem Robakiem.
  Były ów zakonnik w Legionach Dąbrowskiego, przedzierał się jako emisariusz
  do kraju, brał nawet udział w szarży pod Somosierrą, bił się pod Hohenlinden,
  Jeną. Wielokrotnie na terenie Polski pojmany i karany, w końcu z upoważnienia
  księcia Józefa przygotowywał powstanie na Litwie. Były żołnierz został
  konspiratorem, męczennikiem za sprawę.
  Z dawnego Soplicy pozostała w księdzu Robaku jedynie niezwykła odwaga. Z buty,
  samowoli, poczucia wyższości nie zachował się nawet ślad-znaczące jest przecież
  samo przybrane nazwisko. Pokutna droga przemian prowadziła od pychy po pokorę,
  bezimienność żołnierza wolności, ofiarność. Warchoł Soplica stał się niezłomnym
  bojownikiem o wolność, cichym konspiratorem, niczego nie robił dla sławy.
  Całkowicie odrzucił indywidualizm, sobiepański egoizm. Był posłusznym
  wykonawcą poleceń, jego zasadą stała się skromność i bezimienność, pozostawanie
  w cieniu. Przemiany Soplicy to także pewnego rodzaju synteza postaw narodowych.
  Jacek Soplica poświęcił drugą połowę życia wielkiemu, narodowemu celowi.
  Zmazał wszystkie grzechy młodości, ginąc w utarczce z Moskalami, jesienią
  1811 roku był już piękną, szlachetną postacią
  
  Liczę na naj:-) Pozdrawiam

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie