Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  studentka9001 26.4.2010 (20:04)

  Frodo Baggins został adoptowany przez Bilba, kiedy ten miał 99 lat. Wuj ulokował swego młodego krewniaka w Bag End (Bagosznie) i wyznaczył go na swego spadkobiercę. Frodo był wtedy "dwudziestakiem" tj. znajdował się w okresie pomiędzy dzieciństwem, a dorosłością, której próg wyznaczała liczba 33. Jak mówili ci, którzy mieli z nim do czynienia, był to przyjemny, młody hobbit, któremu mało co można było zarzucić. Przypominał również Bilba i to nie tylko z wyglądu. Frodo był krewniakiem Bilba, ale jednocześnie jego przyjacielem. To właśnie jemu Bagosz postanowił powierzyć to, co miało dla niego największą wartość - Pierścień znaleziony podczas wyprawy. Bilbowi trudno było rozstać się z małą obrączką o zadziwiających właściwościach. Nie wiedział bowiem, że jest to Jedyny Pierścień - własność Saurona, Władcy Ciemności. Za radą swego przyjaciela, czarodzieja Gandalafa, postanowił zostawić swój skarb Frodowi. To właśnie Gandalf uświadomił młodemu hobbitowi, że ten kto ma Pierścień, może sięgnąć po niewyobrażalna władzę. Jednak dopóki Pierścień istnieje, nikt nie jest bezpieczny.
  
  Frodo był istotą odpowiedzialną i uczciwą.pokazał swą troskę i uczucie do bliskich
  Kolejną zaletą Froda było uznawanie autorytetów mądrzejszych i bardziej doświadczonych od siebie, jednocześnie zachowując własne zdanie i opinię. Kiedy dla Drużyny Pierścienia nadszedł czas rozpadu, Frodo po raz wtóry podjął decyzję o samotnym pójściu do bram Mordoru. Nie chciał, aby w zadaniu powierzonemu przede wszystkim jemu musieli brać udział jego najbliżsi. Pragnął ich bezpieczeństwa, ale także tego by byli tam gdzie są bardziej potrzebni. Mimo tego, że Bractwo rozdzieliło się, przy Frodzie pozostał Sam. To właśnie z nim hobbit ostatecznie zdecydował się podążyć do Szczeliny Zagłady.
  
  Aragorn syn Arathorna urodził w 2931 roku Trzeciej Ery i żył do 120 roku Czwartej Ery.
  Był najwspanialszym wśród ludzi swojej epoki, a być może wszechczasów. Niezwykłość Aragorna wynikała zarówno z jego pochodzenia, dziedzictwa, jak i przymiotów charakteru. Posiadał on mądrość elfów, między którymi się wychował i dar przewidywania Dunedainów. Ponadto w czasie długich lat tułaczki zdobył wielką wiedzę i doświadczenie, jakie nie było udziałem żadnego z ludzi. Także dzieje i czyny Aragorna wykraczały poza możliwości zwykłych ludzi. Nie bez powodu mówiono, że w Aragornie odżyła szlachetność Numenoru.
  Aragorn był wysokim mężczyzną. Chociaż jego twarz nosiła ślady długoletniej tułaczki i zmagań, jego sylwetka zachowała młodzieńczą sprężystość. Był raczej smutnym i ponurym człowiekiem, ponieważ musiał znosić wiele Dzięki doskonalej znajomości terenu i doświadczeniu był podporą Drużyny. Wielokrotnie dzięki jego przenikliwości uniknięto zagrożenia. Gdy zabrakło Gandalfa po jego upadku z mostu Khazad-dum Aragorn stal się przewodnikiem Drużyny.
  Brał udział w wielu bitwach. Był wielkim wrogiem Saurona Sarumana. Aragorn podjął się trudnego zadania i poprowadził Szarą Kompanię przez Ścieżkę Umarłych.Gandalf - czarodziej, w tej powieści występuje jako „Gandalf szary”. Jest to mały staruszek w wysokim, spiczastym, niebieskim kapeluszu i długim szarym płaszczu przepasanym srebrną szarfą. Ma długą do pasa brodę i nosi ogromne czarne buty. W ręku trzyma zazwyczaj różdżkę. Gandalf „specjalizuje się” w czarach z płomieniem, ogniem. Narrator oznajmia: „gdziekolwiek bowiem zjawił się Gandalf, opowieści i przygody jakby cudem wyrastały dokoła niego”. Choć w tej książce Gandalf wygląda na spokojnego, nieco śmiesznego staruszka, nie ma on nic wspólnego ze znanymi z baśni czarodziejami. Okazuje się potężnym magiem, który w końcu zostaje dowódcą wszystkich walczących przeciwko Sauronowi (

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie