Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  olka9703 26.4.2010 (17:24)

  SPONAA czyli jak się uczyć
  Robiąc porządki z nostalgią wyciągnęłam z przepastnych czeluści szafy książkę Edmunda Niziurskiego “ Sposób na Alcybiadesa”.
  Mając na uwadze różnego typu wybiegi stosowane przez uczniów aby usprawiedliwić swoje nieprzygotowanie oraz metody wychowawcze współczesnych belfrów, śmiało mogę polecić lekturę książki jako przewodnika. Przewodnika specyficznego, bo prowadzącego nas przez krainy myśli i weny twórczej, miłości do nauki i niczym nie skrępowanego bytu. Jest to też zbiór metod, dzięki którym można przebrnąć przez rok szkolny nie uczestnicząc w procesie tzw. “wkuwania”. Ale nie dajcie się zwieść, gdyż wbrew pozorom “Sposób na Alcybiadesa” nie jest sposobem na unikanie nauki i słodkie lenistwo. Wręcz przeciwnie- aby nie chłonąć wiedzy trzeba się solidnie napocić, a i tak wiadomości sączą się do głowy niczym trujący jad. Pod warunkiem oczywiście, że mamy nauczyciela, który potrafi wykorzystać fenomen chłonności dziecięcych mózgów.
  W taką pułapkę wiedzy wpadła osławiona klasa 8A, której czołowi przedstawiciele kombinują co tu zrobić, żeby nie robić nic. Zwracają się zatem do starszych, bardziej doświadczonych kolegów, którzy sprzedają im lekarstwo na ich lenistwo i niezaspokojone dążenie do wolności i luzu. Chodzi tu o sposób SPONAA czyli Dryf. Sprowadzanie nauczycieli na boczne tory lekcji, odwracanie ich uwagi od przewidzianych tematów lekcji wydaje się być zajęciem łatwym. Zwłaszcza w przypadku, kiedy w grę wchodzi zwodzenie nieporadnego i budzącego litość profesora historii Alcybiadesa. Inną rzeczą jest to, że tylko na ta metodę było nieszczęsnych wyrostków stać, a o moralności i legalności tego czynu nie wspomnę w ogóle.
  Klasa wprowadza jednak metodę w życie, a nawet z godną podziwu gorliwością ją modyfikuje. Uczniowie nie wzięli jednak pod uwagę wszystkich czynników zewnętrznych, takich jak zmiana systemu nauki przez samego profesora, zaskakujące posunięcia ciała pedagogicznego, a nawet tego...że w końcu połkną bakcyla historii.
  “Sposób na Alcybiadesa” powinien być również wskazówką dla pedagogów, pokazuje bowiem jak łatwo można kształtować umysły uczniów stosując odpowiednie do nich podejście. Mniej teorii, więcej praktyki, występowanie z pozycji autorytetu, mentora a nie kata, obopólne zaufanie- to chyba podstawowe reguły, które powinno się wcielić do polskich szkół.
  W obliczu wprowadzanych zmian w oświacie może warto podsunąć tego typu pomysły na reformę. A na początek, proponuje lekturę książki Pana Niziurskiego. Może na ministra oświaty też znajdzie się sposób?

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie