Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  sonar 29.10.2010 (21:58)

  Moja klasa to niezwykłe zjawisko. Tak niezwykłe , że nauczyciele mają problem by nas w jakiś sposób "zaszufladkować" i odpowiednio to tej klasyfikacji traktować.
  Nie jesteśmy ani najlepszą ani najgorszą klasą w całej szkole. Nie jesteśmy też przeciętni.
  Nasze zachowanie nie odbiega od ogólnie przyjętej normy i nie podpadamy dyrektorowi częściej niż inne klasy.
  Jest jednak coś co wyróżnia naszą klasę od pozostałych - jesteśmy zgraną grupą , a jednak każdy z nas jest oryginalną osobowością.
  Zwykły dzień w naszej klasie to błyskotliwe dialogi Hani i Ryśka. Rysiek wybitnie podrywa Hanię na różne sposoby a ona udaje, że go lekceważy. Ich rozmowy powinny być nagrywane i puszczane naszym politykom by nauczyli się kultury dyskusji i wzbogacili swój zasób słownictwa.
  Najweselej jest gdy jedno z nich odpowiada a drugie komentuje po cichu tę odpowiedź. Doszło do tego , że jeśli nauczyciel się nie pilnuje , to zamiast słuchać odpowiadającego słucha komentującego !
  
  Innym przykładem normalności w naszej klasie są próby wytłumaczenia Lilce podstawowych wiadomości z matematyki. Lilka - genialna humanistka ma autentyczne kłopoty ze zrozumieniem podstaw matematyki. Ostatnie klasowe korepetycje z matematyki wyglądały mniej więcej tak :
  
  - Lilka, twierdzenie Pitagorasa to nie jest zapis alfabetu, nie możesz go tak interpretować. Musisz nauczyć się komentarza do tego twierdzenia - łagodnie zaczął męczyć Lileczkę Sławek - klasowy mistrz matematyczny i ocean cierpliwości w jednej osobie.
  
  -No przecież skomentowałam ! Pierwsza litera alfabetu z dwójką u góry dodać drugą literę alfabetu z dwójka u góry jest równe trzeciej literze alfabetu z dwójką u góry . UMIEM ! - ucieszyła się Lilka
  
  - No nie.........- Sławek wziął głębszy oddech by wytłumaczyć błąd w rozumowaniu ale Lila nie dała mu dojść do słowa
  
  - Nie może być źle , przecież tak jest napisane w podręczniku !
  
  Sławek spokojnie otworzył podręcznik i pokazał koleżance definicję tego twierdzenia.
  
  - Popatrz tutaj . To jest to co musisz zrozumieć i zapamiętać. Przeczytaj głośno to prawo a ja Ci to spokojnie, łopatologicznie wytłumaczę.
  
  - Łopatologicznie ? - Lilka z lekka się przestraszyła
  
  - To znaczy bardzo prosto , jak od łopaty - Sławek nadal był niewzruszenie spokojny.
  
  - Dobrze , zaczynam czytać - Koleżanka potulnie otworzyła podręcznik i zaczęła głośno czytać.
  
  Sławek pracował z Lilką godzinę, ale po tym czasie Lila zrozumiała na czym polega twierdzenie Pitagorasa. Potem nastąpił bolesny czas próby - Lileczka miała samodzielnie rozwiązać prościutkie zadanko na zastosowanie tego prawa.
  Niestety, nadmiar informacji przygniótł jej umiejętności matematyczne...
  
  - Nie umiem - prawie się rozpłakała z bezsilności
  
  - Przeczytaj jeszcze raz treść zadania, wypisz dane i szukane - łagodnie odezwał się Sławek
  
  -Jakie dane ? Tu są same szukane ! - zdenerwowała się nasza koleżanka
  
  - Mylisz się , są dane i to bardzo wyraźnie zaznaczone. Popatrz - o tutaj i tutaj - nasz mistrz matematyczny po prostu pokazał dane palcem
  
  - To są dane ? - szczerz zdziwiła się Lila
  
  - Dokładnie, zapisz je pod hasłem dane. Dobrze, a teraz szukane - polecił Sławek
  
  - Nie ma ! - stanowczo stwierdziła Lilka
  
  Po 30 minutach udało się jednak rozwiązać to zadanie i Lilka była bardzo z siebie dumna.
  Nie każdy potrafi obliczyć przyprostokątną mając podaną długość drugiej przyprostokątnej i przekątnej...
  Nie każdy....
  
  Jeśli chcecie dowiedzieć się więcej o mojej klasie - zapraszam , odwiedźcie nas .
  Szkoła Podstawowa nr 23 w Poznaniu , klasa VI a - ambitnie artystyczna .

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie